Nowelizacja ustawy o IPN podpisana

Prezydent podpisał nowelizację ustawy o IPN, ale skieruje ją do TK.

„Postanowiłem podpisać nowelę ustawy o IPN i kieruję ją do TK”

 - "Zdecydowałem się podpisać nowelizację ustawy o IPN - przepisy art. 55a wejdą w życie; jednocześnie zdecydowałem, że skieruję tę ustawę w trybie następczym do Trybunału Konstytucyjnego" - poinformował we wtorek Prezydent Andrzej Duda.

Jak stwierdził - "trzeba chronić dobre imię Polski i Polaków, to kwestia także naszej wrażliwości". - "My też mamy prawo do swojej wrażliwości, mamy też prawo do prawdy historycznej i mamy też prawo do tego, abyśmy byli w prawdziwy sposób, zgodnie z faktami oceniani" - podkreślił Prezydent.

Andrzej Duda dodał, że zdecydował się skierować nowelę o IPN w trybie następczym do TK, ponieważ jest dla niego też "niezwykle ważna ta wrażliwość, która powoduje głosy sprzeciwu, która wywołuje obawy o to, że nie będzie można głosić prawdy, że będzie zamykanie ust tym, którzy ocaleli".

Prezydent podkreślił, że "to nie jest ustawa nowa". - "To nie jest propozycja, która pojawiła się tydzień, czy miesiąc temu. Na temat tego przepisu, prowadziłem rozmowy już przeszło roku temu, a także w czasie mojej wizyty rok temu w Izraelu. Byłem już wtedy o to pytany" - wyjaśnił Andrzej Duda.

Jak podał, wtedy jeden element "bardzo istotnie" w tym kontekście się pojawiał - zdecydowane oczekiwanie tego, że te przepisy nie będą w żaden sposób blokowały działalności artystycznej i naukowej. - "W ostatecznym sformułowaniu przepisów art. 55a, takie wyłączenie dotyczące czynów związanych z działalnością artystyczną, naukową, zostało w sposób bardzo wyraźny do ustawy wprowadzone" - zaznaczył Prezydent. Jak oświadczył, to oczekiwanie środowisk żydowskich zostało przez posłów przygotowujących nowelę o IPN zrealizowane.

Prezydent podkreślał, że w Polsce nie może być miejsca na nienawiść na tle narodowościowym czy etnicznym. - "Wszyscy wiemy, do czego antysemityzm doprowadził; nigdy w historii to już nie może się powtórzyć" - oświadczył. Andrzej Duda wskazywał, że "nie było żadnego systemowego udziału ani państwa polskiego, które nie istniało, ani żadnych polskich instytucji w niemieckim przemyśle Zagłady. Dodał, że Polska, w odróżnieniu od innych krajów europejskich, nie współpracowała z reżimem hitlerowskich Niemiec.

Przypomniał też, że wielu Polaków, z narażeniem życia, starało się ratować Żydów w czasie II wojny światowej. - "Mamy najwięcej Sprawiedliwych wśród Narodów Świata ze wszystkich narodów, jakie są na świecie" - podkreślił. Prezydent przyznał, że w czasie wojny zdarzały się "przypadki niegodziwości". - "Były też przypadki zwykłego strachu przed śmiercią (...) Nikt z nas nie jest w stanie wyobrazić sobie dzisiaj, jakie to były uczucia i co to znaczy bać się o życie, kiedy rodzina może zostać właściwie w każdej chwili zamordowana" - wyjaśnił Andrzej Duda. 

Czemu ma służyć nowelizacja?

 Podstawowym celem ustawy z dnia 26 stycznia 2018 r. o zmianie ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, ustawy o grobach i cmentarzach wojennych, ustawy o muzeach oraz ustawy o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych za czyny zabronione pod groźbą kary jest stworzenie skutecznych narzędzi prawnych pozwalających prowadzić wytrwałą i konsekwentną politykę historyczną polskich władz w zakresie przeciwdziałania fałszowaniu polskiej historii i ochrony dobrego imienia Rzeczypospolitej Polskiej i Narodu Polskiego.

Ustawa dokonuje zmian w ustawie z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu na kilku płaszczyznach:

1. rozszerza zakres przedmiotowy działalności Instytutu Pamięci Narodowej, poprzez:

a)   zdefiniowanie w art. 2a pojęcia zbrodni ukraińskich nacjonalistów i członków ukraińskich formacji kolaborujących z Trzecią Rzeszą Niemiecką oraz przyznanie prokuratorom oddziałowych komisji ścigania zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu kompetencji do wszczynania śledztw w sprawach o ww. zbrodnie i przestępstwa publicznego zaprzeczania takim zbrodniom,

b)   dodanie do katalogu zadań podstawowych Instytutu Pamięci Narodowej także sprawy zbrodni ukraińskich nacjonalistów i członków ukraińskich formacji kolaborujących z Trzecią Rzeszą Niemiecką, popełnionych na osobach narodowości polskiej lub obywatelach polskich innych narodowości w okresie od dnia 8 listopada 1917 r. do dnia 31 lipca 1990 r.;

2. dodaje do ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu nowy rozdział 6c, obejmujący grupę przepisów dotyczących cywilnoprawnych środków ochrony dobrego imienia Rzeczypospolitej Polskiej i Narodu Polskiego; powództwo o ochronę dobrego imienia wytoczyć będzie mogła organizacja pozarządowa w zakresie swoich zadań statutowych lub Instytut Pamięci Narodowej;

3. określa przestępstwo publicznego przypisywania Narodowi Polskiemu lub Państwu Polskiemu odpowiedzialności za popełnione przez Trzecią Rzeszę Niemiecką zbrodnie, o których mowa w art. 6 Karty Międzynarodowego Trybunału Wojskowego, lub za inne przestępstwa stanowiące zbrodnie przeciwko pokojowi, ludzkości lub zbrodnie wojenne, które ścigane będzie przez prokuratora oddziałowej komisji ścigania zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, niezależnie od przepisów obowiązujących w miejscu popełnienia czynu zabronionego;

4.  porządkuje przepisy określające kompetencje Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego i Instytutu Pamięci Narodowej uzyskane po likwidacji Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa; przedmiotowa zmiana jest logiczną konsekwencją art. 14 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej, pozostawiającą sprawy opieki nad miejscami pamięci w dziale kultura i ochrona dziedzictwa narodowego.

W zakresie prawnokarnych środków ochrony ustawa wprowadza nowy typ przestępstwa, polegający na przypisywaniu Narodowi Polskiemu lub Państwu Polskiemu publicznie i wbrew faktom odpowiedzialności lub współodpowiedzialności za popełnione przez III Rzeszę Niemiecką zbrodnie nazistowskie określone w art. 6 Karty Międzynarodowego Trybunału Wojskowego załączonej do Porozumienia międzynarodowego w przedmiocie ścigania i karania głównych przestępców wojennych Osi Europejskiej, podpisanego w Londynie dnia 8 sierpnia 1945 r., lub za inne przestępstwa stanowiące zbrodnie przeciwko pokojowi, ludzkości lub zbrodnie wojenne lub rażącym pomniejszaniu w inny sposób odpowiedzialności rzeczywistych sprawców tych zbrodni. Za popełnienie tego przestępstwa ustawa przewiduje zagrożenie karą grzywny lub karą 3 lat pozbawienia wolności. Podobnie jak w każdym postępowaniu karnym, tak i w tym przypadku, sąd będzie dysponował katalogiem narzędzi, które pozwalają na zastosowanie wobec sprawcy mniej dotkliwych środków represji karnej. Sąd może, zamiast kary pozbawienia wolności, orzec karę ograniczenia wolności, odstąpić od wymierzenia kary czy warunkowo umorzyć postępowanie. W sytuacji popełnienia czynu nieumyślnie, sprawca będzie podlegał grzywnie lub karze ograniczenia wolności. Przepisy ustawy wyłączają odpowiedzialność karną w przypadku, gdy sprawca wskazanego wyżej czynu zabronionego dopuszcza się go w ramach działalności artystycznej lub naukowej.

Ustawa ma też na celu wypełnienie luki, która istnieje w obecnie obowiązującym stanie prawnym, a powoduje faktyczny brak odpowiedzialności podmiotów zbiorowych za czyny penalizowane na mocy ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, popełnione przez osoby fizyczne działające na ich rzecz. Z tego względu uzupełniono art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 28 października 2002 r. o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych za czyny zabronione pod groźbą kary, gwarantując tym samym możliwość pociągnięcia podmiotu zbiorowego do odpowiedzialności w trybie tej ustawy.

Ponadto, w ustawie z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu uchylono przepis upoważniający Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej do nadawania medalu „Opiekun Miejsc Pamięci Narodowej”, z jednoczesnym przyznaniem tej kompetencji Ministrowi Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W związku z powyższym, wprowadzono stosowne zmiany w ustawie z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach.

Z kolei zmiana w ustawie z dnia 28 marca 1933 r. o grobach i cmentarzach wojennych wypełni lukę powstałą w przedmiocie realizacji zadań wykonywanych dotychczas przez Radę Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, w zakresie dotowania opieki nad grobami i cmentarzami wojennymi. Nowelizacja wprowadza rozwiązania analogiczne, jak w przepisach z zakresu opieki nad zabytkami, przewidując możliwość uzyskiwania dotacji celowej na dofinansowanie zadań związanych z opieką nad grobami i cmentarzami wojennymi.

Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem przepisów dotyczących medalu „Opiekun Miejsc Pamięci Narodowej”, które wchodzą w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.

Poznaj tekst ustawy w języku polskim

 USTAWA

z dnia 26 stycznia 2018 r.

o zmianie ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, ustawy o grobach i cmentarzach wojennych, ustawy o muzeach oraz ustawy o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych za czyny zabronione pod groźbą kary

Art. 1. W ustawie z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (Dz. U. z 2016 r. poz. 1575 oraz z 2018 r. poz. 5) wprowadza się następujące zmiany:

1)     w art. 1:

a)     w pkt 1 lit. a otrzymuje brzmienie:

„a)   popełnionych na osobach narodowości polskiej lub obywatelach polskich innych narodowości w okresie od dnia 8 listopada 1917 r. do dnia 31 lipca 1990 r.:

–     zbrodni nazistowskich,

–     zbrodni komunistycznych,

–     zbrodni ukraińskich nacjonalistów i członków ukraińskich formacji kolaborujących z Trzecią Rzeszą Niemiecką,

–     innych przestępstw stanowiących zbrodnie przeciwko pokojowi, ludzkości lub zbrodnie wojenne,”,

b)    po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:

„2a)  ochronę dobrego imienia Rzeczypospolitej Polskiej i Narodu Polskiego;”;

2)     po art. 2 dodaje się art. 2a w brzmieniu:

„Art. 2a. Zbrodniami ukraińskich nacjonalistów i członków ukraińskich formacji kolaborujących z Trzecią Rzeszą Niemiecką, w rozumieniu ustawy, są czyny popełnione przez ukraińskich nacjonalistów w latach 1925–1950, polegające na stosowaniu przemocy, terroru lub innych form naruszania praw człowieka wobec jednostek lub grup ludności. Zbrodnią ukraińskich nacjonalistów i członków ukraińskich formacji kolaborujących z Trzecią Rzeszą Niemiecką jest również udział w eksterminacji ludności żydowskiej oraz ludobójstwie na obywatelach II Rzeczypospolitej na terenach Wołynia i Małopolski Wschodniej.”;

3)     art. 45a otrzymuje brzmienie:

„Art. 45a. Prokurator oddziałowej komisji wszczyna śledztwa w sprawach o przestępstwa określone w art. 54–55a.”;

4)     uchyla się art. 53n;

5)     po rozdziale 6b dodaje się rozdział 6c w brzmieniu:

„Rozdział 6c

Ochrona dobrego imienia Rzeczypospolitej Polskiej i Narodu Polskiego

Art. 53o. Do ochrony dobrego imienia Rzeczypospolitej Polskiej i Narodu Polskiego odpowiednie zastosowanie mają przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459, 933 i 1132) o ochronie dóbr osobistych. Powództwo o ochronę dobrego imienia Rzeczypospolitej Polskiej lub Narodu Polskiego może wytoczyć organizacja pozarządowa w zakresie swoich zadań statutowych. Odszkodowanie lub zadośćuczynienie przysługują Skarbowi Państwa.

Art. 53p. Powództwo o ochronę dobrego imienia Rzeczypospolitej Polskiej lub Narodu Polskiego może wytoczyć również Instytut Pamięci Narodowej. W sprawach tych Instytut Pamięci Narodowej ma zdolność sądową.

Art. 53q. Przepisy art. 53o i art. 53p mają zastosowanie niezależnie od tego, jakie prawo jest właściwe.”;

6)     po art. 55 dodaje się art. 55a i art. 55b w brzmieniu:

„Art. 55a. 1. Kto publicznie i wbrew faktom przypisuje Narodowi Polskiemu lub Państwu Polskiemu odpowiedzialność lub współodpowiedzialność za popełnione przez III Rzeszę Niemiecką zbrodnie nazistowskie określone w art. 6 Karty Międzynarodowego Trybunału Wojskowego załączonej do Porozumienia międzynarodowego w przedmiocie ścigania i karania głównych przestępców wojennych Osi Europejskiej, podpisanego w Londynie dnia 8 sierpnia 1945 r. (Dz. U. z 1947 r. poz. 367), lub za inne przestępstwa stanowiące zbrodnie przeciwko pokojowi, ludzkości lub zbrodnie wojenne lub w inny sposób rażąco pomniejsza odpowiedzialność rzeczywistych sprawców tych zbrodni, podlega grzywnie lub karze pozbawienia wolności do lat 3. Wyrok jest podawany do publicznej wiadomości.

2. Jeżeli sprawca czynu określonego w ust. 1 działa nieumyślnie, podlega grzywnie lub karze ograniczenia wolności.

3. Nie popełnia przestępstwa sprawca czynu zabronionego określonego w ust. 1 i 2, jeżeli dopuścił się tego czynu w ramach działalności artystycznej lub naukowej.

Art. 55b. Niezależnie od przepisów obowiązujących w miejscu popełnienia czynu zabronionego niniejszą ustawę stosuje się do obywatela polskiego oraz cudzoziemca w razie popełnienia przestępstw, o których mowa w art. 55 i art. 55a.”.

Art. 2. W ustawie z dnia 28 marca 1933 r. o grobach i cmentarzach wojennych (Dz. U. z 2017 r. poz. 681) w art. 6 po ust. 4b dodaje się ust. 4c–4o w brzmieniu:

„4c. Podmioty, o których mowa w ust. 4 i 4b, mogą ubiegać się o udzielenie dotacji celowej z budżetu państwa na dofinansowanie zadań związanych z opieką nad grobami i cmentarzami wojennymi.

4d. Dotacja na dofinansowanie zadań związanych z opieką nad grobami i cmentarzami wojennymi może obejmować nakłady konieczne na:

1)     wykonywanie czynności związanych z poszukiwaniem, budową, remontem, przeniesieniem i utrzymaniem grobów i cmentarzy wojennych;

2)     niezbędne czynności dodatkowe prowadzące do realizacji celów, o których mowa w pkt 1;

3)     prowadzenie badań naukowych, ekshumacji i badań archeologicznych związanych z grobami i cmentarzami wojennymi.

4e. Dotacja może być udzielona w wysokości do 50% nakładów koniecznych na wykonanie zadań, o których mowa w ust. 4d.

4f. Jeżeli grób lub cmentarz wojenny ma wyjątkową wartość historyczną, w szczególności potwierdzoną objęciem go jedną z form ochrony wskazanych w art. 7 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. z 2017 r. poz. 2187 oraz z 2018 r. poz. 10), dotacja może być udzielona w wysokości do 100% nakładów koniecznych na wykonanie zadań, o których mowa w ust. 4d.

4g. Jeżeli z uwagi na stan zachowania grobu lub cmentarza wojennego wymagane jest niezwłoczne podjęcie zadań, o których mowa w ust. 4d, dotacja może być udzielona w wysokości do 100% nakładów koniecznych na wykonanie tych zadań.

4h. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, po zasięgnięciu opinii właściwego miejscowo wojewody, może udzielić dotacji podmiotom, o których mowa w ust. 4 i 4b, na ich wniosek. Wojewoda wyraża opinię w terminie 30 dni od dnia otrzymania pisma ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, w którym zwraca się on o wyrażenie opinii.

4i. Wniosek o udzielenie dotacji zawiera w szczególności:

1)     imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres wnioskodawcy lub nazwę, siedzibę i adres jednostki organizacyjnej będącej wnioskodawcą;

2)     określenie organu, u którego wnioskodawca ubiega się o udzielenie dotacji;

3)     wskazanie rodzaju zadania i wskazanie grobu lub cmentarza wojennego, którego dotyczy wniosek, wraz z danymi adresowymi, o ile dane te można ustalić;

4)     określenie wysokości dotacji, o którą ubiega się wnioskodawca;

5)     harmonogram wykonania zadania;

6)     oświadczenie wnioskodawcy o dysponowaniu zasobami rzeczowymi i kadrowymi zapewniającymi prawidłowe wykonanie zadania;

7)     kosztorys całkowitych kosztów wykonania zadania.

4j. Dotacji udziela się na podstawie umowy zawartej przez ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego z podmiotami, o których mowa w ust. 4 i 4b.

4k. Umowa o udzielenie dotacji na dofinansowanie zadań, które zostaną wykonane w roku złożenia wniosku o udzielenie dotacji lub w roku następującym po roku złożenia tego wniosku, zawiera:

1)     określenie zakresu planowanego zadania i terminu jego wykonania;

2)     wskazanie grobu lub cmentarza wojennego, którego dotyczy umowa;

3)     określenie wysokości udzielonej dotacji oraz terminu i trybu jej płatności;

4)     określenie trybu kontroli wykonania umowy;

5)     określenie sposobu rozliczenia dotacji;

6)     określenie warunków i sposobu zwrotu niewykorzystanej dotacji albo dotacji wykorzystanej niezgodnie z przeznaczeniem.

4l. Umowa o udzielenie dotacji na dofinansowanie zadań wykonanych w okresie 3 lat poprzedzających rok złożenia wniosku zawiera:

1)     określenie zakresu wykonanych zadań i terminu ich wykonania;

2)     wskazanie grobu lub cmentarza wojennego, którego dotyczy umowa;

3)     określenie wysokości dotacji oraz terminu jej płatności;

4)     określenie trybu kontroli wykonania umowy;

5)     określenie sposobu rozliczenia dotacji.

4m. Dotacja może być udzielona na dofinansowanie nakładów koniecznych na zadania związane z opieką nad grobami i cmentarzami wojennymi, które zostaną wykonane w roku złożenia wniosku o udzielenie dotacji lub w roku następującym po roku złożenia tego wniosku.

4n. Wniosek o udzielenie dotacji rozpatruje się w terminie 3 miesięcy od dnia jego otrzymania. Przy rozpatrywaniu wniosku o udzielenie dotacji nie mają zastosowania przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r. poz. 1257 oraz z 2018 r. poz. 149).

4o. Dochodzenie przez ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego należności wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych z tytułu niewykorzystania lub wykorzystania niezgodnie z przeznaczeniem udzielonej dotacji następuje w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.”.

Art. 3. W ustawie z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach (Dz. U. z 2017 r. poz. 972 i 1086) po art. 6a dodaje się art. 6b w brzmieniu:

„Art. 6b. 1. Osobie fizycznej, osobie prawnej i jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej zasłużonym dla idei pamięci narodowej nadaje się medal „Opiekun Miejsc Pamięci Narodowej”, zwany dalej „medalem”.

2. Medal nadaje minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego z własnej inicjatywy albo na wniosek Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, organizacji społecznej lub innej jednostki organizacyjnej, zajmujących się upamiętnianiem i opieką nad miejscami pamięci narodowej.

3. Wniosek o nadanie medalu zawiera w szczególności następujące dane podmiotu, którego dotyczy:

1)     imię, nazwisko, imię ojca, datę i miejsce urodzenia, wykształcenie oraz miejsce zamieszkania osoby fizycznej albo

2)     nazwę, siedzibę, adres osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej.

4. Podmiot, któremu nadano medal, otrzymuje odznakę medalu oraz legitymację potwierdzającą jego nadanie.

5. Duplikat legitymacji potwierdzającej nadanie medalu wydaje się nieodpłatnie w przypadku jej zniszczenia lub utraty.

6. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego określi, w drodze rozporządzenia:

1)     wzór wniosku o nadanie medalu,

2)     tryb postępowania w sprawach o nadanie medalu, okoliczności wręczania odznaki medalu oraz legitymacji potwierdzającej nadanie medalu,

3)     sposób noszenia i przechowywania odznaki medalu,

4)     tryb i sposób wydawania duplikatu legitymacji potwierdzającej nadanie medalu,

5)     wzory odznaki medalu oraz legitymacji potwierdzającej nadanie medalu

– uwzględniając konieczność zapewnienia sprawności postępowania w sprawach o nadanie medalu oraz godnego i uroczystego uhonorowania osób oraz jednostek organizacyjnych, którym jest nadawany medal.”.

Art. 4. W ustawie z dnia 28 października 2002 r. o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych za czyny zabronione pod groźbą kary (Dz. U. z 2016 r. poz. 1541 oraz z 2017 r. poz. 724 i 933) w art. 16 w ust. 1 po pkt 9a dodaje się pkt 9b w brzmieniu:

„9b) określone w art. 55 i art. 55a ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (Dz. U. z 2016 r. poz. 1575 oraz z 2018 r. poz. 5 i …);”.

Art. 5. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 1 pkt 4 oraz art. 3, które wchodzą w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.

Nowelizacja ustawy o IPN – wersja w języku angielskim

Przedstawiamy tłumaczenie na język angielski przyjętej przez parlament nowelizacji ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej, opublikowane na stronie Ministerstwa Sprawiedliwości.

CERTIFIED TRANSLATION FROM THE POLISH LANGUAGE

The text of the Act submitted to the Senate under art. 52 of the Rules and Regulations of the Sejm.

Zobacz także:

• Ustawa chroniąca dobre imię Polski uchwalona
• Prezydent: Nigdy nie zgodzę się, aby Polska była oczerniana przez fałszywe oskarżenia [PL/ENG]
• Ustanowienie Narodowego Dnia Pamięci Polaków ratujących Żydów 
• Premier Mateusz Morawiecki: Nowelizacja ustawy o IPN nie ma na celu cenzurowania opowieści o smutnej części naszej wspólnej...
• Premier Mateusz Morawiecki: Nigdy nie zgodzimy się, by ktoś mówił o współodpowiedzialności Polski za Holokaust
• Oświadczenie premiera Mateusza Morawieckiego
• Premier Mateusz Morawiecki: Nie ma naszego przyzwolenia na relatywizację zła

Strona internetowa o nowelizacji ustawy o IPN

 W związku z wątpliwościami i pojawiającymi się w przestrzeni publicznej nieprawdziwymi informacjami na temat przygotowanej przez Ministerstwo Sprawiedliwości nowelizacji ustawy o IPN, przygotowało ono stronę internetową, na której znajdują się szczegółowe informacje o ustawie. Strona zawiera także dział Q&A, gdzie odpowiadamy na pytania dotyczące tego aktu prawnego.

Witryna działa w języku polskim i angielskim, przygotowywane są kolejne wersje językowe.

Adres strony to: www.germandeathcampsnotpolish.pl

A.J.
Zespół e-prawnik.pl