Współczynnik wypłacalności banku

Współczynnik wypłacalności, jest podstawowym współczynnikiem oceny kondycji finansowej banku. Jest to wyrażony w procentach stosunek funduszy własnych banku do sumy aktywów i zobowiązań pozabilansowych ważonych ryzykiem. Wzrost poziomu współczynnika wypłacalności osiągnięty dzięki powiększeniu funduszy własnych, wskazuje na wzrost kondycji finansowej banku, zaś wzrost współczynnika wskutek obniżenia się wartości aktywów i zobowiązań pozabilansowych oznacza poprawę zarządzania aktywami banku, a przez to zmniejszenie poziomu ryzyka. Zgodnie z przepisami prawa bankowego bank jest obowiązany utrzymywać fundusze własne na poziomie nie niższym niż równowartość w złotych kwoty 5.000.000 EURO, przeliczonej według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w dniu sprawozdawczym, z tym że wkłady niepieniężne nie mogą przekroczyć 15% funduszy zasadniczych banku. Bank ma ponadto obowiązek utrzymać sumę funduszy własnych oraz dodatkowych pozycji bilansu banku określonych przez Komisję Nadzoru Bankowego, pomniejszoną o kwotę przekroczenia progu koncentracji kapitałowej, na poziomie nie niższym niż suma wymogów kapitałowych z tytułu poszczególnych rodzajów ryzyka prowadzonej działalności. Współczynnik wypłacalności powinien być zaś utrzymany przez bank na poziomie co najmniej 8%, a w banku rozpoczynającym działalność operacyjną na poziomie co najmniej 15% przez pierwsze 12 miesięcy działalności, a przez następne 12 miesięcy działalności - co najmniej 12%. Sposób i szczegółowe zasady obliczania współczynnika wypłacalności banku określa w drodze uchwały Komisja Nadzoru Bankowego. Komisja Nadzoru Bankowego może określić również wiążące banki inne normy ostrożnościowe, określające dopuszczalne ryzyko w działalności banków niż wymogi kapitałowe określone w przepisach Prawa bankowego.