Parlament przyjął pakiet klimatyczny

Po jedenastu miesiącach intensywnych negocjacji Parlament Europejski poparł pakiet projektów legislacyjnych, które umożliwią osiągniecie ogólnych celów w zakresie przeciwdziałania zmianom klimatycznym. UE chce ograniczyć do 2020 roku emisję gazów cieplarnianych o 20%, zwiększyć udział źródeł odnawialnych w bilansie energetycznym do 20% oraz podnieść o 20% efektywność energetyczną.  

W skład pakietu energetyczno-klimatycznego wchodzi sześć projektów aktów prawnych. Cztery z nich zostały przedstawione przez Komisję Europejską w styczniu, pozostałe dwa wcześniej, ale prace nad nimi na końcowym etapie odbywały się łącznie.

Na początku grudnia udało się uzyskać porozumienie w sprawie norm emisji dwutlenku węgla przez samochody, specyfikacji paliw oraz udziału energii ze źródeł odnawialnych. W przypadku pozostałych trzech kwestii - przeglądu systemu ETS, wypełniania zobowiązań w zakresie redukcji emisji oraz instalacji przechwytywania i składowania dwutlenku wegla (CCS) - do decydujących ustaleń doszło na szczycie szefów państw i rządów w Brukseli zatwierdzonych następnie podczas trójstronnego spotkania negocjatorów z ramienia Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji.

Ogólny zarys propozycji

Przegląd systemu ETS

Sprawozdanie A. Doyle (EPP-ED, IE)

Efekt wprowadzenia uprawnień do emisji w początkowym okresie wdrażania ETS został ograniczony przez dystrybucję nadmiernej ilości uprawnień dla przemysłu. W drugiej fazie jego wdrażania, w latach 2013-2020 powinno dojść do ograniczenia emisji o 21% w porównaniu do poziomów z roku 2005. Ustanowienie limitów górnych pozwala oczywiście krajom członkowskim ograniczać koszty poprzez kupowanie lub odsprzedawanie nadwyżek uprawnień do emisji.

ETS obejmuje obecnie 10 000 instalacji w sektorze energetycznym i innych gałęziach przemysłu, które odpowiadają za niemal połowę wszystkich emisji CO2 i 40% emisji wszystkich gazów cieplarnianych. Pozostałe 60% emisji będzie objęte zakresem decyzji w sprawie wspólnego podejmowania wysiłku zmierzającego do ograniczenia emisji z sektorów nie objętych systemem ETS.

Nowa propozycja organizacji systemu ETS wprowadza ogólną zasadę, że po 2013 roku wszystkie uprawnienia dla sektora produkcji energii elektrycznej musiały być kupowane w drodze aukcji. Od tej zasady przewidziano jednak wyjątki zgodnie z ustaleniami podjętymi na szczycie Rady Europejskiej w grudniu 2008 roku.

Wobec pozostałych gałęzi przemysłu obowiązkowy aukcjoning uprawnień wprowadzany będzie stopniowo. W 2013 otrzymają one 80% uprawnień za darmo. Ilość ta zostanie ograniczona do 30% w roku 2020, a od roku 2027 wszystkie uprawnienia będą odpłatne.

Sektory, w których prawdopodobne jest przenoszenie produkcji poza UE, do krajów w których nie obowiązują tak daleko idące ograniczenia środowiskowe (tzw. carbon leakage), będą mogły ubiegać się o 100% darmowych udziałów, pod określonymi warunkami i do czasu zawarcia stosownego porozumienia międzynarodowego.

Wspólny wysiłek na rzecz redukcji emisji

Sprawozdanie S. Hassi (Greens/EFA, FI)

Wniosek dotyczący decyzji w sprawie wspólnego podejmowania wysiłku obejmuje inne sektory, nieobjęte systemem ETS, takie jak transport, budownictwo, usługi, mniejsze instalacje przemysłowe, rolnictwo oraz sektor odpadów. Obecnie sektory te odpowiadaja za 60% wszystkich emisji gazów cieplarnianych do atmosfery. W latach 2013-2020 powinno dojść do ograniczenia emisji o 10%, co pozwoli osiągnąć ogólny cel ograniczenia emisji CO2 o 20% do roku 2020. Decyzja o wspólnym podejmowaniu wysiłku w celu ograniczania emisji jest pierwszym tego rodzaju porozumieniem na świecie.

Przechwytywanie i składowanie dwutlenku węgla

Sprawozdanie C. Davies (ALDE, UK)

Ta propozycja ma na celu promowanie najnowszych technologii w zakresie przechwytywania i bezpiecznego składowania pod ziemia dwutlenku węgla (CCS), jako kolejnego środka ograniczającego emisje szkodliwych dla środowiska gazów cieplarnianych. Posłowie zapewnili w negocjacjach, że odpowiednie środki pozyskane ze sprzedaży 300 milionów uprawnień do emisji przekazane zostaną na sfinansowanie kilkunastu projektów demonstracyjnych na terenie UE.

20% energii ze źródeł odnawialnych

Sprawozdanie C. Turmes (Greens/EFA. LU)

Proponowana dyrektywa ustanawia cel ogólny zapewnienia 20% udziału OZE w bilansie energetycznym UE i określa cele krajowe dla poszczególnych państw członkowskich. Dyrektywa obejmuje swym zakresem trzy sektory gospodarki - produkcję energii elektrycznej, ciepłownictwo oraz transport. Państwa członkowskie same decydują o tym, jaki udział będą mieć poszczególne sektory w osiągnięciu ogólnego celu 20% udziału, ale sugeruje się, aby państwa członkowskie zapewniły 10% udział energii odnawialnej w sektorze transportowym do roku 2020.

Normy emisji CO2 z samochodów

Sprawozdanie G. Sacconi (PES, IT)

Sektor transportu drogowego jest drugim co do wielkości źródłem emisji gazów cieplarnianych w UE, odpowiedzialnym za 12% wszystkich emisji dwutlenku węgla. W kompromisowej wersji projektu, którą udało się uzgodnić w toku nieformalnych negocjacji trójstronnych, zyskały poparcie propozycje ograniczenia emisji dwutlenku węgla przez samochody do przeciętnego poziomu 120g CO2/km do roku 2012 w porównaniu z obecnym poziomem 160 g CO2/km. Obniżenie emisji do przeciętnego poziomu 130g CO2/km z nowych samochodów ma zostać osiągnięte poprzez postęp technologiczny w procesie produkcji pojazdów. Dodatkowe ograniczenie o 10g CO2/km można uzyskać poprzez inne usprawnienia techniczne, takie jak lepsze ogumienie, sprawniejsze systemy klimatyzacji czy wykorzystanie biopaliw.

Porozumienie przewiduje, że w roku 2020 normy dopuszczalnych emisji CO2 przez nowe samochody zostaną zmniejszone do 95 g/km. Producenci samochodów będą musieli wypełnić cele cząstkowe i zapewnić, że 65% ich floty spełnia określone dla nich normy emisji CO2 do stycznia 2012 roku, 75% do stycznia 2013, 80% do stycznia 2014 oraz 100% od 2005 roku. Po roku 2012 producenci samochodów, którzy nie będą spełniać określonych dla nich norm emisji zapłacą kary za każdy gram CO2 ponad limit każdego wyprodukowanego samochodu.

Specyfikacja paliw

Sprawozdanie D. Corbey (PES, NL)

Rewizja dyrektywy w sprawie jakości paliw ma na celu obniżenie emisji gazów cieplarnianych w całym cyklu życia paliw, w tym także siarki oraz wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych. Obejmuje to wszystkie właściwe etapy od wydobycia lub uprawy przez zmianę sposobu użytkowania gruntów, transport i dystrybucję, przetwarzanie i spalanie.

Kompromisowa wersja dyrektywy przewiduje obowiązek monitorowania poziomów emisji związanych z produkcją, przetwarzaniem i wykorzystywaniem paliw i ich ograniczeniem do 10% do roku 2020, co powinno zmniejszyć ilość emisji CO2 do atmosfery o 500 mln ton. Ograniczenia emisji powinny następować stopniowo. Wiążące będzie ograniczenie o 6% do roku 2020 w porównaniu do poziomów emisji z roku 2010. W roku 2012 KE dokona przeglądu wdrażania dyrektywy i oceni zasadność nowego wniosku legislacyjnego, który zobowiązałby państwa członkowskie do ograniczenia emisji o dalsze 4% (tj. do 10% łącznie).

Poniżej przedstawiamy szczegółową analizę wszystkich propozycji pakietu energetyczno-klimatycznego przyjętych przez Parlament Europejski 17 grudnia 2008 roku.

Szczegółowa analiza propozycji

W skład pakietu energetyczno-klimatycznego wchodzi sześć projektów aktów prawnych. Wszystkie propozycje podlegały procedurze współdecydowania, która daje Parlamentowi Europejskiemu uprawnienia legislacyjne równoważne do uprawnień Rady (państw członkowskich). Porozumienie między Parlamentem Europejskim, a Radą było warunkiem przyjęcia pakietu w pierwszym czytaniu.

Na początku grudnia udało się uzyskać porozumienie w sprawie norm emisji dwutlenku węgla przez samochody, specyfikacji paliw oraz udziału energii ze źródeł odnawialnych. W przypadku pozostałych trzech kwestii - przeglądu systemu ETS, wypełniania zobowiązań w zakresie redukcji emisji oraz instalacji przechwytywania i składowania dwutlenku wegla (CCS) - do decydujących ustaleń doszło na szczycie szefów państw i rządów w Brukseli zatwierdzonych następnie podczas trójstronnego spotkania negocjatorów z ramienia Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji.

Przegląd systemu ETS

Sprawozdanie A. Doyle (EPP-ED, IE)

Dyrektywa w sprawie przeglądu europejskiego systemu handlu emisjami jest kluczowym instrumentem niezbędnym dla zapewnienia do 2020 roku redukcji emisji gazów cieplarnianych o 20% w stosunku do emisji z roku 1990, a także o 30% w przypadku zawarcia porozumienia międzynarodowego (w Kopenhadze, w grudniu 2009 roku).

ETS obejmuje obecnie 10 000 instalacji w sektorze energetycznym i innych gałęziach przemysłu, które odpowiadają za niemal połowę wszystkich emisji CO2 i 40% emisji wszystkich gazów cieplarnianych. Pozostałe 60% emisji będzie objęte zakresem decyzji w sprawie wspólnego podejmowania wysiłku zmierzającego do ograniczenia emisji z sektorów nie objętych systemem ETS.

ETS obejmuje takie gałęzie jak produkcję energii elektrycznej, rafinerie ropy naftowej, produkcje cementu, szkła, wapna i niektórych innych materiałów używanych w budownictwie. Nowa propozycja przewiduje rozszerzenie na inne gałęzie przemysłu, jak produkcja aluminium i amoniaku oraz sektor petrochemiczny oraz objęcie zakresem redukcji emisji dwóch dodatkowych związków chemicznych - flurowęglowodorów oraz podtleku azotu.

W drugiej fazie wdrażania ETS, w latach 2013-2020 powinno dojść do ograniczenia emisji o 21% w porównaniu do poziomów z roku 2005. Ustanowienie limitów górnych pozwala krajom członkowskim ograniczać koszty poprzez kupowanie lub odsprzedawanie nadwyżek uprawnień do emisji.

Sektor wytwarzania energii elektrycznej

Nowa propozycja organizacji systemu ETS wprowadza ogólną zasadę, że po 2013 roku wszystkie uprawnienia dla sektora produkcji energii elektrycznej musiały być kupowane w drodze aukcji. Od tej zasady przewidziano jednak wyjątki zgodnie z ustaleniami podjętymi na szczycie Rady Europejskiej w grudniu 2008 roku. Nowe państwa członkowskie, w tym Polska, uzyskają do 70% uprawnień bezpłatnie w roku 2013. Dopiero od roku 2020 wszystkie uprawnienia podlegać będą obowiązkowej sprzedaży w drodze aukcji. Nieodpłatna dystrybucja uprawnień obwarowana jest wymogiem modernizacji sektora wytwarzania energii elektrycznej w tych krajach.

Pozostałe sektory energochłonne

Wobec pozostałych gałęzi przemysłu obowiązkowy aukcjoning uprawnień wprowadzany będzie stopniowo. W 2013 otrzymają one 80% uprawnień za darmo. Ilość ta zostanie ograniczona do 30% w roku 2020, a od roku 2027 wszystkie uprawnienia będą odpłatne.

Jednak w drodze decyzji Rady Europejskiej, zaakceptowanej przez delegacje Parlamentu Europejskiego, wprowadzono szerokie odstępstwo dla sektorów, w których prawdopodobne jest przenoszenie produkcji poza UE, do krajów w których nie obowiązują tak daleko idące ograniczenia środowiskowe (tzw. carbon leakage). Producenci w tych gałęziach przemysłu będą mogli ubiegać się o 100% darmowych udziałów, pod określonymi warunkami i do czasu zawarcia stosownego porozumienia międzynarodowego. Komisja Europejska szacuje, że tym wyłączeniem objęte może być nawet więcej niż 90% przemysłu wytwórczego w UE.

To, jakie sektory uznane zostaną za zagrożone zjawiskiem carbon lekage zostanie określone przez Komisję do 31.12.2009 roku i później co każde 5 lat.

Przychody ze sprzedaży na walkę ze zmianami klimatycznymi

Kompromis zakłada, że co najmniej 50% przychodów z dystrybucji uprawnień do emisji będzie przeznaczane na walkę ze zmianami klimatycznymi i łagodzenie ich skutków poprzez dalsze obniżanie emisji gazów cieplarnianych, inwestycje w OZE, poprawę efektywności energetycznej, zapobieganie wylesianiu, pomoc krajom rozwijającym się oraz na rozwiązanie problemów społecznych, na przykład wynikających ze wzrostu cen energii.

Mechanizm solidarności dla niektórych krajów

Kraje, których PKB na mieszkańca jest niższy od unijnej średniej otrzymają dodatkową pulę uprawnień. 10% z łącznej sumy uprawnień do emisji zostanie rozdysponowanych wśród 19 krajów UE, obejmując Polskę, a dodatkowe 2% z łącznej sumy uprawnień otrzyma 9 nowych państw członkowskich, w tym również Polska.

Na żądanie Parlamentu kompromis przewiduje możliwość finansowania projektów CCS ze środków uzyskanych w ramach ETS.

Realizacja projektów w krajach trzecich

Kraje członkowskie mogą wypełniać limity swoich redukcji emisji poprzez realizację projektów w krajach trzecich w ramach ONZ-owskiego Mechanizmu Czystego Rozwoju (Clean Development Mechanism). W tej formie nie będzie jednak można zrealizować więcej niż 50% redukcji emisji przypadających na dany kraj w okresie 2013-2020.

Sektor lotniczy

Dyrektywa nie wprowadza zmian w stosunku do obecnych wymagań stawianych przed sektorem lotnictwa. W całym okresie lotnictwo będzie nadal otrzymywać 85% uprawnień bezpłatnie. Parlament chciał natomiast, aby ilość bezpłatnych uprawnień dla lotnictwa ulegała stopniowemu zmniejszaniu co rok, aż do ich likwidacji w roku 2020.

Sektor żeglugi morskiej

Uzgodniono, że jeśli nie zostanie zatwierdzone porozumienie międzynarodowe określające limity redukcji dla sektora żeglugi morskiej do 31.12.2011 roku, to zostanie on włączony do ETS począwszy od 2013 roku.

Małe instalacje

Strony kompromisu zgodziły się na wyłączenie małych instalacji przemysłowych z systemu handlu emisjami, o ile obowiązywać wobec nich będą równoważne cele redukcji emisji. Państwa członkowskie będą mogły wyłączać z systemu instalacje do 35 MW i emitujące mniej niż 25 000 ton CO2 każdego roku w okresie 3 lat poprzedzających wejście w życie znowelizowanego systemu ETS.

Wspólny wysiłek na rzecz redukcji emisji

Sprawozdanie S. Hassi (Greens/EFA, FI)

Wniosek dotyczący decyzji w sprawie wspólnego podejmowania wysiłku obejmuje inne sektory, nieobjęte systemem ETS, takie jak transport, budownictwo, usługi, mniejsze instalacje przemysłowe, rolnictwo oraz sektor odpadów. Obecnie sektory te odpowiadają za 60% wszystkich emisji gazów cieplarnianych do atmosfery. W latach 2013-2020 powinno dojść do ograniczenia emisji o 10%, co pozwoli osiągnąć ogólny cel ograniczenia emisji CO2 o 20% do roku 2020. Decyzja o wspólnym podejmowaniu wysiłku w celu ograniczania emisji jest pierwszym tego rodzaju porozumieniem na świecie.

Jeśli dojdzie do zawarcia międzynarodowego porozumienia klimatycznego, redukcje emisji zostaną określone na poziomie 30%. Komisja przedstawi w takiej sytuacji stosowne propozycje legislacyjne.

Krajowe cele redukcji emisji do 2020 roku

Wypełnianie zobowiązań w zakresie redukcji emisji powinno być podzielone między państwa członkowskie na podstawie PKB per capita. To pozwoli niektórym krajom na zwiększenie emisji. Na przykład Polska będzie mogła zwiększyć emisje o 14%, Czechy o 9%, Słowacja o 13%, a Bułgaria aż o 20%. Inne kraje będą musiały je obniżyć, w tym Dania, Irlandia i Luksemburg o 20%.

Nowy mechanizm korygujący

Kompromis nie przewiduje proponowanego przez parlament Europejski mechanizmu zgodności, który zakładał, że kraje przekraczające dopuszczalne limity emisji płaciłyby kary, podobnie jak w systemie ETS (tzn. 100 euro za tonę CO2 ponad limit). Zgodzono się jednak na pewne środki korygujące, zgodnie z którymi, jeśli państwo członkowskie nie wypełni limitu w danym roku, będzie musiało zrealizować te dodatkową redukcje przemnożoną przez współczynnik 1.08 wraz z limitem przewidzianym na rok następny.

Przenoszenie limitów redukcji

Parlament i Rada zgodziły się na możliwość przenoszenia pewnej ilości uprawnień do emisji miedzy państwami członkowskimi oraz ich przesuwania na pomiędzy poszczególnymi latami okresu 2013-2020:

• do 5% rocznych emisji przyznanych danemu krajowi można będzie przenieść z roku następnego na rok bieżący;

• w przypadku niekorzystnych warunków meteorologicznych w latach 2013 i 2014 można będzie przesunąć więcej niż 5% uprawnień do emisji;

• do 5% uprawnień przewidzianych na dany rok można będzie przekazać innemu państwu członkowskiemu.

Dostosowanie do przyszłego porozumienia międzynarodowego

Jeśli dojdzie do zawarcia międzynarodowego porozumienia klimatycznego, redukcje emisji zostaną zwiększone do 30%. Szczegóły podziału limitów pomiędzy kraje członkowskie zostaną określone w propozycjach legislacyjnych, które podlegać będą procedurze współdecydowania, czyli równoległym czytaniom w radzie i Parlamencie Europejskim.

Lasy i żegluga morska

jeśli nie zostanie zawarte osobne porozumienie międzynarodowe do 31.12.2010 roku, Komisja Europejska przedstawi propozycje legislacyjne dotyczące redukcji emisji wynikających z użytkowania gruntów lub zmiany ich użytkowania. Podobnie stanie się w odniesieniu do sektora żeglugi morskiej, jeśli porozumienie międzynarodowe pod auspicjami IMO lub UNFCCC nie zostanie zawarte przed rokiem 2013. Do końca 2012 roku KE będzie także mogła przedstawić propozycje zmierzające do zwiększenia wydajności energetycznej o 20%.

Przechwytywanie i składowanie dwutlenku węgla

Sprawozdanie C. Davies (ALDE, UK)

Elektrownie opalane węglem, ropą lub gazem ziemnym odpowiadają za około 40% wszystkich emisji CO2 do atmosfery. Aby zmniejszyć ich uciążliwość dola środowiska proponuje się wykorzystanie najnowszych technologii w zakresie przechwytywania i bezpiecznego składowania pod ziemią dwutlenku węgla (CCS).

Środki z ETS na projekty demonstracyjne

Rada Europejska w marcu 2007 roku sformułowała zalecenie dotyczące realizacji do 2015 roku 12 dużych komercyjnych projektów demonstracyjnych, aby sprawdzić skuteczność technologii CCS.

Rada nie podjęła wtedy decyzji odnośnie sposobów ich finansowania. Parlament proponował przeznaczenie na ten cel środków ze sprzedaży 500 mln uprawnień do emisji w ramach ETS. Rada początkowo przewidywała przeznaczyć na ten cel 100 do 200 mln uprawnień. Ostatecznie, posłowie zapewnili w negocjacjach, że odpowiednie środki pozyskane ze sprzedaży 300 milionów uprawnień do emisji.

Wartość tego wsparcia zależeć będzie od ceny CO2 w okresie kiedy będzie on składowany w podziemnych formacjach geologicznych, ale sprawozdawca parlamentarny ocenia go na około 6-9 mld euro, co powinno wystarczyć na realizację 9 lub 10 projektów demonstracyjnych.

Przyszłość technologii CCS

Kompromis przewiduje, że operatorzy elektrowni o mocy znamionowej 300 megawatów lub wyższej będą musieli ocenić, czy w pobliżu planowanej nowej inwestycji dostępne są odpowiednie składowiska, wykonalne są instalacje techniczne, oraz możliwa jest modernizacja pod kątem wychwytywania CO2. Jeśli te warunki są spełnione, wtedy państwo członkowskie musi dopilnować, by na terenie obiektu zarezerwowano odpowiednią przestrzeń na instalację urządzeń niezbędnych do wychwytywania i sprężania CO2.

Parlament chciał pość jeszcze dalej i nałożyć obowiązek ograniczenia emisji przez elektrownie do 500 gram CO2 za każdą kilowatogodzinę w skali roku. To zmusiłoby elektrownie do składowania CO2 pod ziemia zamiast emitowania go do atmosfery.

Normy emisji z samochodów

Sprawozdanie G. Sacconi (PES, IT)

Sektor transportu drogowego jest drugim co do wielkości źródłem emisji gazów cieplarnianych w UE, odpowiedzialnym za 12% wszystkich emisji dwutlenku węgla. W kompromisowej wersji projektu, którą udało się uzgodnić w toku nieformalnych negocjacji trójstronnych, zyskały poparcie propozycje ograniczenia emisji dwutlenku węgla przez samochody do przeciętnego poziomu 120g CO2/km do roku 2012 w porównaniu z obecnym poziomem 160 g CO2/km. Obniżenie emisji do przeciętnego poziomu 130g CO2/km z nowych samochodów ma zostać osiągnięte poprzez postęp technologiczny w procesie produkcji pojazdów. Dodatkowe ograniczenie o 10g CO2/km można uzyskać poprzez inne usprawnienia techniczne, takie jak lepsze ogumienie, sprawniejsze systemy klimatyzacji czy wykorzystanie biopaliw.

Cel długoterminowy: 95g CO2/km

Porozumienie przewiduje, że w roku 2020 normy dopuszczalnych emisji CO2 przez nowe samochody zostaną zmniejszone do 95 g/km. Producenci samochodów będą musieli wypełnić cele cząstkowe i zapewnić, że 65% ich floty spełnia określone dla nich normy emisji CO2 do stycznia 2012 roku, 75% do stycznia 2013, 80% do stycznia 2014 oraz 100% od 2005 roku.

Kary za nadmierne emisje

Po roku 2012 producenci samochodów, którzy nie będą spełniać określonych dla nich norm emisji zapłacą kary za każdy gram CO2 ponad limit każdego wyprodukowanego samochodu w wysokości (od 2012 do 2018 roku):

• 5 euro za pierwszy gram CO2,

• 15 euro za drugi gram CO2,

• 25 euro za trzeci gram CO2,

• 95 euro za czwarty i każdy kolejny gram CO2.

Od roku 2019 producenci będą płacić 95 euro kary za każdy gram CO2 ponad limit.

Mali producenci, mniejsze zobowiązania

Producenci, którzy produkują mniej pojazdów niż 10 000 rocznie będą mogli zwrócić się do Komisji Europejskiej z wnioskiem o zwolnienie z wypełnienia określonych limitów emisji.

Zgodnie ze stanowiskiem Komisji Ochrony Środowiska PE (ENVI) producenci wytwarzający rocznie 10 000 do 300 000 pojazdów będą mogli ubiegać się o specjalne limity ograniczania emisji o 25% w stosunku do poziomu z 2007 roku.

Parlament skutecznie zapewnił w wersji kompromisowej zapis wprowadzający specjalny mnożnik dla pojazdów emitujących niewielkie ilości CO2, aby stworzyć zachęty dla producentów samochodów. Każdy pojazd emitujący mniej niż 50g CO2/km będzie liczony jak 3,5 samochodu w 2012 i 2013 roku, 2,5 samochodu w roku 2014 i 1,5 samochodu w roku 2015. Od 2016 produkcja takich aut będzie objęta zasadami ogólnymi.

20% energii ze źródeł odnawialnych

Sprawozdanie C. Turmes (Greens/EFA. LU)

Proponowana dyrektywa ustanawia cel ogólny zapewnienia 20% udziału OZE w bilansie energetycznym UE i obejmuje swym zakresem trzy sektory gospodarki - produkcję energii elektrycznej, ciepłownictwa oraz transport. Według danych Eurostatu w roku 2005 średni udział energii z OZE w UE wynosił około 7%.

Dyrektywa określa cele krajowe dla poszczególnych państw członkowskich. W przypadku Polski celem będzie zapewnienie 15% energii ze źródeł odnawialnych w całej krajowej konsumpcji energii do roku 2020. W 2005 roku w Polsce udział energii z OZE wynosił 7,2%.

10% udziału w sektorze transportowym

Państwa członkowskie będą zobowiązane zapewnić 10% udział energii odnawialnej w sektorze transportowym do roku 2020.

Porozumienie międzyinstytucjonalne nie uwzględniło propozycji zgłaszanej przez posłów dotyczącej ustanowienia celu cząstkowego dla sektora transportu - 5% energii z OZE do roku 2015 (z czego 1% powinny stanowić biopaliwa nie konkurujące z produkcją żywności).

Promocja biopaliw drugiej generacji

Do osiągnięcia celu ogólnego można będzie stosować mnożniki w zależności od wykorzystywanego źródła czystej energii. Wykorzystywane do tego celu biopaliwa drugiej generacji (które nie konkurują z produkcją żywności) będą liczone podwójnie, a energia elektryczna wykorzystywana do napędu samochodów liczyć się będzie dwu i półkrotnie. Biopaliwa, aby mogły być w ogóle wliczone do 10% celu ogólnego muszą zapewniać ograniczenie emisji o co najmniej 35% w porównaniu z paliwami kopalnymi. Od 2017 roku ograniczenie emisji istniejących instalacji musi osiągnąć poziom 50%, a nowych 60%.

Udział czystej energii powinien zostać zwiększony poprzez realizacje mechanizmów współpracy, które pozwolą państwom członkowskim na wspólną realizację projektów w zakresie produkcji energii elektrycznej, a także w ciepłownictwie i chłodnictwie, "statystyczny" transfer energii ze źródeł odnawialnych miedzy sobą oraz na łączną lub częściową koordynację krajowych mechanizmów wsparcia dla rozwoju OZE.

Projekty w krajach trzecich

Porozumienie zakłada także możliwość wliczania do krajowego bilansu zielonej energii produkowanej w nowych, wspólnych przedsięwzięciach realizowanych z krajami trzecimi.

Przegląd w 2014 r. nie zmieni celu ogólnego

W porozumieniu uzgodniono, że przegląd wdrażania dyrektywy przez KE w roku 2014 nie zmieni zasadniczego celu 20% udziału energii z OZE, ale będzie ukierunkowany na poprawę działania mechanizmów współpracy.

Mapa Drogowa dla Energii z OZE po 2020 r.

Komisja Europejska została zobowiazana do przedstawienia w 2018 roku Mapy Drogowej dla Energii ze Źródeł Odnawialnych i - jeśli będzie to konieczne - propozycji legislacyjnych na okres po roku 2020.

Specyfikacja paliw

Sprawozdanie D. Corbey (PES, NL)

Rewizja dyrektywy w sprawie jakości paliwa ma na celu obniżenie emisji gazów cieplarnianych w całym cyklu życia paliw, co oznacza wszystkie emisje netto CO₂, CH₄ i N₂O, które można przypisać paliwu (także wszystkim jego składnikom mieszanym) lub dostarczonej energii. Obejmuje to wszystkie właściwe etapy od wydobycia lub uprawy przez zmianę sposobu użytkowania gruntów, transport i dystrybucję, przetwarzanie i spalanie.

10% redukcji do 2020...

Kompromisowa wersja dyrektywy przewiduje obowiązek monitorowania poziomów emisji związanych z produkcją, przetwarzaniem i wykorzystywaniem paliw i ich ograniczeniem do 10% do roku 2020, co powinno zmniejszyć ilość emisji CO2 do atmosfery o 500 mln ton.

...ale stopniowo

Ograniczenia emisji powinny następować stopniowo. Wiążące będzie ograniczenie o 6% do roku 2020 w porównaniu do poziomów emisji z roku 2010. Państwa członkowskie mogą ustanowić cele cząstkowe ograniczenia emisji o 2% do końca 2014 roku oraz o dalsze 4% do końca 2017 roku.

Ograniczenie emisji o dodatkowe 2% powinno zostać osiągnięte dzięki upowszechnianiu pojazdów o napędzie elektrycznym (z wyjątkiem pociągów) oraz nowych technologii w procesach produkcyjnych, takich jak przechwytywanie i składowanie dwutlenku węgla (CCS). Kolejne 2% redukcji umożliwią działania w ramach Mechanizmu Czystego Rozwoju ONZ.

W roku 2012 KE dokona przeglądu wdrażania dyrektywy i oceni zasadność nowego wniosku legislacyjnego, który zobowiązałby państwa członkowskie do ograniczenia emisji o dalsze 4% (tj. do 10% łącznie).

Od 1 stycznia 2009 roku, poziom siarki w oleju napędowym nie może przekraczać 10mg/kg. W oleju napędowym do napędu maszyn oraz statków żeglugi śródlądowej poziom siarki musi zostać ograniczony do 20mg/kg i limit ten będzie obowiązywał począwszy od 2011 roku.  

Źródło: Serwis prasowy Parlamentu Europejskiego, redakcja polska, 17.12.2008

A.J.
Zespół e-prawnik.pl