Pytanie klienta:
Odpowiedź prawnika:
Dłużnik między innymi może złożyć przedmiot świadczenia do depozytu sądowego jeżeli wskutek okoliczności, za które nie ponosi odpowiedzialności, nie wie, kto jest wierzycielem albo nie zna miejsca zamieszkania lub siedziby wierzyciela. W stosunku do tych dłużników przesłanki złożenia do depozytu są spełnione. Postępowanie o złożenie do depozytu jest postępowaniem nieprocesowym. Miejscową właściwość sądu rejonowego określa zasadniczo miejsce wykonania zobowiązania. Do depozytu sądowego, a więc gdy zdeponowane przedmioty przechowywane są w sądzie lub w banku, mogą być oddane miedzy innymi pieniądze. We wniosku, który powinien odpowiadać ogólnym warunkom wniosku o wszczęcie postępowania nieprocesowego, należy:
-
określić zobowiązanie, w którego wykonaniu składa się przedmiot;
-
przytoczyć okoliczności uzasadniające złożenie;
-
dokładnie oznaczyć przedmiot, który ma być złożony oraz
-
wskazać osobę, której przedmiot ma być wydany.
Wnioskiem można objąć kilku wierzycieli, gdy świadczenie wynika z tej samej podstawy prawnej, a uprawnieni wierzyciele są wierzycielami solidarnymi.
W postępowaniu o złożenie przedmiotu świadczenia do depozytu sądowego sąd nie bada prawdziwości twierdzeń zawartych we wniosku, ograniczając się do oceny, czy według przytoczonych okoliczności złożenie do depozytu jest prawnie uzasadnione.
Złożenie przedmiotu świadczenia do depozytu sądowego może być co do zasady dokonane dopiero po uzyskaniu zezwolenia sądu.
Jeżeli jednak przedmiotem świadczenia są pieniądze polskie, złożenie do depozytu może być dokonane również przed uzyskaniem zezwolenia sądu. W wypadku takim dłużnik powinien równocześnie ze złożeniem pieniędzy zgłosić wniosek o zezwolenie na złożenie do depozytu. W razie uwzględnienia tego wniosku złożenie do depozytu uważa się za dokonane w chwili, w której rzeczywiście nastąpiło.