Odpowiedź prawnika: Zapisanie rzeczy nienależącej do spadkodawcy
Stan spadku ocenia się z punktu widzenia chwili jego otwarcia, czyli chwili śmierci spadkodawcy. Jeżeli w tym momencie w majątku spadkodawcy znajduje się nieruchomość, wchodzi ona w skład spadku. Należy jednak rozstrzygnąć, czy w opisanym stanie faktycznym w ogóle doszło do skutecznego ustanowienia spadkobiercy (w przeciwnym wypadku spadek odziedziczą spadkobiercy ustawowi). Samo wskazanie, że pewna osoba ma przejąć określony składnik majątku nie musi bowiem oznaczać, że jest ona powołana do spadku.Tego typu wskazanie należy zazwyczaj traktować jak zapis. Zgodnie jednak z art. 961 k.c., jeżeli spadkodawca przeznaczył oznaczonej osobie w testamencie poszczególne przedmioty majątkowe, które wyczerpują prawie cały spadek, osobę tę poczytuje się w razie wątpliwości nie za zapisobiercę, lecz za spadkobiercę powołanego do całego spadku. Przyjmując założenie, że nieruchomość, o której mowa, wyczerpuje prawie cały spadek po zmarłym i że w testamencie nie ma innych rozrządzeń, należy zbadać, czy brak prawa własności po stronie spadkodawcy w chwili sporządzania testamentu wpływa na zastosowanie tego przepisu. W uchwale z 16 września 1993 r., sygn. akt III CZP 122/93, Sąd Najwyższy uznał, iż nie można wykluczyć rozrządzenia testamentowego przedmiotem, który wprawdzie nie należał do spadkodawcy w chwili sporządzenia testamentu, ale wszedł do jego majątku po tym zdarzeniu, co spadkodawca przewidywał i czego oczekiwał. Jeżeli sporządzając testament spadkodawca traktował taki przedmiot jako należący do spadku po nim, to niewątpliwie przy stosowaniu art. 961 k.c. przedmiot ten należy brać pod uwagę. Podstawowym uzasadnieniem takiej interpretacji jest zasada maksymalnego uwzględniania woli spadkodawcy. Tym samym, jeżeli spełnione są pozostałe przesłanki z art. 961 k.c., czego nie można stwierdzić na podstawie podanego opisu stanu faktycznego, osoba wskazana w testamencie może dziedziczyć nawet jeśli testament odnosi się do składnika majątkowego nienależącego do spadkodawcy w chwili jego sporządzenia.

