Podatnik zwrócił się z zapytaniem: - czy sposób zaliczania w koszty działalności nakładów na (...)

Zgodnie z art. 14a ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Stan faktyczny

Spółka jawna ABC, której wspólnikiem jest Podatnik, poniosła w roku 2006 nakłady na wykonanie ekspozycji sprzedawanych towarów. Ekspozycja ma służyć kupującemu do kształtowania lokalu mieszkalnego i w efekcie wpływać na zwiększenie sprzedaży oferowanych przez Spółkę towarów. Przed wykonaniem ekspozycji Spółka zawarła w dniu 21.11.2005r. umowę z XYZ Sp.z o.o., według której firma XYZ:

- oddała do dyspozycji firmie Podatnika koncepcję marketingową ?H. of XYZ'. Koncepcja ta obejmuje obok konkretnego planowania domu również wykorzystanie logo znaku XYZ,

- dostarczyła towary i przedmioty urządzenia o wartości 123 762,96 zł wg faktury nr 19649265 z dnia 22.09.2006r., która będzie płatna w 24 ratach miesięcznych począwszy od marca 2007r. Firma XYZ zastrzegła sobie, aż do zupełnej zapłaty kosztów, własność wniesionych towarów i przedmiotów urządzenia.

Umowa obowiązuje przez okres 5 lat tj. do 16.03.2011r.

Spółka ABC sfinansowała z własnych środków i zaliczyła w koszty 2006r. nakłady na wykonanie ekspozycji (materiały i robociznę) z wyjątkiem koncepcji marketingowej, towarów i przedmiotów urządzenia dostarczonych przez XYZ. Wartość towarów i przedmiotów urządzenia została ujęta w ewidencji księgowej i wykazana w bilansie na dzień 31.12.2006r. w pozycji rozliczenia międzyokresowe. Ponadto ustalono, że dokonane zakupy w/w materiałów na ekspozycję odnoszone będą w koszty działalności Spółki przez okres 2 lat w miesiącu płatności raty zobowiązania z faktury.

Zapytanie

W związku z powyższym Podatnik zwrócił się z zapytaniem:

- czy sposób zaliczania w koszty działalności nakładów na wykonanie ekspozycji towarów jest prawidłowy, tj.

zgodny z art. 22 ust. 5 ustawy z dnia 26.07.1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz

- czy prawidłowe jest zaliczenie w koszty podatkowe wydatków na zakup materiałów (przedmiotów) od XYZ w miesiącach płatności rat przez okres 2 lat.

Stanowisko podatnika

Zdaniem Podatnika, sposób zaliczania w koszty nakładów na wykonanie ekspozycji jest prawidłowy i zgodny z art. 22 ust. 5, ponieważ zachowana zostanie wówczas współmierność przychodów i kosztów. Poniesione nakłady stanowią koszty pośrednio związane z przychodami, które trudno przypisać do konkretnego okresu. Poniesione koszty na zakup koncepcji będą wpływać na zwiększenie przychodów ze sprzedaży w ciągu kilku lat. Zaliczenie w koszty roku 2006 kwoty wynikającej z faktury z dnia 22.09.2006r., płatnej w 24 ratach, spowodowałoby zmniejszenie dochodów Spółki w 2006r. o 71,8%.

Stanowisko organu podatkowego

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14, poz. 176 z 2000 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązujacym do 31.12.2006r., kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Gramatyczna wykładnia art. 22 ust. 1 prowadzi do wniosku, że podatnik ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem, że mają związek przyczynowo?skutkowy z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu i nie są to koszty wymienione w katalogu negatywnym zawartym w art. 23 ustawy.

Stosownie do art. 22 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r.), u podatników prowadzących księgi rachunkowe (handlowe) koszty uzyskania przychodów objętych tymi księgami są potrącane tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że zarachowanie ich nie było możliwe - w tym wypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.

W świetle cytowanego wyżej przepisu podatnicy, prowadzący księgi rachunkowe, obowiązani są stosować tzw. metodę memoriałową, księgowania kosztów podatkowych. Istotą tej metody jest potrącalność kosztów uzyskania przychodów tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, przy czym koszty, które można powiązać z konkretnymi przychodami, winny być księgowane w roku podatkowym uzyskania tych przychodów. Natomiast koszty, których nie można bezpośrednio przypisać do określonego przychodu, powinny być rozliczane w momencie ich poniesienia. Jeżeli zaś koszty, które z konkretnymi przychodami można powiązać jedynie pośrednio, dotyczą więcej niż jednego roku podatkowego, wówczas winny być rozliczone proporcjonalnie od długości okresu, którego dotyczą.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka poniosła nakłady na wykonanie ekspozycji, przy czym wydatki poniesione w 2006 roku (robociznę i materiały) sfinansowane z własnych środków zaliczyła w koszty, natomiast towary i przedmioty urządzenia dostarczone przez XYZ odnosi w koszty uzyskania przychodu w miesiącu płatności rat zobowiązania wynikającego z faktury z dnia 22.09.2006r

Przedsiębiorcy w celu osiągnięcia przychodów podejmują różnorodne działania, za pomocą których chcą wywołać u potencjalnych nabywców zainteresowanie i wzbudzić w nich chęć zakupienia określonych towarów. W tym celu, poprzez reklamę, która polega między innymi na prezentowaniu towaru, jego cech jakościowych, użytkowych, zalet estetycznych, pragną skłonić jak największą ilość potencjalnych nabywców do do ich zakupu.

Nie ulega wątpliwości, że celem stworzenia przez Spółkę ekspozycji handlowej, na zasadach i w sposób określony w zawartej umowie, jest prezentacja możliwości aranżacji pomieszczeń z wykorzystaniem oferowanych przez nią towarów firmy XYZ. Z umowy wynika również 5-letni okres, w którym Spółka może korzystać z koncepcji marketingowej kontrahenta i wykorzystywać jego logo. Działanie to ma na celu wykreowanie popytu na prezentowane towary i wzbudzenie chęci do ich nabycia. Reklama, która polega m. in. na prezentowaniu danego towaru, jego jakościowych, użytkowych i estetycznych zalet, w formie odpowiednio zaaranżowanej ekspozycji jest reklamą mającą charakter publiczny, gdyż adresatem ekspozycji towarów jest anonimowy, nieograniczony krąg potencjalnych klientów odwiedzających sklepy. Całość wydatków ponoszonych na reklamę publiczną stanowi koszty uzyskania przychodów (art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym w 2006 roku).

Wspomniana metoda memoriałowa - polegająca na zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów kosztów bezpośrednich, które można powiązać z określonymi przychodami oraz kosztów pośrednich, zwiazanych z całą działalnością prowadzoną przez podatnika, a także uwzgledniająca również koszty bezpośrednio związane z przychodem poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy - generalnie pozwala na potrącenie kosztów tylko w tym roku, którego dotyczą.

Koszty uzyskania przychodów są potrącalne w roku, którego dotyczą, a nie w roku ich faktycznego poniesienia. Wydatek staje się więc kosztem w dacie faktycznego poniesienia tylko w przypadku gdy nie jest możliwe zarachowanie go do okresu, którego dotyczy albo, gdy ustawa wyraźnie nakazuje, by czynić to w okresie faktycznego poniesienia.

Zatem, tylko w wyjątkowej sytuacji tj. kiedy nie można zarachować w roku (miesiącu) uzyskania przychodu, z którym koszt ten jest związany - koszt ten może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w momencie poniesienia. Zasada taka może znajdować zastosowanie w przypadku poniesienia takich wydatków, w przypadku poniesienia których istnieje obiektywna trudność w przypisaniu ich, chociażby do potencjalnych przychodów, a nawet gdy to było możliwe do identyfikacji i konkretyzacji przychodów uzyskanych w następstwie poniesionych wydatków.

Niezależnie od konieczności przyporządkowania przychodów i kosztów do właściwego roku podatkowego, istnieje również obowiązek przyporządkowania przychodów, w konsekwencji i kosztów, do odpowiedniego miesiąca roku podatkowego.

Wydatki poniesione na stworzenie ekspozycji pozostają w pośrednim związku z przychodami uzyskiwanymi ze sprzedaży towarów takich, jak wyeksponowane. Przepis art. 22 ust. 5 nie rozstrzyga wprost, w jaki sposób powinny być rozliczane koszty, które pozostają jedynie w pośrednim związku z przychodami. Urządzona ekspozycja wywiera wpływ na oglądających ją klientów w okresie jej funkcjonowania (istnienia). W związku z powyższym, wydatki poniesione na jej stworzenie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie do okresu używania ekspozycji , tj. od momentu w kórym ukończono jej tworzenie, do końca obowiązywania umowy z XYZ, bo tylko wówczas można mówić o związku poniesionego wydatku z przychodami, który uzależnia możliwość obciążenia nim kosztów podatkowych. Przy czym należy zauważyć, że w ten sposób powinny być rozliczone wszystkie wydatki poniesione na wytworzenie ekspozycji, również te sfinansowane przez Podatnika w 2006 roku z własnych środków.

Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup materiałów (przedmiotów) od XYZ w miesiącach płatności rat przez okres dwóch lat, nie znajduje oparcia w wyżej przytoczonych przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Rykach stwierdza, że stanowisko Podatnika zawarte we wniosku nie jest prawidłowe.

Powyższa interpretacja:

- odnosi się wyłącznie do przedstawionego przez wnioskodawcę i przytoczonego w treści postanowienia stanu faktycznego,

- jest aktualna wg stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, traci moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących,

- nie jest wiążąca dla podatnika, wiążąca natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej włąściwej dla wnioskodawcy do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie przysługuje Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej, za pośrednictwem Naczelnika tutejszego Urzędu Skarbowego, w terminie 7 dni od daty jego doręczenia.