Czy Podatnik ma obowiązek prowadzić ewidencję ilościowo-wartościową zebranej odzieży?
Czy Podatnik ma obowiązek prowadzić ewidencję ilościowo-wartościową zebranej odzieży?
- orzeka, iż stanowisko wnioskodawcy wyrażone we wniosku w sprawie ewidencjonowania zebranej odzieży jest nieprawidłowe.
Wnioskodawca w złożonym wniosku dnia 09.08.2006r. przedstawił stan faktyczny, z którego wynika, że podatnik ma zamiar rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na zbiórce odzieży używanej w Szwecji, transporcie do Polski i sprzedaży hurtowej na terenie kraju. Podatnik zajmował się będzie dystrybucją ulotek informacyjnych i zbieraniem odzieży przy pomocy samochodu dostawczego. Odzież będzie pakowana i wystawiana przed teren posesji. W związku z powyższym nie ma możliwości otrzymania jakichkolwiek dokumentów potwierdzających ilość i wartość zebranej odzieży. Podatnik chce być opodatkowany ryczałtem ewidencjonowanym.
Wnioskodawca pyta czy ma obowiązek prowadzić ewidencję ilościowo-wartościową zebranej odzieży.
Wnioskodawca stoi na stanowisku, że ma obowiązek prowadzić ewidencję ilościową sporządzając protokół lub przyjęcie magazynowe.
Problematykę prawną opodatkowania ryczałtem ewidencjonowanym regulują przepisy ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.) - u.z.p.d.o.f. Ustawa ta weszła w życie z dniem 1 stycznia 1999 r.
Podstawową cechą opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych jest to, że na wielkość należnego podatku nie mają wpływu ponoszone w działalności koszty. W ryczałcie ewidencjonowanym nie występuje w ogóle (w sensie prawnym) kategoria kosztów uzyskania przychodów. Ustawodawca wiąże wysokość podatku jedynie z wielkością przychodów. To one są podstawą opodatkowania ryczałtem.
Podatnicy opodatkowani ryczałtem ewidencjonowanym są obowiązani do prowadzenia jedynie uproszczonej ewidencji. Tym niemniej jednak ciążą na nich określone obowiązki w tym zakresie. Podstawową formą dokumentowania dla takich podatników jest ewidencja przychodów. W niej bowiem dokumentowane są przychody, które mają decydujące znaczenie dla ustalenia podstawy opodatkowania. Ewidencja przychodów prowadzona jest za każdy rok podatkowy odrębnie. Szczegółowy sposób prowadzenia ewidencji przychodów oraz jej przykładowy wzór został zawarty w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2002 r. w sprawie prowadzenia ewidencji przychodów i wykazu środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr 219, poz. 1836 z późn. zm.).
Obowiązek prowadzenia ewidencji powstaje od dnia, od którego ma zastosowanie opodatkowanie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.
Obok ewidencji przychodów podatnicy opodatkowani w formie ryczałtu ewidencjonowanego obowiązani są do prowadzenia wykazu środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a także ewidencji wyposażenia. Szczegółowe sposoby jej prowadzenia zostały określone w powołanym wyżej rozporządzeniu ministerialnym.
Obok prowadzenia ww. ewidencji i wykazów podatnicy mają obowiązek ich przechowywania. Obowiązek ten obejmuje także dowody, na podstawie których są dokonywane wpisy do ewidencji, a także dowody zakupu.
Obowiązkiem charakterystycznym dla podatników opodatkowanych ryczałtem ewidencjonowanym jest wymóg posiadania i przechowywania dowodów zakupu towarów. Powyższy wymóg w pewnym zakresie zastępuje - istniejący w przypadku opodatkowania na zasadach ogólnych - obowiązek ewidencjonowania kosztów uzyskania przychodów.
Przepisy ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.) - u.z.p.d.o.f., nie określają jakiego rodzaju dokumenty stanowić mogą dowody zakupu, o których mowa. W praktyce będą to zazwyczaj faktury VAT (w tym wystawiane przez małych podatników, rolników ryczałtowych) oraz rachunki (w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 - o.p.), gdyż takie dokumenty zazwyczaj wystawiają sprzedawcy.
Za dowody zakupu można uznać także dokumenty celne potwierdzające import oraz noty korygujące. Uznać ponadto należy, że dowodami zakupów mogą być - przez analogię - także dowody wewnętrzne, sporządzane w przypadkach, o których mowa w § 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.). Dowody, o których mowa w §14 mogą dotyczyć wyłącznie:
- zakupu, bezpośrednio od krajowego producenta lub hodowcy, produktów roślinnych i zwierzęcych, nieprzerobionych sposobem przemysłowym lub przerobionych sposobem przemysłowym, jeżeli przerób polega na kiszeniu produktów roślinnych lub przetwórstwie mleka albo na uboju zwierząt rzeźnych i obróbce poubojowej tych zwierząt;
- zakupu od ludności, sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), surowców roślin zielarskich i ziół dziko rosnących leśnych (PKWiU 01.11.91-00), jagód, owoców leśnych (PKWiU 01.13.23-00) i grzybów (PKWiU 01.12.13-00.43);
- wartości produktów roślinnych i zwierzęcych pochodzących z własnej uprawy lub hodowli prowadzonej przez podatnika;
- zakupu w jednostkach handlu detalicznego materiałów pomocniczych;
- kosztów diet i innych należności za czas podróży służbowej pracowników oraz wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących;
- zakupu od ludności odpadów poużytkowych, stanowiących surowce wtórne, z wyłączeniem zakupu (skupu) metali nieżelaznych oraz przeznaczonych na złom samochodów i ich części składowych;
- wydatków związanych z opłatami za czynsz, energię elektryczną, telefon, wodę, gaz i centralne ogrzewanie, w części przypadającej na działalność gospodarczą; podstawą do sporządzenia tego dowodu jest dokument obejmujący całość opłat na te cele;
- opłat uiszczanych znakami opłaty skarbowej oraz opłat sądowych i notarialnych;
- wydatków związanych z parkowaniem samochodu w sytuacji, gdy są one poparte dokumentami niezawierającymi danych, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2; podstawą wystawienia dowodu wewnętrznego jest bilet z parkometru, kupon, bilet jednorazowy załączony do sporządzonego dowodu.
Ani wskazane wyżej ustawy, ani rozporządzenia nie przewidują prowadzenia ewidencji towarów handlowych. W związku z powyższym nie będzie miał Pan obowiązku prowadzić ewidencji zebranych z wystawek towarów. W związku z tym, że nie będzie Pan posiadał dowodów zakupu zebranej odzieży, a przepisy nie przewidują dla tego rodzaju towarów sporządzania dokumentów wewnętrznych, o ile towary te nie będą podlegały ewidencjom czy zgłoszeniom celnym to również w tym zakresie nie będzie Pan miał obowiązku gromadzenia dokumentów.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Iławie w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia zgodnie z art. 14a § 4, art. 236 oraz art. 239 ustawy Ordynacja podatkowa.
Wniesienie zażalenia wymaga uiszczenia opłaty skarbowej w wysokości 5 zł od odwołania i 0,50 zł od każdego załącznika ? art. 1 ust. 1 lit. a i art. 9 ustawy z dnia 9 września 2000r. o opłacie skarbowej (j.t.z 2004r. Dz.U. Nr 253, poz. 2532 z późn. zm.)