Naruszenie obowiązków pracowniczych

10.9.2004

Obowiązki pracownicze nie są w kodeksie pracy wymienione wyczerpująco. Art. 100 w paragrafie 2 wymienia przykładowe obowiązki pracownika i określa je jako:

1) przestrzeganie czasu pracy ustalonego w zakładzie pracy,
2) przestrzeganie regulaminu pracy i ustalonego w zakładzie pracy porządku,
3) przestrzeganie przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, a także przepisów przeciwpożarowych,
4) dbanie o dobro zakładu pracy, chronić jego mienie oraz zachować w tajemnicy informacje, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę,
5) przestrzeganie tajemnicy określonej w odrębnych przepisach,
6) przestrzeganie w zakładzie pracy zasad współżycia społecznego.

Ponieważ z naruszeniem obowiązków pracowniczych wiążą się określone uprawnienia pracodawcy (np. co do rozwiązania umowy o pracę), precyzyjne okreslenie pracowniczych obowiazków jest istotne z punktu widzenia interesów pracodawcy. Z drugiej strony zbyt daleko idąca kazuistyka w tym zakresie nie służy przejrzystości kodeksu pracy. Dlatego też Sąd Najwyższy w wielu swych orzeczeniach określił poszczególne zachowania jako naruszające obowiązki pracownika.

Jednym z takich orzeczeń jest wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 listopada 1998r., w którym SN stwierdził, że

zaśnięcie pracownika w czasie pracy jest naruszeniem pracowniczego obowiązku jej wykonywania i może uzasadniać wypowiedzenie umowy o pracę.

Wyrok ten wydany został na podstawie stanu faktycznego, w którym powód, pomimo choroby nie udał się na zwolnienie lekarskie i przystapił do wykonywania pracy. W czasie jej wykonywania zasnął. Sąd Najwyższy uznał za dopuszczalne podjęcie pracy pomimo trwania choroby, jednakże przy podejmowaniu tej decyzji powód powinien zdawać sobie sprawę, że przystapienie do pracy - pomimo choroby - nie oznacza osłabienia jego obowiazków pracowniczych. Dlatego też - pomimo trwania choroby - zaśnięcie pracownika na stanowisku pracy stanowi naruszenie jego obowiazków pracowniczych. Z pracownikiem tym rozwiązano umowę o pracę właśnie z powodu naruszenia obowiazków pracowniczych. Sąd Najwyższy uznał, że wypowiedzenie to nie było bezprawne.

Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 5 listopada 1998 r., I PKN 421/98, OSNAPiUS 1999/24 poz. 785, Monitor Prawniczy 2000/6 str. 392

Michał Włodarczyk

Radca Prawny

Zajmuje się sprawami osób fizycznych jak również przedsiębiorców. Posiada rozległe doświadczenie w poradnictwie w sprawach życiowych osób fizycznych jak również profesjonalnych problemów prawnych przedsiębiorców. Bazując na swoim doświadczeniu skutecznie doradza w sprawach osób fizycznych jak i przedsiębiorców zawsze dbając o praktyczną stronę problemów prawnych z jakimi zwracają się do niego jego klienci.

Komentarze