Rozumienie pojęcia "ten sam czyn" w prawie karnym "europejskim"

5.7.2006

9 marca 2006 r., w sprawie Hof van Cassatie (Belgia) przeciwko Leopoldowi Henriemu Van Esbroeckowi ETS wydał wyrok na podstawie art. 35 UE, w trybie prejudycjalnym dotyczącym art. 54 i 71 Konwencji wykonawczej do układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. Trybunał orzekł, co następuje:

Zasada ne bis in idem, o której mowa w art. 54 Konwencji wykonawczej do układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. zawartego między rządami państw Unii Gospodarczej Beneluksu, Republiki Federalnej Niemiec i Republiki Francuskiej w sprawie stopniowego znoszenia kontroli na wspólnych granicach, podpisanej w dniu 19 czerwca 1990 r. w Schengen powinna znaleźć zastosowanie w przypadku postępowania karnego wszczętego w państwie umawiającym się za czyn, który doprowadził już do skazania zainteresowanego w innym państwie umawiającym się, podczas gdy KWUS jeszcze nie obowiązywała w tym ostatnim państwie w momencie ogłaszania wyroku skazującego, o ile obowiązywała ona w tych państwach umawiających się w momencie oceny zastosowania zasady ne bis in idem przez instancję rozpatrującą sprawę w drugim procesie.

Wykładni art. 54 KWUS należy dokonywać w ten sposób, że:

decydujące kryterium dla celów zastosowania tego przepisu KWUS stanowi kryterium tożsamości zdarzenia, rozumianego jako istnienie całości, na którą składają się nierozdzielnie ze sobą związane zachowania, niezależnie od kwalifikacji prawnej tych zachowań lub chronionego interesu prawnego;
czyn karalny polegający na wywozie i przywozie tych samych środków odurzających ścigany w różnych państwach umawiających się KWUS jest zasadniczo uznawany za „ten sam czyn” w rozumieniu tego art. 54, przy czym ostateczna ocena w tym zakresie należy do właściwych instancji krajowych.

Zainteresowany wniósł kasację od tego wyroku, powołując się na naruszenie zasady ne bis in idem zawartej w art. 54 KWUS. W tych okolicznościach Hof van Cassatie postanowił zawiesić postępowanie i zwrócić się do Trybunału o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania prejudycjalne czy wykładni art. 54 [KWUS] należy dokonywać w ten sposób, że może on zostać zastosowany przez sąd belgijski w odniesieniu do osoby pociągniętej do odpowiedzialności przed sądem karnym w Belgii po 25 marca 2001 r.

za ten sam czyn, za który została osądzona i skazana wyrokiem norweskiego sądu karnego z dnia 2 października 2000 r., a kara lub środek zostały już wykonane, podczas gdy zgodnie z art. 2 ust. 1 [układu], art. 54 [KWUS] zacznie obowiązywać i być stosowany w Norwegii dopiero począwszy od dnia 25 marca 2001 r.? W razie twierdzącej odpowiedzi na pytanie pierwsze czy wykładni art. 54 [KWUS] w związku z art. 71 tej konwencji należy dokonywać w ten sposób, że czyn karalny posiadania w celu wywozu i przywozu tych samych środków odurzających i substancji psychotropowych jakiegokolwiek rodzaju, włączając konopie, i który następnie jest ścigany w różnych państwach, które podpisały [KWUS] lub wykonują i stosują dorobek Schengen, jest uważany za »ten sam czyn« w rozumieniu wspomnianego art. 54?”.

Wyrok ETS z dnia 9 marca 2006 r., w sprawie C-436/04: Hof van Cassatie (Belgia) przeciwko Leopoldowi Henriemu Van Esbroeckowi.

Zespół
e-prawnik.pl

Komentarze