Artykuł 169 § 1 kodeksu cywilnego ustanawia ochronę nabywcy będącego w dobrej wierze, który nabywa rzecz ruchomą od osoby nieuprawnionej do jej rozporządzania. Przepis ten brzmi następująco: "Jeżeli osoba nie uprawniona do rozporządzania rzeczą ruchomą zbywa rzecz i wydaje ją nabywcy, nabywca uzyskuje własność z chwilą objęcia rzeczy w posiadanie, chyba że działa w złej wierze." Ochrona nabywcy istnieje tylko wówczas, jeżeli przejście na niego własności rzeczy ruchomej nastąpiło na podstawie umowy przenoszącej własność rzeczy. Taki wniosek wynika z wyroku Sądu Najwyższego z dnia 15 listopada 2002r., w którym SN orzekł, iż:
Artykuł 169 k.c. chroni tylko dobrą wiarę nabywcy co do uprawnienia zbywcy do rozporządzenia rzeczą. Przepis ten nie ma zatem zastosowania, jeżeli między wydającym i obejmującym rzecz w posiadanie nie doszło do zawarcia umowy przeniesienia własności rzeczy.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 listopada 2002r., sygn.V CKN 1340/00.