Pytanie klienta:
Odpowiedź prawnika:
Zgodnie z art. 14 ust. 1 prawa prasowego, publikowanie lub rozpowszechnianie w inny sposób informacji utrwalonych za pomocą zapisów fonicznych i wizualnych wymaga zgody osoby udzielających informacji. Przepis ten znajdzie zatem w sytuacji gdyby np. w prasie miała zostać opublikowana (lecz nie zacytowana) udzielona przez Pana informacja, która została przez dziennikarza nagrana. Z przepisu tego należy wywnioskować, że gdyby poinformował Pan dziennikarza o wyroku sądowym, z czego sporządzono by jedynie notatkę, a następnie informacja miałaby zostać rozpowszechniona, wówczas dziennikarz nie ma obowiązku uzyskania zgody osoby udzielającej informacji.
Jeśli informacja ma być zacytowana dosłownie wówczas dziennikarz nie może odmówić autoryzacji (chyba, że ta wypowiedź była uprzednio publikowana), co wynika z art. 14 ust. 2 prawa prasowego. W znaczeniu potocznym, autoryzacja, oprócz zgody na zamieszczenie wypowiedzi w prasie, oznacza również prawo osoby udzielającej informacji do wspólnego z dziennikarzem uzgodnienia ostatecznej treści wywiadu. Udzielenie autoryzacji nie odbywa się wedle jakiejś szczególnej procedury. Jeśli taki wywiad został udzielony i wiadomo, że ma być opublikowany np. w prasie, wówczas należy zwrócić dziennikarzowi uwagę na takie uprawnienie. W takiej sytuacji dziennikarz nie może odmówić takiego uzgodnienia i przed oddaniem materiału do druku powinien się z Panem skonsultować i uzyskać autoryzację.
Przedstawione powyżej uprawnienie, nie wyłączają obowiązku redaktora naczelny redakcji właściwego dziennika lub czasopisma do bezpłatnego opublikowania rzeczowego i odnoszącego się do faktów sprostowania wiadomości nieprawdziwej lub nieścisłej. Jeśli zatem Pana zdaniem udzielona informacja dotycząca wyroku jest nieścisła w zakresie w jakim przedstawia rozstrzygnięcie Sądu Najwyższego, wówczas może Pan napisać sprostowanie, które redaktor naczelny odpowiedniego dziennika będzie zobowiązany opublikować (art. 31 prawa prasowego) w terminie określonym ustawą.