Kiedy praca w ruchu ciągłym jest dopuszczalna?

Znowelizowany Kodeks pracy stanowi, że przy pracach, które ze względu na technologię produkcji nie mogą być wstrzymane, może być stosowany system czasu pracy, w którym jest dopuszczalne przedłużenie czasu pracy do 43 godzin przeciętnie na tydzień w okresie rozliczeniowym nie przekraczającym 4 tygodni, a jednego dnia w niektórych tygodniach w tym okresie dobowy wymiar czasu pracy może być przedłużony do 12 godzin. Praca taka jest nazywana pracą w ruchu ciągłym. System pracy w ruchu ciągłym może być również wprowadzony, jeżeli praca nie może być wstrzymana ze względu na konieczność ciągłego zaspokajania potrzeb ludności.

W praktyce pojawia się jednak problem, kiedy technologia produkcji nie pozwala na wstrzymanie pracy i kiedy potrzeby ludności nie pozwalają na wstrzymanie pracy, czyli innymi słowy, kiedy praktycznie można wprowadzić system czasu pracy w ruchu ciągłym.

Pewną wskazówkę w tym względzie daje nam orzecznictwo Sądu Najwyższego.

W jednym z orzeczeń SN stwierdził, że:

O tym, czy praca ma charakter pracy "w ruchu ciągłym" nie decyduje ani zakres wykorzystania mocy produkcyjnych zakładu pracy, ani możliwości produkcyjnych pracownika, lecz okoliczność, czy wykonywanie pracy przez 24 godziny na dobę i przez 7 dni w tygodniu jest konieczne z punktu widzenia zabezpieczenia prawidłowego procesu produkcyjnego oraz prawidłowej działalności urządzeń produkcyjnych.

Michał Włodarczyk

Radca Prawny

Zajmuje się sprawami osób fizycznych jak również przedsiębiorców. Posiada rozległe doświadczenie w poradnictwie w sprawach życiowych osób fizycznych jak również profesjonalnych problemów prawnych przedsiębiorców. Bazując na swoim doświadczeniu skutecznie doradza w sprawach osób fizycznych jak i przedsiębiorców zawsze dbając o praktyczną stronę problemów prawnych z jakimi zwracają się do niego jego klienci.