Emigranci marcowi mają nadal polskie obywatelstwo

Takie właśnie podanie w kwietniu 1968 r. złożył m.in. Bronisław G., ówczesny student Uniwersytetu Warszawskiego. Miesiąc później wyjechał do Izraela na podstawie tzw. dokumentu podróży. Otrzymał tam obywatelstwo izraelskie oraz zmienił imię i nazwisko na Barouch Y. W 2003 r. wystąpił do wojewody mazowieckiego o potwierdzenie posiadania obywatelstwa polskiego. Podał, że wcale niechciał się go zrzec, tylko wyjechać do Izraela. Wojewoda odmówił, a prezes Urzędu ds. Repatriacji i Cudzoziemców nie uwzględnił odwołania. Obie te decyzje uchylił w 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, stwierdzając, że po wejściu w życie ustawy o obywatelstwie polskim z 1962 r. (która zastąpiła ustawę z 1951 r.) utrata obywatelstwa mogła następować jedynie na podstawie indywidualnych zezwoleń na zmianę obywatelstwa, skierowanych do konkretnego adresata, a nie jakiegoś generalnego aktu w postaci uchwały Rady Państwa.