zawarcie umowy pożyczki o charakterze rewolwingowym zawartej z pożyczkodawcą będącym jednocześnie (...)

W dniu 27 kwietnia 2009 r. wpłynął do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450, z późn. zm.), zwanej dalej ?upcc?, w indywidualnej sprawie dotyczącej opodatkowania umowy pożyczki udzielonej spółce przez jej wspólnika.

Zgodnie ze stanem faktycznym przedstawionym we wniosku o wydanie interpretacji, spółka osobowa (Wnioskodawca), zamierza zawrzeć umowę pożyczki z jednym ze wspólników spółki (pożyczkodawcą), na kwotę określoną w umowie pożyczki. Pożyczka zawarta będzie na czas nieokreślony i będzie miała charakter rewolwingowy. Pożyczkobiorca może swobodnie zwiększać i zmniejszać swoje zadłużenie w ramach całkowitej kwoty pożyczki, w tym do kwoty pożyczki określonej w umowie, a następnie po spłaceniu części pożyczki ponownie zwiększać swoje zadłużenie.

W oparciu o powyższy stan faktyczny zadano następujące pytanie:

?Czy każda kolejna wypłata z tytułu pożyczki o charakterze rewolwingowym (w przypadku, gdy cała kwota X zostanie wypłacona Wnioskodawcy, następnie Wnioskodawca spłaci ją i ponownie zostanie mu cała pożyczka wypłacona, następnie pożyczkobiorca częściowo ją spłaci i znów zadłuży się na większą kwotę) będzie podlegać podatkowi PCC, czy też będzie z PCC zwolniona...?

Zgodnie ze stanowiskiem Wnioskodawcy przedmiotowa umowa pożyczki podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w wysokości 0,5%. Podstawę opodatkowania stanowi kwota określona w umowie pożyczki. Zdaniem Wnioskodawcy podatek od pożyczki o charakterze rewolwingowym należy uiścić tylko raz, przy zawarciu umowy pożyczki, od kwoty pożyczki określonej w umowie, nawet wówczas, jeżeli pożyczka będzie wielokrotnie w całości spłacona i ponownie zaciągnięta.

W interpretacji indywidualnej Nr IPPB2/436-145/09-2/AK, wydanej w dniu 15 lipca 2009 r. stanowisko Wnioskodawcy zostało przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie uznane za nieprawidłowe. W rezultacie przyjęcia, że Wnioskodawca (pożyczkobiorca) jest spółką kapitałową, organ ten stwierdził w konsekwencji, że w przedmiotowej sprawie ma zastosowanie przepis art. 9 pkt 10 lit. i upcc, a zatem pożyczka, jako udzielana spółce kapitałowej przez jej wspólnika, podlega zwolnieniu od podatku.

Pismem z dnia 3 sierpnia 2009 r. Spółka (Wnioskodawca), działając na podstawie art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. ? Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.), złożyła w przedmiotowej sprawie wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Przedmiotem żądania jest zmiana interpretacji, w zakresie treści i powołanego wyżej rozstrzygnięcia, i uznanie, że stanowisko wyrażone we wniosku jest prawidłowe. Wnioskodawca podnosi, że jest spółką osobową, a nie kapitałową, jak stwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w wydanej interpretacji.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów stwierdza, co następuje.

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość.

Wobec faktu, że w świetle przepisów art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. -Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, z późn. zm.) spółka komandytowa jest spółką osobową, stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej zawarte w interpretacji, odnoszące się do opodatkowania umowy spółki kapitałowej i jej zmiany, jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. k upcc podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlega umowa spółki. Podatkowi podlegają również zmiany umowy spółki, jeżeli powodują podwyższenie podstawy opodatkowania.

W myśl art. 1 ust. 3 pkt 1 upcc za zmianę umowy spółki osobowej uważa się między innymi pożyczkę udzieloną spółce przez wspólnika.

Upcc nie zawiera własnej definicji umowy pożyczki, zatem pojęciu temu należy nadać taką treść, jaką ma ono w przepisach odrębnych. W myśl art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący pożyczkę zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Pomimo więc, że umowa pożyczki jest umową obligacyjną, wywiera skutki w sferze prawa rzeczowego.

O wartości umowy decyduje suma kwot (wartości) wydanych pożyczkobiorcy z tytułu jednej pożyczki. Bez znaczenia pozostaje fakt, że w okresie wypłaty kolejnych transz pożyczka częściowo była już zwrócona przez pożyczkobiorcę. Zastrzeżony w umowie obowiązek zwrotu uprzednio pożyczonych kwot przed udzieleniem kolejnych pożyczek (wypłatą kolejnych transz) jest dopuszczalny w świetle zasady swobody kształtowania treści stosunków umownych i jest on jednocześnie neutralny podatkowo.

Identyczne są skutki podatkowe w przypadku, gdy pożyczka udzielona jest przez wspólnika jednorazowo, w ratach lub w ratach pod warunkiem zwrotu kwot wcześniej wypłaconych.

Tym samym nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż podatek będzie należny wyłącznie przy zawarciu umowy, od kwoty pożyczki określonej w umowie, skoro suma kwot udzielonych pożyczek przekroczy kwotę określoną w umowie. Wówczas każda przekazana kwota pieniędzy, ponad kwotę określoną w umowie pożyczki, będzie implikowała obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych, jako kolejna zmiana umowy spółki.

Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 lipca 2009 r., jest także nieprawidłowa. Podejmując rozstrzygnięcie Dyrektor dokonał błędnej oceny prawnej stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę.

Mając na względzie powyższe, istnieje podstawa do zmiany rozstrzygnięcia podjętego przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

Zmiana tej interpretacji dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienionej interpretacji.

Na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. ? Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.) stronie służy skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów - w terminie czternastu dni od dnia doręczenia interpretacji - do usunięcia naruszenia prawa.

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi tego organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ ten nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa.