Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż na podstawie art. 486 kpc, przewodniczący wyznaczył rozprawę, albowiem uznał, iż nie ma podstaw do wydania nakazu zapłaty. Po wyłączeniu asesora wyznaczono kolejne posiedzenia, na które powód się nie stawił, jednakże usprawiedliwił swoją nieobecność wraz z wnioskiem o odroczenie sprawy. Kwestią do rozstrzygnięcia jest to, czy powód (Pan) w pozwie o wydanie nakazu zapłaty, wnioskował na podstawie art. 209 kpc o przeprowadzenie postępowania również podczas nieobecności powoda. Z opisu sytuacji można domniemywać, że tak właśnie było, albowiem sąd nie odroczył przeprowadzenia posiedzenia. Zgodnie z art. 211 kpc w razie nieobecności strony na rozprawie na kolejnej rozprawie przewodniczący lub wyznaczony przez niego sędzia sprawozdawca przedstawia stronie wnioski, twierdzenia i dowody znajdujące się w aktach sprawy.

Jednakże w przedstawionym stanie faktycznym istotny jest fakt, iż Pański wniosek o odroczenie posiedzenia został pozostawiony bez rozpoznania. Zgodnie z art. 214 § 1 kpc rozprawa ulega odroczeniu, jeżeli sąd stwierdzi nieprawidłowość w doręczeniu wezwania albo jeżeli nieobecność strony jest wywołana nadzwyczajnym wydarzeniem lub inną znaną sądowi przeszkodą, której nie można przezwyciężyć. Niedająca się przezwyciężyć przeszkoda może być wywołana np. przerwą w komunikacji, chorobą (potwierdzoną zaświadczeniem o czasowej niezdolności do pracy) itp. Jak wynika z opisu sytuacji spełnił Pan w/w przesłanki - usprawiedliwiona nieobecność z powodu choroby. W związku z powyższym sąd powinien odroczyć posiedzenie na inny termin, chyba że jak już wcześniej wskazywaliśmy, wnioskował Pan w pozwie o przeprowadzenie rozprawy pod nieobecność powoda.

Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 18 marca 1981 r. (I PRN 8/81) stwierdził, iż rozpoznanie sprawy i wydanie wyroku w nieobecności wnioskodawcy, który przed tym terminem wykazał zaświadczeniem lekarskim niemożność stawienia się w sądzie i wnosił o odroczenie rozprawy, powoduje nieważność postępowania z powodu pozbawienia strony możności obrony jej praw.

Wyrok zaoczny mógł zostać wydany na podstawie art. 379[18] kpc, zgodnie z którym sąd może wydać wyrok zaoczny na posiedzeniu niejawnym, gdy pozwany nie złożył odpowiedzi na pozew. Na podstawie art. 343 kpc wyroki zaoczne doręcza się z urzędu obu stronom z pouczeniem o przysługujących im środkach zaskarżenia. W związku z powyższym sąd ma obowiązek doręczyć Panu wyrok zaoczny.

Zakładamy, iż otrzymał Pan wyrok zaoczny (po upływie 3 miesięcy), a więc w ciągu tygodnia od dnia doręczenia może Pan złożyć wniosek o sporządzenie uzasadnienia wyroku (art. 342 kpc). Po doręczeniu Panu wyroku zaocznego wraz z uzasadnieniem, będzie się Pan mógł odwołać od przedmiotowego orzeczenie poprzez sporządzenia apelacji. Na podstawie art. 369 kpc apelację wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok, w terminie dwutygodniowym od doręczenia stronie skarżącej wyroku z uzasadnieniem. W niniejszym środku odwoławczym będzie Pan mógł wskazać przedstawione przez Pana zarzuty.

Orzeczenia wydane przez asesorów zachowują swoją ważność, bowiem Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 24 października 2007 r. (SK 7/2006) wskazał, iż przepis wymieniony w części I [red. dot. asesorów sądowych] wyroku traci moc obowiązującą z upływem 18 (osiemnastu) miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej.