Usprawnienie rozbudowy gazoportu i gazociągu Baltic Pipe

Czemu ma służyć ustawa z dnia 5 lipca 2018 r. o zmianie ustawy o inwestycjach w zakresie terminalu regazyfikacyjnego skroplonego gazu ziemnego w Świnoujściu oraz niektórych innych ustaw?

Usprawnienie rozbudowy gazoportu w Świnoujściu i połączenie Polski ze złożami gazu na Norweskim Szelfie Kontynentalnym - ma na celu nowelizacja przepisów. Powinno to zapewnić możliwości dostaw gazu ze źródeł alternatywnych dla rosyjskich, tak aby było możliwe nieprzedłużanie kontraktu jamalskiego, wygasającego w 2022 r.

Zmiany wprowadzone nowelizacją związane są z planami rozbudowy terminalu w Świnoujściu, a także budową elementów przesyłowych w Polsce i budową gazociągu Baltic Pipe. Doprecyzowano przepisy budzące wątpliwości interpretacyjne i zweryfikowano listę inwestycji objętych ustawą poprzez zmianę części już istniejących oraz dodanie nowych. Wprowadzono też rozwiązania uwzględniające specyfikację projektu Baltic Pipe, dotyczące m.in. objęcia polską taryfą przesyłową inwestycji realizowanej poza Polską i relacji pomiędzy pozwoleniami przewidzianymi w nowelizowanej ustawie oraz w ustawie o obszarach morskich RP i administracji morskiej.

Nowelizacja ma na celu dokonanie niezbędnych korekt regulacji zawartych w obowiązującej ustawie z dnia 24 kwietnia 2009 r. o inwestycjach w zakresie terminalu regazyfikacyjnego skroplonego gazu ziemnego w Świnoujściu (Dz.U. z 2017 r. poz. 2302), co ma umożliwić sprawną realizację przedsięwzięć zmierzających do zapewnienia dywersyfikacji źródeł dostaw gazu do Polski.

Jak wskazano w uzasadnieniu do uchwalonej ustawy, analiza obowiązujących rozwiązań prawnych dotyczących inwestycji związanych z realizacją terminalu regazyfikacyjnego skroplonego gazu ziemnego w Świnoujściu wykazała, że wiele z nich wymaga poprawy lub weryfikacji, w celu umożliwienia zakończenia objętych ustawą inwestycji w terminie, tj. najpóźniej do końca 2022 r.

Jakie zmiany przewidziano?

W nowelizacji przewidziano rozwiązania zapewniające usprawnienia procesu realizacji inwestycji w systemie przesyłowym gazu, w szczególności:

• doprecyzowano przepisy budzące wątpliwości interpretacyjne;
• naprawiono błędy zawarte w ww. ustawie z dnia 24 kwietnia 2009 r., w tym przez zastosowanie rozwiązań przewidzianych w innych specustawach;
• zweryfikowano listę inwestycji objętych ustawą terminalową, przez zmianę części już istniejących oraz dodanie nowych;
• wprowadzono rozwiązania prawne uwzględniające specyfikę projektu Baltic Pipe, dotyczące m.in. objęcia polską taryfą przesyłową inwestycji realizowanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz relacji pomiędzy pozwoleniami przewiedzianymi w ustawie terminalowej oraz w ustawie o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej;
• przewidziano kary pieniężne dla organów przekraczających terminy załatwienia sprawy;
• ułatwiono proces uzyskiwania praw do korzystania z nieruchomości przez inwestora.

Ponadto w ustawie dokonano zmian mających na celu rozszerzenie zakresu inwestycji związanych z realizacją terminalu regazyfikacyjnego skroplonego gazu ziemnego w Świnoujściu również o obiekty infrastruktury towarzyszącej.

Ze zmian wprowadzonych uchwaloną ustawą, a mających na celu usprawnienie realizacji inwestycji związanych z infrastrukturą gazową, można wskazać m.in.:

• ograniczenie przesłanek uznania dokonanego odstąpienia od zatwierdzonego projektu budowlanego za istotne odstąpienie,
• zmianę organów właściwych do wydania decyzji o pozwoleniu na użytkowanie i przekazanie kompetencji wojewódzkiemu inspektorowi nadzoru budowlanego, a także Głównemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego jako organowi wyższego stopnia,
• wprowadzenie 45-dniowego terminu na rozpatrzenie odwołania od decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, wydanych dla inwestycji,
• wprowadzenie regulacji umożliwiających inwestorowi wejście na teren cudzej nieruchomości w celu przeprowadzenia pomiarów, badań lub innych prac niezbędnych do sporządzenia karty informacyjnej przedsięwzięcia lub raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko,
• wprowadzenie zmiany wskazującej, że obecnie zgodę na zmianę ostatecznej decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji będzie wyrażał wyłącznie inwestor, który wystąpił o wydanie tej decyzji, bez konieczności uzyskiwania zgód wszystkich stron postępowania.

Nowelizacja wprowadza ponadto zmiany w 3 ustawach: w ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz.U. z 2018 r. poz. 799), w ustawie z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz.U. z 2017 r. poz. 1405 z późn. zm.) oraz w ustawie z dnia 30 maja 2014 r. o zmianie ustawy o inwestycjach w zakresie terminalu regazyfikacyjnego skroplonego gazu ziemnego w Świnoujściu oraz ustawy o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. poz. 906).

Najważniejsze zmiany w tych ustawach dotyczą:

• dodania obiektów sieci gazowej do katalogu obiektów, dla których utworzony może zostać obszar ograniczonego użytkowania,
•  rozszerzenia katalogu decyzji administracyjnych, których zmiana nie skutkuje koniecznością zmiany decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach realizacji inwestycji,
• wyłączenia inwestycji w zakresie terminalu gazowego oraz inwestycji towarzyszących z katalogu przedsięwzięć, dla których może być wymagane przeprowadzenie ponownej oceny oddziaływania na środowisko. 

Kiedy nowelizacja zacznie obowiązywać?

Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 

W przepisach przejściowych nowelizacja przewiduje, że do postępowań w sprawie wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji, jak również decyzji o pozwoleniu na użytkowanie inwestycji, w zakresie terminalu lub inwestycji towarzyszących, wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie obecnie przyjętej ustawy decyzją ostateczną, stosuje się przepisy dotychczasowe (z wyjątkami wskazanymi w uchwalonej ustawie).

A.J.
Zespół e-prawnik.pl