Czy koszty poniesione przez Spółkę w grudniu 2010 r., związane z wdrożeniem systemu komputerowego, (...)

17.5.2011

Czy koszty poniesione przez Spółkę w grudniu 2010 r., związane z wdrożeniem systemu komputerowego, stanowią koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami i jako takie powinny zostać potrącone w dacie ich poniesienia, tj. w okresie w którym zostały ujęte w księgach (zostały zaksięgowane) na określony dzień grudnia 2010?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia z dnia 14.03.2011 r. (data wpływu 16.03.2011 r.) oraz piśmie uzupełniającym z dnia 09.05.2011 r. (data wpływu 12.05.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

możliwości zaliczenia wydatków związanych z usprawnieniem funkcjonowania systemu komputerowego lub wdrożeniem nowych funkcjonalności po dniu przekazania do używania systemu do kosztów podatkowych pośrednio związanych w przychodem ? jest prawidłowe;

momentu poniesienia kosztu ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16.03.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest częścią grupy kapitałowej. Grupa podjęła decyzję o wdrożeniu zintegrowanego systemu informatycznego w zarządzaniu przedsiębiorstwem. Prawo do licencji systemu nabyła firma z branży IT, wchodząca w skład Grupy. Licencja nabyta przez tą spółkę uprawnia do wdrożenia systemu w spółkach z Grupy (m.in. Wnioskodawcy). Jednocześnie, spółka, która zakupiła licencję na ww. system informatyczny jest odpowiedzialna za bieżącą obsługę systemu IT i z tego tytułu otrzymuje wynagrodzenie określone w odrębnej umowie zawartej z Wnioskodawcą. W konsekwencji nie było konieczności ustalania odrębnej opłaty za samą licencję.

Prace związane z procesem wdrożenia systemu zostały zakończone przed dniem 1 stycznia 2010 roku i system jest od tej daty wykorzystywany dla celów działalności gospodarczej Spółki. Po wdrożeniu systemu w Spółce nadal prowadzone były określone prace oraz ponoszone były koszty, których celem było usprawnienie funkcjonowania systemu lub wdrożenie nowych funkcjonalności.

Wszystkie koszty, które związane były z wdrożeniem systemu w Polsce ponoszone były przez spółkę z grupy z siedzibą w Danii. Spółką ta ponosiła koszty m.in. takie jak:

koszty usług wdrożeniowych nabywanych od firm doradczych lub informatycznych;

koszty wynagrodzeń pracowników zaangażowanych w realizację projektu po stronie tej spółki;

koszty podróży służbowych (pracowników Grupy oraz konsultantów zewnętrznych) związanych z wdrożeniem systemu;

koszty szkoleń;

koszty zakupu sprzętu IT;

koszty montażu i instalacji.

Projekt wdrożenia systemu w Grupie obejmował 4 spółki m.in. Wnioskodawcę. Po zebraniu wszystkich kosztów związanych z projektem, dokonano ich proporcjonalnego podziału na te 4 spółki. Koszty te zostały podzielone proporcjonalnie na podstawie czasu poświęconego na poszczególne projekty realizowane dla określonych spółek i każda ze spółek z Grupy, gdzie wdrożony został system, obciążona została odpowiednią częścią kosztów wdrożenia.

W celu prawidłowego udokumentowania wysokości świadczenia spółka z grupy z siedzibą w Danii, która ponosiła koszty związane z wdrażaniem systemu 20 grudnia 2010 wystawiła na rzecz Wnioskodawcy fakturę VAT. Faktura ta dokumentuje koszty usług związanych z wdrożeniem systemu, jak też usług, których celem było usprawnienie funkcjonowania systemu lub wdrożenie nowych funkcjonalności późniejszą modyfikacją systemu. Faktura ta została przez Spółkę ujęta w księgach rachunkowych Spółki w roku 2010.

W/w koszty związane z wdrożeniem (modyfikacja) systemu dotyczą okresu przekraczającego okres jednego roku podatkowego. Tym niemniej, nie jest możliwe precyzyjne określenie okresu użytkowania programu komputerowego (np. 5, czy 10 lat), tym samym nie jest możliwe przyporządkowanie określonej wartości nabytych usług do poszczególnych lat podatkowych.

W/w koszty nie stanowią odrębnej wartości niematerialnej i prawnej, i obejmują wyłącznie nabycie określonych usług związanych z wdrożeniem nowych funkcjonalności w ramach już nabytej i oddanej do używania licencji na program (system) lub poprawy funkcjonowania tego systemu. Wnioskodawca płaci spółce z należącej do Grupy, która nabyła licencję na program comiesięczną opłatę za usługi związane z utrzymaniem i obsługą systemu. W konsekwencji Wnioskodawca nie ponosi odrębnej opłaty za licencję.

We wniosku z dnia 14.03.2011 r. Wnioskodawca podkreślił, że nie podjął jeszcze decyzji o rachunkowej kwalifikacji poniesionego kosztu, tj. czy będą to koszty Spółki wykazywane w rachunku wyników (rozkładane w czasie poprzez czynne rozliczenia międzyokresowe tzw. RMK), czy też wartości niematerialne i prawne, podlegające amortyzacji. Ustalenie okresu rozliczania kosztów w czasie dla celów rachunkowych wynika wyłącznie z wymogów zasad rachunkowości i oparta jest wyłącznie na danych szacowanych, nie oznacza to jednak że przyjęta stawka jest zgodna z faktycznie planowanym okresem korzystania z przedmiotowych kosztów przez Spółkę. Wnioskodawca podkreśla, że wyłącznie dla celów rachunkowości Grupy, do której należy Spółka wydatki zostały zakwalifikowane jako WNIP i amortyzowane stawką 15% rocznie. Jednak dla celów polskiej rachunkowości, nie została jeszcze podjęta decyzja w tym zakresie.

W uzupełnieniu wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 9 maja 2011 r. (data wpływu 12.05.2011 r.) Wnioskodawca wskazał, iż po dokonaniu szczegółowej analizy tej kwestii oraz jej weryfikacji z biegłym rewidentem koszt wdrożenia systemu prezentowany jest jako koszt, który w całości obciąża rachunek wyników roku 2010.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z wdrożeniem systemu, koszty poniesione w grudniu 2010 r. stanowią koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami i jako takie powinny zostać potrącone dla celów podatku dochodowego od osób prawnych w dacie ich poniesienia, czyli w grudniu 2010 roku.

Uzasadnienie stanowiska Spółki

Zgodnie z art. 16b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych <Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm., dalej: ustawy o CIT>, amortyzacji podlegają nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
licencje,6) prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - prawo własności przemysłowej,7) wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how),

- o przewidywanym okresie użytkowania dłuższym niż rok wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi lub prawnymi.

Zgodnie z brzmieniem art. 16g ust. 1 pkt 1) ustawy o CIT za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, uważa się - w razie nieodpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

Art. 16g ust 3 ww. ustawy stanowi, że za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji oraz pomniejszoną o podatek od towarowi usług z wyjątkiem przypadków gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Program oddany został do użytkowania w dniu 1 stycznia 2010 od tego momentu Spółka rozpoczęła użytkowanie tego programu dla celów związanych z prowadzoną działalnością. Jednocześnie po dacie oddania programu do użytkowania w Spółce nadal prowadzone były określone prace oraz ponoszone były koszty, których celem było usprawnienie funkcjonowania systemu lub wdrożenie nowych funkcjonalności.

W związku z faktem, iż zgodnie z ustawą o CIT cena nabycia wartości niematerialnych i prawnych stanowi kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, to koszty poniesione po dniu przekazania wartości niematerialnej i prawnej do używania nie będą powiększały ceny nabycia systemu. Jednocześnie ustawa o CIT nie przewiduje ulepszenia wartości niematerialnej i prawnej, tak jak ma to miejsce w przypadku środków trwałych. W konsekwencji, przedmiotem amortyzacji może być tylko nabycie usług lub praw, które mogą stanowić odrębną wartość niematerialną i prawną. Taką wartość tworzyła licencja na program (system), nie stanowią takiej wartości usługi będące przedmiotem niniejszego wniosku.

Spółka uważa, iż koszty wdrożenia systemu poniesione po dniu przekazania systemu do używania stanowią dla niej pośrednie koszty uzyskania przychodów.

Art. 15 ust. 4d ustawy o CIT stanowi, że koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami są potrącane w dacie ich poniesienia jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu którego dotyczą w myśl art. 15 ust. 4e tej ustawy za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów z zastrzeżeniem ust. 4f-4h uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Wnioskodawca podkreśla, że Spółka nie podjęła jeszcze decyzji o rachunkowej kwalifikacji poniesionego kosztu tj. czy będą to koszty Spółki wykazywane w rachunku wyników czy też wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji. Z przepisu powyższego wynika, że chodzi o dzień ujęcia kosztu w księgach rachunkowych, co nie oznacza, że koszty te muszą być ujęte jako koszt w rachunku wyników.

Przepisy podatkowe kwalifikują wydatek dla celów podatkowych niezależnie do kwalifikacji rachunkowej tym samym w przypadku gdyby koszt dla celów rachunkowych został ujęty w księgach jako wartość niematerialna i prawną (tj. jako pozycja bilansowa) dla celów podatkowych pozostanie kosztem innym niż bezpośrednio związanym z przychodami. Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o rachunkowości księgi rachunkowe obejmują zbiory zapisów księgowych, obrotów (sum zapisów) i sald, które tworzą:

dziennik,
księgę główną,
księgi pomocnicze,
zestawienia: obrotów i sald kont księgi głównej oraz sald kont ksiąg pomocniczych,
wykaz składników aktywów i pasywów (inwentarz).

Zatem ujęcie kosztu w którymkolwiek z wyżej wymienionych zbiorów zapisów oznacza, że koszt został ujęty w księgach w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy pdop.

Wnioskodawca podkreśla, że dla celów podatkowych należy precyzyjnie wykazać okres przekraczający rok podatkowy, w którym będzie wykorzystywany dany koszt (tj. okres którego koszt dotyczy), aby powstał obowiązek dla podatnika do rozkładania tego kosztu w czasie. Ustalenie takiego okresu szacunkowo, dla celów rachunkowych bez faktycznej i możliwej do ustalenia wiedzy jaki będzie faktyczny okres korzystania z poniesionego kosztu. Dla celów rachunkowych, okres ten może zostać określony szacunkowo. W szczególności z tego względu, że w przypadku gdyby faktyczny okres korzystania z wydatku był krótszy, jednostka może rozpoznać jako koszt w rachunku wyników niezamortyzowaną (lub niezaliczoną do kosztów rachunkowych) część wydatku. Przepisy podatkowe takiej możliwości nie przewidują. Należy podkreślić, że przepisy podatkowe dotyczące rozkładania kosztów w czasie dotyczą tych przypadków, w których następuje zapłata za świadczenia, które są wykonywane w okresie przekraczającym rok podatkowy, tj. świadczenia te nie mają charakteru jednorazowego np. ubezpieczenie, koszt najmu ponoszony z góry za określony czas, koszt prenumeraty, usługi związane z obsługą informatyczną (tzw. maintenance), polegające na gotowości do wykonywania określonych świadczeń w przypadku błędów lub usterek w systemach informatycznych, inne dostawy długookresowe towarów lub usług. Wykonanie usług informatycznych ma charakter jednorazowego świadczenia.

W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, iż wszystkie koszty związane z procesem wdrożenia systemu, udokumentowane fakturą, stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodu inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami i powinny zostać potrącone dla celów podatku dochodowego od osób prawnych w grudniu 2010 roku.

W przedmiotowym przypadku Wnioskodawca wskazuje, że:

istnieje związek pomiędzy ponoszonymi kosztami wdrożenia oprogramowania a przychodem podatkowym;

koszty wdrożenia programu powinny być uznane za koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodem;

z uwagi, że przewidywany okres użytkowania programu przekroczy okres jednego podatkowego i nie jest możliwe precyzyjne określenie okresu użytkowania programu komputerowego (np. 5, czy 10 lat) koszty te zgodnie z art. 15 ust. 4d oraz 4a koszty te powinny być ujęte dla celów rozliczeń podatkowych w dacie ich poniesienia, tj. ujęcia w księgach rachunkowych (zaksięgowania) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku).

Wnioskodawca zwraca uwagę, iż słuszność przedstawionego przez Spółkę stanowiska potwierdzona została w wielu interpretacjach indywidualnych Ministra Finansów, między innymi w:

Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 24.11.2009 r., sygn. ILPB3/423-726/09-2/MC:

?odnosząc się do wydatków związanych z wdrożeniem systemu informatycznego (koszty usług wdrożeniowych firm doradczych, koszty podróży służbowych itp.) stwierdzić należy, iż nie można ich zakwalifikować do wartości niematerialnych i prawnych. przedmiotowe wydatki ponoszone są w celu zabezpieczenia źródła przychodów i nie zostały wymienione przez ustawodawcę w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zatem będą stanowić koszty uzyskania przychodów zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Jednakże z uwagi na fakt, iż ich związek z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami nie jest bezpośredni należy je uznać za pośrednie koszty uzyskania przychodów.

Kwestię potrącalności kosztów regulują przepisy art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W piśmie uzupełniającym wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 9 maja 2011 r. (data wpływu 12.05.2011 r.) Wnioskodawca wskazała, iż po dokonaniu szczegółowej analizy tej kwestii oraz jej weryfikacji z biegłym rewidentem koszt wdrożenia systemu prezentowany jest jako koszt, który w całości obciąża rachunek wyników roku 2010.

Zdaniem Spółki powyższa kwalifikacja będzie mieć istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia kwestii rozliczenia kosztów wdrożenia systemu dla celów podatku dochodowego od osób prawnych. Wynika to z faktu, iż zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ??Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano), na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień na który ujęto koszt w na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów?.

Z literalnego brzmienia art. 15 ust. 4e ustawy o PDOP wynika, że za dzień poniesienia kosztu należy uznać dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych, tj. zaksięgowano w korespondencji z odpowiadającym mu zobowiązaniem. Dzień ten należy rozumieć jako dzień (okres), do którego został dany wydatek przypisany w księgach rachunkowych Spółki.

W związku z tym, ujęcie podatkowe kosztu uzależnione jest co do zasady od ujęcia danego kosztu w księgach rachunkowych.

Dodatkowo, przepis art. 15 ust. 4e ustawy o PDOP wprost wyłącza możliwość ujęcia jako koszt poniesiony dla celów podatkowych tylko kosztów, które zostały ujęte jako rezerwy albo bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów.

W związku z powyższym, pojęcie ?dzień na, który ujęto koszt? interpretowane musi być zgodnie z przepisami o rachunkowości, z których wynikają normy określające m.in. do jakich okresów rozrachunkowych przyporządkowane są określone koszty i przychody.

Zdaniem Spółki elementem decydującym o momencie rozpoznania kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych jest więc data, na którą (pod którą) dany koszt został prawidłowo ujęty w księgach rachunkowych. W przypadku, gdyby intencją ustawodawcy było dążenie do ujmowania kosztów pośrednich dla celów podatkowych w momencie ich fizycznego księgowania, przepis wyraźnie wskazywałby, że za dzień poniesienia kosztu uważa się dzień, w którym ujęto koszt dla celów rachunkowych, a nie jak stanowi ustawa dzień, na który ujęto dany koszt. Skoro ustawodawca używa specyficznych zwrotów, zaczerpniętych z ustawy o rachunkowości, oznacza to, że wiązał z tym określone konsekwencje w zakresie podatkowym.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że ustawa o rachunkowości konsekwentnie posługuje się zwrotem ?na dzień?, odróżniając go od zwrotu ?w dniu?. Na określony dzień zamyka się księgi rachunkowe (patrz art. 12 ustawy o rachunkowości), czy sporządza się sprawozdanie finansowe. Użycie przez ustawodawcę zwrotu ?na dzień? oznacza, że ustawodawca przewidział, że określone czynności faktyczne wykonywane są w okresie następującym już po okresie sprawozdawczym, którego dotyczą określone zapisy księgowe. Przykładowo sprawozdanie finansowe sporządza się na ostatni dzień roku obrotowego, ale z natury rzeczy jest ono sporządzane już w roku kolejnym. Podobnie z zamykaniem ksiąg rachunkowych, zamyka się je na ostatni dzień okresu sprawozdawczego, jednak sama czynność zamknięcia ksiąg może mieć miejsce znacznie później, przy czym ustawa nie wskazuje dokładnej daty, tego zamknięcia. Jednak, co istotne mimo że księgi za dany rok zamykane są już w kolejnym roku, zamykane są na ostatni dzień roku obrotowego, co ma na celu realizację zasady współmierności kosztów i przychodów. Zatem użycie zwrotu ?na dzień? miało na celu wskazanie określonej daty z ostatniego roku obrotowego (okresu sprawozdawczego), do której przyporządkowano określony koszt.

W opinii Spółki, brak jest podstaw do innego rozumienia zwrotu ?na dzień? dla celów podatkowych. Przemawia za tym, przede wszystkim fakt, że art. 15 ust. 4e ustawy CIT odnosi się do czynności zaksięgowania kosztu (ujęcia w księgach), skoro jednocześnie posługuje się zwrotem konsekwentnie używanym w ustawie o rachunkowości, należy go interpretować zgodnie z tą ustawą. W przeciwnym przypadku, koszt podatkowy byłby ujmowany w okresie, w którym nie został ujęty w księgach (zaksięgowany). Zatem regulacja zawierałaby sprzeczność.

Spółka zwraca uwagę, że powyższe stanowisko potwierdza także Minister Finansów w następujących pismach:

interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 15 marca 2010 r. :

?Jak wykazano powyżej, dla ustalenia momentu potrącalności kosztów podatkowych innych niż bezpośrednio związanych z przychodami nieistotna jest data otrzymania faktur przez Spółkę, ale - zgodnie z treścią art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - dzień poniesienia kosztu. W przypadku braku faktury elementem decydującym o momencie rozpoznania kosztów uzyskania przychodów jest data, pod którą dany koszt został prawidłowo ujęty w księgach rachunkowych na podstawie odpowiedniego dowodu księgowego.?

interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 23 lutego 2009 r. :

?Zatem elementem decydującym o momencie rozpoznania kosztów uzyskania przychodów jest data, na którą (pod którą) dany koszt został prawidłowo ujęty w księgach rachunkowych. Ponadto z przepisu tego wynika, że podstawą do ujęcia kosztu jest faktura (rachunek) lub inny dowód wówczas, gdy nie ma faktur. Przy czym zasady powyższe nie dotyczą rezerw i biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów?.

interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora izby Skarbowej w Warszawie z 29 czerwca 2009 r. :

?Należy przy tym podkreślić, że zgodnie z uzasadnieniem nowelizacji przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, która weszła w życie 1 stycznia 2007 r., wprowadzając m.in. art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jednym z podstawowych celów ustawodawcy było zbliżenie zasad ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych dla celów podatkowych do zasad wynikających z prawa bilansowego. W konsekwencji, przepisy prawa podatkowego dotyczące kosztów pośrednich mają charakter wtórny w stosunku do przepisów ustawy o rachunkowości w tym sensie, że jeżeli na podstawie ustawy o rachunkowości dany wydatek (koszt pośredni) został ujęty w księgach rachunkowych jako koszt (zobowiązanie), to stanowi on, na podstawie art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszt podatkowy.?

interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 10 marca 2008 r. :

?Należy przy tym zwrócić uwagę na rozróżnienie zakresu pojęciowego dwóch terminów:

?dzień, na który ujęto koszt w księgach? oraz ?dzień, w którym ujęto koszt w księgach?, w którym pierwszy oznacza dzień, w którym dany wydatek w księgach rachunkowych stał się kosztem, zaś drugi dzień faktycznego ( technicznego) zapisu określonej transakcji gospodarczej w księgach rachunkowych podatnika. Powyższe rozróżnienie istotne z punktu widzenia zasad rachunkowości szczególnie zasady współmierności przychodów i kosztów poniesionych przez podmiot gospodarczy ustawodawca uwzględnił również w konstrukcji art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w którym uzależnił poniesienie kosztu nie od dnia, w którym dokonano zapisu technicznego kosztu w księgach rachunkowych, lecz od dnia (okresu), z którym wiąże się poniesiony koszt w myśl zasad prawa bilansowego. Za przyjęciem przytoczonego wyżej stanowiska przemawia także wykładnia celowościowa ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którą zasady dotyczące rozliczania kosztów w czasie na gruncie prawa podatkowego mają być zbliżone do zasad przewidzianych na gruncie prawa bilansowego.?

Interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 27 sierpnia 2008 r. :

?Dzień poniesienia kosztu został zdefiniowany w art. 15 ust. 4e ustawy. Zgodnie z tym przepisem, za ?dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów? uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Ujęcie (zaksięgowanie) kosztu w księgach rachunkowych określa datę powstania kosztu podatkowego. Przepisy o rachunkowości decydują, na który dzień ujmuje się w księgach rachunkowych koszt, a tym samym przesądzają o dacie poniesienia kosztu podatkowego, z zastrzeżeniem rezerw i biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Koszt podatkowy powstaje zatem w dniu faktycznego zaksięgowania kosztu w księgach rachunkowych, a nie w dniu przeprowadzenia operacji gospodarczej, np. w dniu wystawienia faktury.?

Reasumując, jak wynika z powyższej argumentacji, w ocenie Wnioskodawcy, stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 kwietnia 2011 r. zgodnie z którym koszty wdrożenia systemu poniesione w grudniu 2010 r. powinny zostać potrącone dla celów podatku dochodowego od osób prawnych w dacie ich poniesienia, czyli w grudniu 2010 roku powinno zostać uznane za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Krańcowo zwrócić uwagę należy, iż w obwieszczeniu marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z 9 marca 2011 r. opublikowanym w Dzienniku Ustaw z 8 kwietnia 2011 r. nr 74, poz. 394 - został ogłoszony jednolity tekst ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.