Podatek dochodowy od samochodów służbowych na nowych zasadach

Jak było do tej pory?

Od dawna kwestia opodatkowania przychodu, jaki pracownik uzyskiwał od pracodawcy tytułem nieodpłatnego użyczenia samochodu służbowego do celów prywatnych budziła wiele kontrowersji.

Organy stały zazwyczaj na stanowisku, że takie używanie samochodu jest nieodpłatnym świadczeniem ze źródła – stosunku pracy. Pracodawca, jako płatnik, musiał zatem obliczać każdorazowo wartość tego świadczenia i na jej podstawie obliczyć wielkość przychodu oraz odprowadzać od niego zaliczki na podatek dochodowy swoich pracowników.

W tym miejscu powstawał kolejny problem będący odpowiedzią na pytanie, w jaki sposób wartość tę obliczyć? Kwestia ta była przedmiotem wielu sporów zarówno na etapie wydawania interpretacji indywidualnych, jak i kontroli interpretacji lub decyzji przez sądy administracyjne.

Treść nowelizacji

Mając na celu rozwiązanie powstałych problemów ustawodawca zdecydował się na znowelizowanie obowiązujących do tej pory przepisów. Ustawą z 7 listopada 2014 r. o ułatwieniu wykonywania działalności gospodarczej dodał do art. 12 ustawy o PIT trzy ustępy wprost dotyczące tej kwestii.

Zgodnie z nowym brzmieniem przepisów wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości:

1) 250 zł miesięcznie – dla samochodów o pojemności silnika do 1600 cm3 ;

2) 400 zł miesięcznie – dla samochodów o pojemności silnika powyżej 1600 cm3.

Ważne: Jeżeli samochód był wykorzystywany przez pracownika jedynie przez część miesiąca wielkość uzyskanego przez niego przychodu oblicza się w wysokości 1/30 podanych wyżej kwot za każdy dzień, w którym samochód był wykorzystywany.

Dodatkowo jeśli pracownik wykorzystuje samochód częściowo odpłatnie to jego przychodem jest różnica między podanymi wyżej kwotami a ponoszoną przez pracownika odpłatnością.

Komentarz do zmian

Wprowadzając powyższe przepisy można przypuszczać, że ustawodawca jednoznacznie zakończył spory dotyczące sposobu ustalania wysokości świadczenia polegającego na użyczaniu pracownikom samochodów służbowych do celów prywatnych. Zmianę tą należy generalnie uznać za pozytywną. Z pewnością nie odzwierciedla ona w pełni różnorodności sytuacji występujących w praktyce czy rodzajów użyczanych pojazdów, to jednak jak się wydaje stanowi odpowiedni kompromis pomiędzy interesem fiskusa a wielkością obciążeń spoczywających na płatnikach i podatnikach.

Kwestia ta pokazuje jednak również jak konfliktogennym tematem jest opodatkowanie nieodpłatnych świadczeń na gruncie podatków dochodowych, zwłaszcza świadczeń uzyskiwanych przez pracowników. Trudno sobie jednak wyobrazić, aby każde odrębne świadczenie jakie pracodawca będzie oferował swoim pracownikom w firmie miało się doczekać odrębnej regulacji w ustawie o PIT. Taka kazuistyka mogłaby doprowadzić do absurdu. Poza tym zakresy „pakietów socjalnych” w przedsiębiorstwach zmieniają się obecnie znacznie szybciej niż jakakolwiek ustawa.

Ustawa nowelizująca weszła w życie z dniem 1 stycznia 2015 r.  

Zespół
e-prawnik.pl