W zakresie ustalenia czy kwota należna Spółce dominującej od Wnioskodawcy tytułem partycypacji Wnioskodawcy (...)

22.3.2013

W zakresie ustalenia czy kwota należna Spółce dominującej od Wnioskodawcy tytułem partycypacji Wnioskodawcy w Opłacie Motywacyjnej ponoszonej przez Spółkę dominującą na rzecz Odbiorcy nie stanowi wynagrodzenia za jakąkolwiek czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz w zakresie jej dokumentowania

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2012r. (data wpływu 11 grudnia 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 marca 2013r. (data wpływu 11 marca 2013r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy kwota należna Spółce dominującej od Wnioskodawcy tytułem partycypacji Wnioskodawcy w Opłacie Motywacyjnej ponoszonej przez Spółkę dominującą na rzecz Odbiorcy nie stanowi wynagrodzenia za jakąkolwiek czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz w zakresie jej dokumentowania ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2012r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 8 marca 2013r. (data wpływu 11 marca 2013r.),o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy kwota należna Spółce dominującej od Wnioskodawcy tytułem partycypacji Wnioskodawcy w Opłacie Motywacyjnej ponoszonej przez Spółkę dominującą na rzecz Odbiorcy nie stanowi wynagrodzenia za jakąkolwiek czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz w zakresie jej dokumentowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Głównym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest sprzedaż artykułów spożywczych podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca jest spółką zależną określonej Spółki (zwanej dalej: Spółką dominującą), której głównym przedmiotem działalności gospodarczej jest również sprzedaż artykułów spożywczych podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Spółka dominująca posiada również spółkę zależną (zwaną dalej: Spółką zależną Y), która organizuje na zasadzie franczyzy sieć sklepów sprzedaży detalicznej artykułów spożywczych oraz przemysłowych. Spółka dominująca nabyła udziały w Spółce zależnej Y w celu realizacji strategii gospodarczej, polegającej na maksymalizacji korzyści handlowych m.in. przez Spółkę dominującą oraz Wnioskodawcę osiąganych w ramach sprzedaży towarów do sklepów będących uczestnikami sieci franczyzowej organizowanej przez Spółkę zależną Y.

Wnioskodawca oraz Spółka dominująca zawarli pomiędzy sobą Umowę (zwaną dalej: Umową pomiędzy Spółkami), na podstawie której Wnioskodawca powierzył Spółce dominującej, a Spółka dominująca przyjęła do wykonania na rzecz Wnioskodawcy usługę (zwaną dalej: Usługą), polegającą na pozyskaniu dla Wnioskodawcy - w określonym w Umowie pomiędzy Spółkami okresie jej obowiązywania - jak największej liczby kontrahentów oraz zawarciu z tymi kontrahentami na rzecz Wnioskodawcy jak największej liczby wieloletnich umów handlowych, na podstawie których Wnioskodawca będzie mógł dokonywać sprzedaży towarów dla tych kontrahentów na podstawie zamówień składanych przez tych kontrahentów zarówno u Spółki dominującej, jak i Wnioskodawcy, a każdy kontrahent od dnia wejścia w życie stosownych postanowień zawartej z nim umowy handlowej zobowiązany będzie m.in. do realizowania przez cały okres obowiązywania danej umowy handlowej zakupu towarów od Spółki dominującej oraz Wnioskodawcy na poziomach co najmniej minimalnych określonych w danej umowie handlowej, tj. w każdym miesiącu obowiązywania danej umowy handlowej wartość zakupów ogółem wg cen zakupu netto przez danego kontrahenta od Spółki dominującej oraz Wnioskodawcy nie będzie mogła być niższa niż określona w danej umowie handlowej kwota, a nadto kontrahent zobowiązany będzie do dokonywania zakupów towarów od Spółki dominującej oraz Wnioskodawcy w taki sposób, aby towary z asortymentu pozostającego w aktualnej ofercie Spółki dominującej oraz Wnioskodawcy stanowiły co najmniej określony w danej umowie handlowej procent zakupów do sklepu, którego dotyczy dana umowa handlowa dla tego rodzaju towarów w skali każdego miesiąca kalendarzowego obowiązywania danej umowy handlowej, przy czym Spółka dominująca oraz Wnioskodawca dopuścili, aby w umowach handlowych było określone, że powyższy minimalny poziom zakupowy będzie skorygowany o wartość w cenach zakupu netto towarów zamówionych przez danego kontrahenta, a niedostarczonych z winy Spółki dominującej lub Wnioskodawcy.

W Umowie pomiędzy Spółkami, Spółka dominująca oraz Wnioskodawca ustalili również, że Spółka dominująca zawrze każdą umowę handlową nie tylko na rzecz Wnioskodawcy, ale również na własną rzecz, a także, że każda umowa handlowa będzie dotyczyła sprzedaży towarów dla potrzeb jednego sklepu prowadzonego przez danego kontrahenta w określonej w umowie handlowej lokalizacji, nie uczestniczącego dotychczas w ramach sieci franczyzowej organizowanej przez Spółkę zależną Y, a także, że w przypadku każdej umowy handlowej zmiana umowy handlowej, zmiana jej załączników lub rozwiązanie umowy handlowej będą wymagać dla swej skuteczności wyrażenia zgody wyłącznie przez Spółkę dominującą.

Ponadto, Spółka dominująca oraz Wnioskodawca ustalili w Umowie pomiędzy Spółkami, że na potrzeby każdej umowy handlowej zostaną sporządzone dwa dokumenty stanowiące integralną część Umowy pomiędzy Spółkami, tj.:

analiza ekonomiczna sporządzona przez Spółkę dominującą i zaaprobowana przez Wnioskodawcę, która będzie określać prawdopodobny udział przychodów Wnioskodawcy w łącznych przychodach Spółki dominującej oraz Wnioskodawcy ze sprzedaży towarów na podstawie danej umowy handlowej, oraz
porozumienie, w którym Wnioskodawca - kierując się ostateczną wersją danej umowy handlowej wynegocjowanej przez Spółkę dominującą - wyrazi zgodę na zawarcie przez Spółkę dominującą również na rzecz Wnioskodawcy danej umowy handlowej, a nadto w którym Spółka dominująca oraz Wnioskodawca - kierując się analizą ekonomiczną, o której mowa w pkt a) - zawrą uzgodnienia dotyczące podziału pomiędzy Wnioskodawcę i Spółkę dominującą kosztów związanych z zawarciem danej umowy handlowej, przy czym Spółka dominująca oraz Wnioskodawca uzgodnili, że w ww. porozumieniu mogą zostać zawarte również inne uzgodnienia i oświadczenia.

Ponadto, w Umowie pomiędzy Spółkami zostały również zawarte postanowienia dotyczące wynagrodzenia należnego Spółce dominującej od Wnioskodawcy za wykonanie Usługi.

Stosownie do postanowień Umowy pomiędzy Spółkami, Spółka dominująca zawarła na własną rzecz oraz na rzecz Wnioskodawcy umowy handlowe (zwane dalej łącznie: Umowami Handlowymi oraz osobno: Umową Handlową) z kontrahentami (zwanymi dalej łącznie: Odbiorcami oraz osobno: Odbiorcą), na podstawie których Spółka dominująca oraz Wnioskodawca mogą dokonywać sprzedaży towarów dla Odbiorców na podstawie zamówień składanych przez Odbiorców zarówno u Spółki dominującej, jak i Wnioskodawcy. Przedmiotem każdej Umowy Handlowej jest sprecyzowanie warunków wzajemnej współpracy handlowej, na podstawie których dany Odbiorca będzie nabywał towary od Spółki dominującej oraz Wnioskodawcy w celu ich dalszej odsprzedaży i w celu zwiększenia obrotów uzyskiwanych ze sprzedaży towarów przez Spółkę dominującą oraz Wnioskodawcę. W każdej Umowie Handlowej zostało wskazane, że Spółka dominująca oraz Wnioskodawca odpowiadają wobec Odbiorcy samodzielnie za swoje zobowiązania i żaden z nich nie ponosi wobec Odbiorcy odpowiedzialności za zobowiązania drugiego podmiotu, w szczególności odpowiedzialność Spółki dominującej oraz Wnioskodawcy wobec Odbiorcy nie jest solidarna. W każdej Umowie Handlowej zostało również wskazane, że zmiana danej Umowy Handlowej, zmiana jej załączników lub rozwiązanie danej Umowy Handlowej wymagają dla swej skuteczności wyrażenia zgody wyłącznie przez Spółkę dominującą. Każda Umowa Handlowa dotyczy sprzedaży towarów dla potrzeb jednego sklepu prowadzonego przez danego Odbiorcę w określonej w Umowie Handlowej lokalizacji, nie uczestniczącego dotychczas w ramach sieci franczyzowej organizowanej przez Spółkę zależną Y (zwanego dalej: Sklepem). Występują takie sytuacje, że z jednym Odbiorcą została zawarta więcej niż jedna Umowa Handlowa, przy czym każda Umowa Handlowa dotyczy sprzedaży towarów dla potrzeb innego Sklepu prowadzonego przez danego Odbiorcę. Każda Umowa Handlowa została zawarta na okres kilkudziesięciu miesięcy licząc od dnia wejścia w życie wszystkich postanowień danej Umowy Handlowej (wszystkie Umowy Handlowe są umowami wieloletnimi), przy czym, jeżeli na co najmniej określoną w danej Umowie Handlowej liczbę miesięcy przed upływem ww. okresu obowiązywania danej Umowy Handlowej żadna ze stron nie zawiadomi drugiej strony o braku zamiaru kontynuowania danej Umowy Handlowej, przyjmuje się, że po upływie ww. okresu obowiązywania danej Umowy Handlowej, dana Umowa Handlowa obowiązuje przez czas nieokreślony z prawem jej wypowiedzenia przez każdą ze stron z zachowaniem określonego w danej Umowie Handlowej okresu wypowiedzenia. Każda Umowa Handlowa określa, kiedy wchodzi ona w życie (np. że dana Umowa Handlowa wchodzi w życie z dniem jej podpisania, z tym zastrzeżeniem, że niektóre jej postanowienia wchodzą w życie w terminie późniejszym określonym w danej Umowie Handlowej. W każdej Umowie Handlowej zostało również określone, w jakich sytuacjach dana Umowa Handlowa ulega rozwiązaniu, a także, w jakich sytuacjach Spółka dominująca ma prawo rozwiązać daną Umowę Handlową ze skutkiem natychmiastowym.

Każda Umowa Handlowa przewiduje, że Odbiorca zobowiązany jest m.in.:

od dnia wejścia w życie stosownych postanowień zawartej z nim Umowy Handlowej do m.
in. realizowania przez cały okres obowiązywania danej Umowy Handlowej zakupu towarów od Spółki dominującej oraz Wnioskodawcy na poziomach co najmniej minimalnych określonych w danej Umowie Handlowej, tj. w każdym miesiącu obowiązywania danej Umowy Handlowej wartość zakupów ogółem wg cen zakupu netto przez Odbiorcę od Spółki dominującej oraz Wnioskodawcy nie może być niższa niż określona w danej Umowie Handlowej kwota, a nadto Odbiorca zobowiązany jest do dokonywania zakupów towarów od Spółki dominującej oraz Wnioskodawcy w taki sposób, aby towary z asortymentu pozostającego w aktualnej ofercie Spółki dominującej oraz Wnioskodawcy stanowiły co najmniej określony w danej Umowie Handlowej procent zakupów do Sklepu dla tego rodzaju towarów w skali każdego miesiąca kalendarzowego obowiązywania danej Umowy Handlowej, z tym zastrzeżeniem, że powyższy minimalny poziom zakupowy zostanie skorygowany o wartość w cenach zakupu netto towarów zamówionych przez Odbiorcę, a niedostarczonych z winy Spółki dominującej lub Wnioskodawcy.
zawarcia ze Spółką zależną Y umowy franczyzy i doprowadzenia do otwarcia Sklepu w ramach sieci franczyzowej z uwzględnieniem wszystkich postanowień Przedwstępnej Umowy Franczyzy zawartej przez Odbiorcę ze Spółką zależną Y w dniu zawarcia danej Umowy Handlowej - w terminach szczegółowo określonych w ww. Przedwstępnej Umowie Franczyzy, a także utrzymywania i wykonywania ww. umowy franczyzy przez określoną w danej Umowie Handlowej liczbę kilkudziesięciu miesięcy od oficjalnego otwarcia Sklepu w sieci organizowanej przez Spółkę zależną Y, przy czym niewypełnienie przez Odbiorcę ww. obowiązków nie zwalnia Odbiorcy z obowiązku stosowania się do pozostałych postanowień danej Umowy Handlowej, w tym również nie zwalnia Odbiorcy z opisanego wyżej zobowiązania zakupu towarów od Spółki dominującej oraz Wnioskodawcy na poziomach co najmniej minimalnych określonych w danej Umowie Handlowej, natomiast sytuacja taka może doprowadzić - po pisemnym upomnieniu - do rozwiązania przez Spółkę dominującą danej Umowy Handlowej z winy Odbiorcy, jednakże skorzystanie z tej możliwości zależy od uznania Spółki dominującej.
przestrzegania określonych w danej Umowie Handlowej zasad związanych z wykorzystaniem palet i innych opakowań zwrotnych.

Każda Umowa Handlowa przewiduje różnego rodzaju opłaty:

Z chwilą wejścia w życie wszystkich postanowień danej Umowy Handlowej Odbiorca nabywa prawo do opłaty motywacyjnej (zwanej dalej: Opłatą Motywacyjną) przysługującej za gotowość do przystąpienia przez Odbiorcę do danej Umowy Handlowej i wykonywania wszystkich wynikających z niej obowiązków, w wysokości określonej w danej Umowie Handlowej od Spółki dominującej.

W każdej Umowie Handlowej zostało wskazane, że zapłata Opłaty Motywacyjnej nastąpi w określonym terminie liczonym od wejścia w życie wszystkich postanowień danej Umowy Handlowej. Ponadto, w każdej Umowie Handlowej zostało potwierdzone, że Odbiorcy nie przysługuje żadne roszczenie o zapłatę Opłaty Motywacyjnej bezpośrednio wobec Wnioskodawcy.

Opłata Motywacyjna - jak sama jej nazwa wskazuje - ma co do zasady charakter motywacyjny, mający na celu zachęcenie Odbiorcy do zawarcia danej Umowy Handlowej na określonych w niej warunkach. W przypadku, gdyby w danej Umowie Handlowej Odbiorcy nie zostało zagwarantowane prawo do Opłaty Motywacyjnej w określonej wysokości, wówczas Odbiorca nie zawarłby ze Spółką dominującą danej Umowy Handlowej. Opłata Motywacyjna jest opłatą samoistną, ma ona charakter jednorazowy, jest ona ponoszona na rzecz Odbiorcy za gotowość do przystąpienia przez Odbiorcę do danej Umowy Handlowej i wykonywania wszystkich wynikających z niej obowiązków. Opłata Motywacyjna jest niezależna od faktycznego wykonywania przez Odbiorcę tego, do czego zobowiązał się na podstawie danej Umowy Handlowej, jak również jej poniesienie na rzecz Odbiorcy nie gwarantuje, że Odbiorca będzie faktycznie wykonywał to, do czego zobowiązał się na podstawie danej Umowy Handlowej. Opłata Motywacyjna nie jest ponoszona na poczet jakichkolwiek usług wykonywanych przez Odbiorcę w trakcie trwania danej Umowy Handlowej, ani tym bardziej dostaw towarów, bowiem żadna Umowa Handlowa nie przewiduje dokonywania przez Odbiorcę dostawy towarów na rzecz Spółki dominującej lub Wnioskodawcy (zgodnie z każdą Umową Handlową dostawy towarów są dokonywane przez Spółkę dominującą oraz Wnioskodawcę na rzecz Odbiorcy). Opłata Motywacyjna nie stanowi również żadnej formy zaliczki na poczet należności przysługujących Odbiorcy na zasadach określonych w danej Umowie Handlowej za wykonywanie niektórych zobowiązań przewidzianych w danej Umowie Handlowej. W żadnej Umowie Handlowej nie zostało zawarte postanowienie, że Opłata Motywacyjna podlega zwrotowi w jakiejkolwiek sytuacji. Jeżeli przed upływem określonego w danej Umowie Handlowej pierwotnego terminu jej obowiązywania, dana Umowa Handlowa uległaby rozwiązaniu (bez względu na przyczynę rozwiązania danej Umowy Handlowej), lub Odbiorca utraciłby tytuł prawny do lokalu, w którym prowadzony jest Sklep, wówczas Spółce dominującej przysługuje wobec Odbiorcy roszczenie o zapłatę opisanej niżej opłaty podstawowej oraz opłaty dodatkowej, a nadto Spółka dominująca uprawniona jest do żądania od Odbiorcy odszkodowania uzupełniającego na zasadach ogólnych kodeksu cywilnego, jeżeli Spółka dominująca poniosła szkodę z winy Odbiorcy.

Zgodnie z postanowieniami Umowy pomiędzy Spółkami, dla potrzeb każdej Umowy Handlowej zostały sporządzone dwa dokumenty stanowiące integralną część Umowy pomiędzy Spółkami, tj.:

analiza ekonomiczna sporządzona przez Spółkę dominującą i zaaprobowana przez Wnioskodawcę, określająca prawdopodobny udział przychodów Wnioskodawcy w łącznych przychodach Spółki dominującej i Wnioskodawcy ze sprzedaży towarów na podstawie danej Umowy Handlowej, oraz
porozumienie, na podstawie którego, uwzględniając ww. analizę ekonomiczną oraz ostateczną wersję danej Umowy Handlowej wynegocjowanej przez Spółkę dominującą z danym Odbiorcą, na podstawie której Spółka dominująca i Wnioskodawca będą realizować sprzedaż towarów dla potrzeb prowadzonego przez Odbiorcę Sklepu, Spółka dominująca oraz Wnioskodawca dokonali następujących uzgodnień:

1.Wnioskodawca wyraził zgodę na zawarcie przez Spółkę dominującą również na rzecz Wnioskodawcy danej Umowy Handlowej z Odbiorcą, na podstawie której Spółka dominująca oraz Wnioskodawca będą realizować sprzedaż towarów dla potrzeb Sklepu.

2.Zważywszy, że:

dana Umowa Handlowa przewiduje obowiązek zapłaty na rzecz Odbiorcy Opłaty Motywacyjnej w określonej wysokości, przysługującej za gotowość do przystąpienia przez Odbiorcę do danej Umowy Handlowej oraz wykonywania wszystkich wynikających z niej obowiązków, oraz
zgodnie z analizą ekonomiczną sporządzoną przez Spółkę dominującą i zaaprobowaną przez Wnioskodawcę, prawdopodobny udział przychodów Wnioskodawcy w łącznych przychodach Spółki dominującej i Wnioskodawcy ze sprzedaży towarów na podstawie danej Umowy Handlowej wynosi X %, a w przypadku Spółki dominującej udział ten wynosi Y%,
Spółka dominująca i Wnioskodawca zgodnie ustalili, że w danej Umowie Handlowej pozostaną postanowienia, z których wynika, że całą kwotę Opłaty Motywacyjnej ustaloną w danej Umowie Handlowej zapłaci Odbiorcy wyłącznie Spółka dominująca, oraz że Odbiorcy nie przysługuje żadne roszczenie o zapłatę Opłaty Motywacyjnej bezpośrednio wobec Wnioskodawcy, natomiast Wnioskodawca zapłaci Spółce dominującej kwotę X zł stanowiącą równowartość X% Opłaty Motywacyjnej określonej w danej Umowie Handlowej (tj. kwotę stanowiącą równowartość tylu procent Opłaty Motywacyjnej określonej w danej Umowie Handlowej, ile wynosi ustalony dla tej Umowy Handlowej opisany wyżej wskaźnik procentowy prawdopodobnego udziału przychodów Wnioskodawcy w łącznych przychodach Spółki dominującej i Wnioskodawcy ze sprzedaży towarów na podstawie danej Umowy Handlowej), przy czym Wnioskodawca dokona zapłaty wskazanej wyżej kwoty na rzecz Spółki dominującej w określonym w porozumieniu terminie liczonym od dnia dokonania zapłaty przez Spółkę dominującą Opłaty Motywacyjnej na rzecz Odbiorcy wynikającej z danej Umowy Handlowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kwota należna Spółce dominującej od Wnioskodawcy tytułem partycypacji Wnioskodawcy w Opłacie Motywacyjnej ponoszonej przez Spółkę dominującą na rzecz Odbiorcy nie stanowi wynagrodzenia za jakąkolwiek czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz czy prawidłowym sposobem jej udokumentowania jest nota księgowa obciążeniowa wystawiona przez Spółkę dominującą lub nota księgowa uznaniowa wystawiona przez Wnioskodawcę, a nie faktura wystawiona przez Spółkę dominującą?

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota należna Spółce dominującej od Wnioskodawcy tytułem partycypacji Wnioskodawcy w Opłacie Motywacyjnej ponoszonej przez Spółkę dominującą na rzecz Odbiorcy nie stanowi wynagrodzenia za jakąkolwiek czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz prawidłowym sposobem jej udokumentowania jest nota księgowa obciążeniowa wystawiona przez Spółkę dominującą lub nota księgowa uznaniowa wystawiona przez Wnioskodawcę, a nie faktura wystawiona przez Spółkę dominującą.

Szczegółowe uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej: VAT), podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Uwzględniając opis zawarty w niniejszym wniosku, nie ulega wątpliwości, że ponoszona przez Spółkę dominującą na rzecz Odbiorcy Opłata Motywacyjna nie stanowi wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów, eksportu towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, czy też wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zdaniem Wnioskodawcy, Opłata Motywacyjna nie może być również traktowana jako wynagrodzenie za podlegające opodatkowaniu VAT świadczenie usług.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT jest rozumiane jako określone zachowanie podatnika VAT, na które składać się może zarówno jego aktywne działanie, jak i zaniechanie (powstrzymywanie się od podejmowania określonych działań) czy tolerowanie (znoszenie) określonych sytuacji. Tym samym, należy zauważyć, że samo poniesienie Opłaty Motywacyjnej nie przesądza jeszcze, że mamy do czynienia z usługą podlegającą opodatkowaniu VAT.

Przede wszystkim, aby zachowanie podatnika można było uznać za usługę, muszą być spełnione m.in. następujące warunki:

musi istnieć stosunek zobowiązaniowy między podatnikiem i innym podmiotem,
podatnik powinien być zobowiązany do określonego świadczenia lub powstrzymania się od dokonania określonej czynności bądź tolerowania czynności lub sytuacji, podczas gdy inny podmiot zobowiązany jest do zapłaty wynagrodzenia podatnikowi z tego tytułu,
taki stosunek zobowiązaniowy musi mieć charakter wzajemny, co oznacza, że każda ze stron ma prawo oczekiwać określonego zachowania swojego kontrahenta, jak również ma obowiązek wypełnienia swojego zobowiązania.

Jak wynika zaś z opisu zawartego w niniejszym wniosku, Opłata Motywacyjna - jak sama jej nazwa wskazuje - ma co do zasady charakter motywacyjny, mający na celu zachęcenie Odbiorcy do zawarcia danej Umowy Handlowej na określonych w niej warunkach. W przypadku, gdyby w danej Umowie Handlowej Odbiorcy nie zostało zagwarantowane prawo do Opłaty Motywacyjnej w określonej wysokości, wówczas Odbiorca nie zawarłby ze Spółką dominującą danej Umowy Handlowej. Opłata Motywacyjna jest opłatą samoistną, ma ona charakter jednorazowy, jest ona ponoszona na rzecz Odbiorcy za gotowość do przystąpienia przez Odbiorcę do danej Umowy Handlowej i wykonywania wszystkich wynikających z niej obowiązków. Opłata Motywacyjna jest niezależna od faktycznego wykonywania przez Odbiorcę tego, do czego zobowiązał się na podstawie danej Umowy Handlowej, jak również jej poniesienie na rzecz Odbiorcy nie gwarantuje, że Odbiorca będzie faktycznie wykonywał to, do czego zobowiązał się na podstawie danej Umowy Handlowej. Opłata Motywacyjna nie jest ponoszona na poczet jakichkolwiek usług wykonywanych przez Odbiorcę w trakcie trwania danej Umowy Handlowej, ani tym bardziej dostaw towarów, bowiem żadna Umowa Handlowa nie przewiduje dokonywania przez Odbiorcę dostawy towarów na rzecz Spółki dominującej lub Wnioskodawcy (zgodnie z każdą Umową Handlową dostawy towarów są dokonywane przez Spółkę dominującą oraz Wnioskodawcę na rzecz Odbiorcy). Nie ulega wątpliwości, że Odbiorca z faktu otrzymania Opłaty Motywacyjnej nie będzie zobowiązany do świadczenia jakichkolwiek usług na rzecz Spółki dominującej, czy też Wnioskodawcy. Dopiero np. w razie faktycznego składania przez Odbiorcę zamówień na towary oferowane przez Spółkę dominującą oraz Wnioskodawcę, Spółka dominująca oraz Wnioskodawca będą dokonywać na rzecz Odbiorcy odpłatnych dostaw towarów, które dopiero będą podlegały opodatkowaniu VAT. Opłata Motywacyjna nie stanowi również żadnej formy zaliczki na poczet należności przysługujących Odbiorcy na zasadach określonych w danej Umowie Handlowej za wykonywanie niektórych zobowiązań przewidzianych w danej Umowie Handlowej. W żadnej Umowie Handlowej nie zostało zawarte postanowienie, że Opłata Motywacyjna podlega zwrotowi w jakiejkolwiek sytuacji. Jeżeli przed upływem określonego w danej Umowie Handlowej pierwotnego terminu jej obowiązywania, dana Umowa Handlowa uległaby rozwiązaniu (bez względu na przyczynę rozwiązania danej Umowy Handlowej), lub Odbiorca utraciłby tytuł prawny do lokalu, w którym prowadzony jest Sklep, wówczas Spółce dominującej przysługuje wobec Odbiorcy roszczenie o zapłatę Opłaty Podstawowej oraz Opłaty Dodatkowej, a nadto Spółka dominująca uprawniona jest do żądania od Odbiorcy odszkodowania uzupełniającego na zasadach ogólnych kodeksu cywilnego, jeżeli Spółka dominująca poniosła szkodę z winy Odbiorcy.

Zapłata Opłaty Motywacyjnej nie stanowi zatem świadczenia ekwiwalentnego, nie odpowiada jej żadne świadczenie Odbiorcy, jest jedynie opłatą za gotowość do przystąpienia przez Odbiorcę do danej Umowy Handlowej i wykonywania wszystkich wynikających z niej obowiązków. ?Gotowość" zaś należy do sfery faktów i nie może zostać uznana za rodzaj świadczenia, należy bowiem zauważyć, że ani Spółce dominującej ani Wnioskodawcy nie przysługuje roszczenie o zapewnienie gotowości ze strony Odbiorcy. Zapłata Opłaty Motywacyjnej nie jest zatem związana ani z bezpośrednią korzyścią finansową Spółki dominującej lub Wnioskodawcy, ani też z jakimkolwiek świadczeniem Odbiorcy, które za taką korzyść można byłoby uznać. Brak jest zatem wzajemności, która jest elementem niezbędnym określenia danego stosunku zobowiązaniowego, jako usługi, podlegającej opodatkowaniu VAT. Mając na uwadze opis zawarty w niniejszym wniosku, warunkiem koniecznym i niezbędnym, aby Spółka dominująca oraz Wnioskodawca mogli odnosić korzyści z zawarcia danej Umowy Handlowej, jest faktyczne wykonywanie przez Odbiorcę obowiązków określonych w danej Umowie Handlowej, a nie gotowość ich wykonywania przez Odbiorcę. Innymi słowy, zapłata Opłaty Motywacyjnej stanowi jedynie warunek konieczny (ale nie wystarczający) dla faktycznego przystąpienia przez Odbiorcę do realizacji danej Umowy Handlowej i wykonywania przez niego zobowiązań określonych w danej Umowie Handlowej, które dopiero skutkują możliwością uzyskania korzyści ze sprzedaży towarów przez Spółkę dominującą oraz Wnioskodawcę na potrzeby prowadzonego przez Odbiorcę Sklepu.

Należy podkreślić, że stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (obecnie: Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej). Otóż, przykładowo w wyroku z dnia 9 października 2001r. wydanym w sprawie C-409/98 Commissioners of Customs&Excise vs. Mirror Groupplc, Trybunał jednoznacznie wskazał, iż podatnik, który w zamian za wynagrodzenie (tzw. "zachęta pieniężna") otrzymane z tytułu przystąpienia do umowy najmu długoterminowego, wyraża zgodę na jej warunki i podejmuje decyzję o zostaniu klientem podmiotu dokonującego wypłaty (wynajmującego), nie może być uznany za świadczącego usługi na rzecz podmiotu wypłacającego takie wynagrodzenie. Trybunał potwierdził zatem, że fakt otrzymania płatności przez podatnika wyłącznie za to, że przystępuje on do umowy z tym, a nie innym wynajmującym, a więc decyduje się nabywać określone usługi od tego, a nie innego dostawcy, nie stanowi świadczenia usług w rozumieniu przepisów Dyrektywy. Z powyższego wynika zatem, iż Trybunał potwierdził, że wynagrodzenie wypłacone kontrahentowi z tytułu zgody na przystąpienie do określonej umowy nie wiąże się z odpowiadającym jej świadczeniem drugiej strony, a tym samym nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie usług podlegających opodatkowaniu VAT. Trybunał odrzucił również możliwość uznania, że każda otrzymana płatność powoduje powstanie obowiązku podatkowego w VAT. Mając na uwadze powyższe, nie należy zatem samego zobowiązania się do zawarcia umowy i jej zawarcia traktować jako świadczenia usług, gdyż świadczeniem jest dopiero faktyczne wykonanie tej umowy.

Należy również podkreślić, że przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 26 sierpnia 2009r. Nr IPPP1-443/S-989/08-10/AW, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów, uznał analogiczną sytuację za pozostającą poza zakresem opodatkowania VAT.

Reasumując, ponoszona przez Spółkę dominującą na rzecz Odbiorcy Opłata Motywacyjna nie stanowi wynagrodzenia za jakąkolwiek czynność podlegającą opodatkowaniu VAT. W konsekwencji, również kwota należna Spółce dominującej od Wnioskodawcy tytułem partycypacji Wnioskodawcy w Opłacie Motywacyjnej ponoszonej przez Spółkę dominującą na rzecz Odbiorcy nie stanowi wynagrodzenia za jakąkolwiek czynność podlegającą opodatkowaniu VAT oraz prawidłowym sposobem jej udokumentowania jest nota księgowa obciążeniowa wystawiona przez Spółkę dominującą lub nota księgowa uznaniowa wystawiona przez Wnioskodawcę, a nie faktura wystawiona przez Spółkę dominującą. Gdy bowiem dana czynność nie podlega przepisom ustawy o VAT, wówczas nie dokumentuje się jej fakturą, lecz prawidłowym sposobem jej udokumentowania jest nota księgowa będącą uniwersalnym dokumentem księgowym dla udokumentowania takich operacji, dla których nie jest wymagane stosowanie określonych formularzy w postaci faktur.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że niniejszą interpretację wydano w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012r., gdyż we wniosku z dnia 30 listopada 2012r. Wnioskodawca wskazał, że sprawa dotyczy zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Definicja dostawy towarów zawarta została w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którą, przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z art. 8 ust. 2a cyt. ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Należy zauważyć, iż pojęcie usługi zostało zdefiniowane bardzo szeroko. Taka konstrukcja definicji usług pozwala na objęcie zakresem przedmiotowym podatku VAT wszelkich transakcji wykonywanych w ramach działalności gospodarczej. Pojęcie usługi według ustawy jest także szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU jako klasyfikacji, o której mowa w art. 5a ustawy.

Przy czym przez świadczenie usług należy rozumieć także zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji.

W związku z powyższym uznać należy, iż pojęcie świadczenia ? składającego się na istotę usługi ? należy interpretować zgodnie z jego cywilistycznym rozumieniem. Zatem przez świadczenie należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Na świadczenie mogą się jednocześnie składać zachowania związane z działaniem, jak i zaniechaniem.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. Kwestia ta ma szczególnie istotne znaczenie przy takich świadczeniach, których istotą jest zaniechanie, powstrzymywanie się od określonych czynności.

Tak więc, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem aby ocenić czy doszło do świadczenia przez odbiorcę czynności opodatkowanej należy rozpatrzyć czy odbiorca w ogóle świadczył jakiekolwiek czynności, a jeżeli tak to czy czynności te były odpłatne.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z art. 106 ust. 3 ww. ustawy przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do części należności otrzymywanych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi.

Ponadto, podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury (art. 106 ust. 4 ww. ustawy).

Szczegółowe zasady wystawiania faktur reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.)

Stosownie do § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012r., zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami ?FAKTURA VAT?.

Zgodnie z § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012r., faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT";
dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
stawki podatku;
sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.

Przepis § 9 ust. 1 ww. rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012r., stanowi, iż fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

Zgodnie z § 10 ust. 1 ww. rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012r., jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część lub całość należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano część lub całość należności od nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

Natomiast zgodnie z § 10 ust. 3 rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012r., fakturę wystawia się również nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi każdą kolejną część należności (zaliczkę, przedpłatę, zadatek lub ratę).

Z powyższych przepisów wynika zatem, że fakturę wystawia sprzedawca będący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług.

Mając na uwadze powyższe należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie wypłacana przez Spółkę dominującą na rzecz kontrahenta Spółki dominującej (odbiorcy) opłata motywacyjna ma na celu zachęcenie odbiorcy do zawarcia umowy handlowej na określonych w niej warunkach. Jest ona ponoszona za gotowość do przystąpienia przez odbiorcę do danej umowy handlowej i wykonywania wszystkich wynikających z niej obowiązków. Opłata motywacyjna jest opłatą samoistną, ma charakter jednorazowy.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że w przypadku, gdyby w danej umowie handlowej odbiorcy nie zostało zagwarantowane prawo do opłaty motywacyjnej w określonej wysokości, wówczas odbiorca nie zawarłby ze Spółką dominującą danej umowy handlowej.

Tak więc w przedmiotowej sprawie zostały spełnione następujące warunki:

Spółkę dominującą łączy stosunek zobowiązaniowy z odbiorcą (kontrahentem Spółki dominującej) ? bowiem w zawartych umowach handlowych zagwarantowano odbiorcy prawo do opłaty motywacyjnej w określonej wysokości jako wynagrodzenie za gotowość do przystąpienia przez odbiorcę do danej umowy handlowej i wykonania wszystkich wynikających z niej obowiązków,
Odbiorca otrzymuje od Spółki dominującej wynagrodzenie w postaci opłaty motywacyjnej, która pozostaje w bezpośrednim związku z wykonanymi przez odbiorcę (kontrahenta Spółki dominującej) czynnościami w postaci gotowości do przystąpienia do danej umowy handlowej a następnie wykonania wszystkich wynikających z niej obowiązków,
Odbiorca (kontrahent Spółki dominującej) jako świadczący usługę zyskuje zindywidualizowaną korzyść w postaci otrzymanej opłaty motywacyjnej (wynagrodzenia), wartość tego świadczenia wzajemnego jest wyrażona w pieniądzu w wysokości określonej w umowie handlowej,
Spółka dominująca i Wnioskodawca będą otrzymywali konkretną korzyść w postaci zagwarantowania ciągłości sprzedaży towarów Spółki dominującej oraz Wnioskodawcy (jak sam Wnioskodawca wskazuje we wniosku, ?jest formą zachęcania kontrahenta do zawarcia umowy handlowej na określonych w niej warunkach? - co niewątpliwie będzie miało wpływ na wzrost sprzedaży towarów Spółki dominującej i Wnioskodawcy).

Należy podkreślić, że w przedmiotowej sprawie niewątpliwie istnieje element wzajemności, konieczny do uznania, że płatność w postaci opłaty motywacyjnej jest wynagrodzeniem za świadczoną usługę.

Wypłacana przez Spółkę dominującą opłata motywacyjna (wynagrodzenie) związana jest z określonym zachowaniem Kontrahenta Spółki dominującej ? Odbiorcy poprzez gotowość do przystąpienia do danej umowy handlowej a następnie wykonania wynikających z niej obowiązków, a zatem ze świadczeniem przez niego usług.

Tak więc kwota pieniężna (opłata motywacyjna) wypłacona odbiorcy przez Spółkę dominującą z tytułu gotowości do przystąpienia do danej umowy handlowej a następnie wykonania wynikających z niej obowiązków stanowi wynagrodzenie za świadczoną usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku VAT.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca oraz Spółka dominująca zawarli pomiędzy sobą Umowę, na podstawie której Wnioskodawca powierzył Spółce dominującej, a Spółka dominująca przyjęła do wykonania na rzecz Wnioskodawcy usługę, polegającą na pozyskaniu dla Wnioskodawcy- w określonym w Umowie pomiędzy Spółkami okresie jej obowiązywania - jak największej liczby kontrahentów oraz zawarciu z tymi kontrahentami na rzecz Wnioskodawcy jak największej liczby wieloletnich umów handlowych, na podstawie których Wnioskodawca będzie mógł dokonywać sprzedaży towarów dla tych kontrahentów na podstawie zamówień składanych przez tych kontrahentów zarówno u Spółki dominującej, jak i Wnioskodawcy, a każdy kontrahent od dnia wejścia w życie stosownych postanowień zawartej z nim umowy handlowej zobowiązany będzie m.in. do realizowania przez cały okres obowiązywania danej umowy handlowej zakupu towarów od Spółki dominującej oraz Wnioskodawcy na poziomach co najmniej minimalnych określonych w danej umowie handlowej, tj. w każdym miesiącu obowiązywania danej umowy handlowej wartość zakupów ogółem wg cen zakupu netto przez danego kontrahenta od Spółki dominującej oraz Wnioskodawcy nie będzie mogła być niższa niż określona w danej umowie handlowej kwota, a nadto kontrahent zobowiązany będzie do dokonywania zakupów towarów od Spółki dominującej oraz Wnioskodawcy w taki sposób, aby towary z asortymentu pozostającego w aktualnej ofercie Spółki dominującej oraz Wnioskodawcy stanowiły co najmniej określony w danej umowie handlowej procent zakupów do sklepu, którego dotyczy dana umowa handlowa dla tego rodzaju towarów w skali każdego miesiąca kalendarzowego obowiązywania danej umowy handlowej, przy czym Spółka dominująca oraz Wnioskodawca dopuścili, aby w umowach handlowych było określone, że powyższy minimalny poziom zakupowy będzie skorygowany o wartość w cenach zakupu netto towarów zamówionych przez danego kontrahenta, a niedostarczonych z winy Spółki dominującej lub Wnioskodawcy.

Zatem wolą Spółki dominującej i Wnioskodawcy ? tj. stron Umowy Handlowej jest świadczenie wzajemne ? strony umowy podejmują bowiem wspólne działania, mające na celu zwiększenie obrotów Spółki dominującej i Wnioskodawcy poprzez dążenie do pozyskania jak największej liczby kontrahentów i zawarcia z nimi wieloletnich umów handlowych, co wymaga jednak podejmowania z ich strony określonych działań takich jak wypłata przez Spółkę dominującą (również w imieniu Wnioskodawcy) opłaty motywacyjnej dla kontrahentów (odbiorców) za gotowość do przystąpienia do danej umowy handlowej a następnie wykonania wynikających z niej obowiązków.

Należy zauważyć, że opłata motywacyjna z tytułu gotowości do przystąpienia do danej umowy handlowej a następnie wykonania wynikających z niej obowiązków jest wypłacana odbiorcy przez Spółkę dominującą również w imieniu Wnioskodawcy.

Spółka dominująca otrzymuje natomiast od Wnioskodawcy zapłatę stanowiącą równowartość X% Opłaty Motywacyjnej określonej w danej Umowie Handlowej (tj. kwotę stanowiącą równowartość tylu procent Opłaty Motywacyjnej określonej w danej Umowie Handlowej, ile wynosi ustalony dla tej Umowy Handlowej opisany wyżej wskaźnik procentowy prawdopodobnego udziału przychodów Wnioskodawcy w łącznych przychodach Spółki dominującej i Wnioskodawcy ze sprzedaży towarów na podstawie danej Umowy Handlowej).

Analiza powyższego oznacza, że podejmowane przez Spółkę dominującą i Wnioskodawcę działania mają charakter świadczenia wzajemnego i ekwiwalentnego.

W przedmiotowej sprawie podejmowane przez Spółkę dominującą w ramach zawartej umowy handlowej czynności na rzecz Wnioskodawcy pozwalają uznać je za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych, za które Spółka dominująca otrzymuje od Wnioskodawcy zapłatę stanowiącą równowartość X% Opłaty Motywacyjnej określonej w danej Umowie Handlowej (tj. kwotę stanowiącą równowartość tylu procent Opłaty Motywacyjnej określonej w danej Umowie Handlowej, ile wynosi ustalony dla tej Umowy Handlowej opisany wyżej wskaźnik procentowy prawdopodobnego udziału przychodów Wnioskodawcy w łącznych przychodach Spółki dominującej i Wnioskodawcy ze sprzedaży towarów na podstawie danej Umowy Handlowej).

Zgodnie z art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 s. 1 ze zm.), w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem, konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Podkreślić należy, iż odpowiednikiem powyższego jest powołany już wyżej art. 8 ust. 2a ustawy o VAT.

W przedmiotowej sprawie w istocie mamy do czynienia z nabyciem usługi którą następnie Spółka dominująca odsprzedaje Wnioskodawcy za co otrzymuje od Wnioskodawcy zapłatę stanowiącą równowartość X% Opłaty Motywacyjnej określonej w danej Umowie Handlowej.

Skutkuje to koniecznością wystawienia przez Spółkę dominującą na rzecz Wnioskodawcy faktury VAT.

Tak więc stanowisko Wnioskodawcy, że kwota należna Spółce dominującej od Wnioskodawcy tytułem partycypacji Wnioskodawcy w Opłacie Motywacyjnej ponoszonej przez Spółkę dominującą na rzecz Odbiorcy nie stanowi wynagrodzenia za jakąkolwiek czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz prawidłowym sposobem jej udokumentowania jest nota księgowa obciążeniowa wystawiona przez Spółkę dominującą lub nota księgowa uznaniowa wystawiona przez Wnioskodawcę, a nie faktura wystawiona przez Spółkę dominującą, należało uznać za nieprawidłowe.

Odnośnie natomiast kwestii wystawienia przez Wnioskodawcę noty księgowej uznaniowej dokumentującej opłatę z tytułu partycypacji w Opłacie Motywacyjnej należy stwierdzić, iż brak jest przeciwwskazań na gruncie przepisów dotyczących podatku VAT dla takiego sposobu dokumentowania, niemniej jednak należy zauważyć, iż nota księgowa nie jest dokumentem przewidzianym przez przepisy o podatku od towarów i usług i jako taka nie jest objęta regulacją tych przepisów.

Należy zauważyć, iż powołane przez Wnioskodawcę orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-409/98 dotyczy odmiennego stanu faktycznego od przedstawionego we wniosku. W przedmiotowej sprawie kontrahent Spółki dominującej zobowiązany jest do wykonania pewnych określonych w umowie czynności na rzecz Spółki dominującej, za które otrzymuje należne wynagrodzenie w postaci opłaty motywacyjnej. Natomiast w powołanym orzeczeniu TS UE uznał, że zachęta pieniężna z tytułu przystąpienia do umowy długoterminowej najmu i podjęcia decyzji o zostaniu klientem usługodawcy (który nagradza za to usługobiorcę) nie jest zapłatą za świadczenie usług. TS uznał, iż w tym przypadku nie dochodzi do wzajemnego świadczenia. Zatem powyższe orzeczenie nie może mieć zastosowania w rozpatrywanej sprawie.

Natomiast odnosząc się do przywołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej z dnia 26 sierpnia 2009r. znak IPPP1-443/S-989/08-10/AW tut. organ wskazuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Interpretacje wydawane są w indywidualnych sprawach wnioskodawcy w związku z tym skutki prawne, czy też ewentualna ochrona, określone w art. 14k do 14m mogą dotyczyć wyłącznie podmiotu, który uzyskał interpretację indywidualną.

Zaznaczyć należy, iż przedstawiona interpretacja wydana została dla Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnopodatkowych, o których mowa w art. 14k-14n ustawy Ordynacja podatkowa, dla kontrahentów Wnioskodawcy ani dla Spółki dominującej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.