Pojazd służbowy bez rejestracji za granicą

Na tym tle Europejski Trybunał  Sprawiedliwości wydał, w trybie prejudycjalnym, następujący wyrok:

Artykuł 43 WE sprzeciwia się temu, aby przepis krajowy jednego Państwa Członkowskiego, taki jak ten rozważany w sprawach przed sądem krajowym, nakładał na osobę prowadzącą działalność gospodarczą na własny rachunek, zamieszkałą w tym Państwie Członkowskim obowiązek zarejestrowania w nim pojazdu należącego do spółki, oddanego do tej osobie dyspozycji przez zatrudniającą ją spółkę mającą siedzibę w innym Państwie Członkowskim, jeżeli pojazd należący do spółki nie jest ani zasadniczo przeznaczony do stałego wykorzystywania w tym Państwie Członkowskim, ani też w rzeczywistości nie jest wykorzystywany w ten sposób.

Ogół przepisów traktatu WE dotyczących swobody przepływu osób ma na celu ułatwienie obywatelom Wspólnoty wykonywania wszelkiego rodzaju działalności zawodowej na całym terytorium Wspólnoty i zabrania stosowania środków, które mogłyby stawiać obywateli Wspólnoty w niekorzystnym położeniu w sytuacji, w której chcieliby oni podjąć działalność gospodarczą na terytorium innego państwa członkowskiego. Jeżeli chodzi o obowiązek zarejestrowania w jednym państwie pojazdu należącego do spółki, oddanego przez spółkę mającą siedzibę w innym państwie członkowskim do dyspozycji pracowników najemnych zamieszkałych w tym pierwszym państwie, Trybunał uznał, że obowiązek ten stanowi ograniczenie swobody przepływu pracowników.

Obowiązek rejestracji w rzedmiotowej sprawie również stanowi ograniczenie swobody przepływu osób, ponieważ nakłada ten obowiązek na osoby prowadzące działalność na własny rachunek. Przepisy, które uniemożliwiają lub zniechęcają obywatela jednego państwa członkowskiego do opuszczenia jego państwa pochodzenia w celu skorzystania z prawa do swobodnego przemieszczania się stanowią bowiem ograniczenie w korzystaniu z tej swobody, mimo że stosuje się je niezależnie od przynależności państwowej zainteresowanych pracowników.

W rzeczywistości bowiem stanowi on przeszkodę dla osób zamieszkałych w Belgii w dostępie do prowadzenia działalności na własny rachunek w innych państwach członkowskich, a tym samym jest w stanie zniechęcić te osoby od realizacji prawa do swobodnego przemieszczania się.

Gdy pojazd został poddany kontroli technicznej w państwie członkowskim, zasada równoważności i wzajemnego uznawania ustanowiona w art. 3 ust. 2 dyrektywy Rady 96/96/WE z dnia 20 grudnia 1996 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich dotyczących badań przydatności do ruchu drogowego pojazdów silnikowych i ich przyczep wymaga, aby każde państwo członkowskie UE uznawało dowód wtedy wydany, przy czym nie sprzeciwia się to wprowadzeniu przez nie dodatkowych badań w celu dokonania rejestracji na ich terytorium, o ile ten dowód nie obejmuje już tych badań. Trybunał dopuścił więc możliwość dodatkowych badań w celu rejestracji na terytorium państw członkowskich, o ile badań tych nie obejmuje już świadectwo kontroli technicznej - w celach związanych z bezpieczeństwem na drogach.

Ponadto ETS stwierdził, iż państwo członkowskie może opodatkować przy rejestracji pojazd należący do spółki, oddany do dyspozycji zamieszkującego w tym państwie pracownika przez spółkę mającą siedzibę w innym państwie członkowskim, gdy pojazd zasadniczo przeznaczony jest do stałego używania na terytorium pierwszego państwa członkowskiego lub gdy w rzeczywistości jest używany w taki sposób. Z zastrzeżeniem wyjątków, nie dokonano harmonizacji w zakresie opodatkowania pojazdów samochodowych. państwa członkowskie mogą zatem swobodnie wykonywać przysługującą im kompetencję podatkową w tej dziedzinie, pod warunkiem, iż wykonanie to nastąpi z poszanowaniem prawa wspólnotowego.

Orzeczenie Europejskiego Trybunału  Sprawiedliwości z dnia 15 grudnia 2005 r. w sprawach połączonych C-151/04 i C-152/04 - Claude Nadin, Nadin-Lux SA (C-151/04)  oraz Jean-Pascal Durré (C-152/04) - http://curia.eu.int