Wzruszenie prawomocnego wyroku rozwodowego

Odpowiedź prawnika: Wzruszenie prawomocnego wyroku rozwodowego

Przepisy kodeksu postępowania cywilnego przewidują możliwość wzruszenia wydanego w sprawie prawomocnego orzeczenia, w drodze tzw. skargi o wznowienie postępowania. Wśród ustawowych podstaw wznowienia postępowania, na podstawie art. 401 pkt. 2 kpc można żądać wznowienia postępowania z powodu nieważności, jeżeli strona nie była należycie reprezentowana lub na skutek naruszenia przepisów była pozbawiona możliwości działania. Podstawa wznowienia - „strona nie była należycie reprezentowana” odnosi się do sytuacji, gdy strona nie miała organu uprawnionego do jej reprezentowania, przedstawiciela ustawowego, lub gdy pełnomocnik strony nie był należycie umocowany. Powyższa podstawa jednak nie uzasadnia wznowienia postępowania na tej podstawie, że przedstawiciel strony, należycie umocowany, nie wypełniał swoich obowiązków należycie. Powyższe stanowisko prezentowane było wielokrotnie w orzecznictwie Sądu Najwyższego. W szczególności wskazać można na Uchwałę Sądu Najwyższego Izby Cywilnej z dnia 14 kwietnia 1980 r. (sygn. Akt III CZP 19/80, „OSNCP” z 1980 r. Nr 11, poz. 205), w którym Sąd Najwyższy uznał, iż ”nie uzasadnia wznowienia postępowania w myśl art. 401 pkt 2 kpc wskazana przez wnoszącego skargę o wznowienie okoliczność, że kurator ustanowiony przez sąd rejonowy w sprawie o dział spadku na podstawie art. 99 kro nienależycie bronił jego interesów”. Ponadto w Postanowieniu Sądu Najwyższego Izby Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 12 października 2001 r ., (sygn. At III AO 32/2001, „Monitor Prawniczy” z 2002 r. Nr 19, str. 904), Sąd Najwyższy wyraził stanowisko, iż „nie ma ustawowej podstawy i podlega odrzuceniu skarga o wznowienie postępowania, w której skarżący powołuje się na pozbawienie możliwości działania w skutek zaniedbania pełnomocnika procesowego.” Tak więc na obecnym etapie nie ma żadnej możliwości wzruszenia wydanego w Pani sprawie wyroku. Na podstawie ustawy z dnia 26 maja 1982 Prawo o adwokaturze, adwokaci podlegają odpowiedzialności dyscyplinarnej za postępowanie sprzeczne z prawem, z zasadami etyki lub godności zawodu bądź za naruszenie swych obowiązków zawodowych. Postępowanie wszczyna się na wniosek uprawnionego oskarżyciela, którym jest rzecznik dyscyplinarny. Stronami postępowania oprócz oprócz oskarżyciela jest obwiniony oraz pokrzywdzony. Pokrzywdzonym której dobro prawne zostało bezpośrednio naruszone postępowaniem adwokata Właściwy do rozpoznania sprawy jest sąd dyscyplinarny izby adwokackiej, której obwiniony jest członkiem w chwili wszczęcia postępowania dyscyplinarnego. Postępowanie dyscyplinarne wszczyna rzecznik dyscyplinarny w chwili wszczęcia dochodzenia. Rzecznik dyscyplinarny wszczyna dochodzenie na skutek uchwały rady adwokackiej lub polecenia Ministra Sprawiedliwości. Rzecznik może również wszcząć dochodzenie z urzędu. W związku z powyższym, w celu „ukarania” niesumiennego adwokata, poszkodowany może złożyć do właściwego rzecznika dyscyplinarnego wniosek o wszczęcie dochodzenia. Rzecznik powinien ustosunkować się do żądania. Jeżeli odmówi wszczęcia postępowania, pokrzywdzony może odwołać się od tej decyzji do sądu dyscyplinarnego. Ponadto osoba, która na skutek niesumienności profesjonalnego pełnomocnika poniosła szkodę, może dochodzić w sądzie odszkodowania na zasadach ogólnych (w takiej sytuacji konieczne jest udowodnienie winy pełnomocnika, wysokości szkody oraz związku przyczynowego między szkodą a zachowaniem pełnomocnika).