Trzeba będzie badać kompatybilność elektromagnetyczną wielu urządzeń elektrycznych i elektronicznych

1. niewywoływania w swoim środowisku zaburzeń elektromagnetycznych o wartościach przekraczających odporność na te zaburzenia innego urządzenia występującego w tym środowisku oraz 
2. posiadania wymaganej odporności na zaburzenia elektromagnetyczne.

Ustawa ta będzie więc miała zastosowanie do szerokiej gamy różnego rodzaju urządzeń, systemów i instalacji elektrycznych i elektronicznych. Ustawa obejmuje więc bezpośrednio takie urządzenia jak: elektryczny i elektroniczny sprzęt gospodarstwa domowego, sprzęt radiowo-telewizyjny oraz związane z tym instalacje kablowe, systemy alarmowe, urządzenia przemysłowe, informatyczne i telekomunikacyjne. Dotyczy to wszystkich urządzeń elektronicznych i elektrycznych oraz urządzeń zawierających podzespoły tego rodzaju. Wymagania te dotyczą także instalacji stacjonarnych i instalacji ruchomych. 

Jakie urządzenia nie muszą spełniać warunków nowej ustawy?

Przepisów nowej ustawy nie stosuje się do:

1. urządzeń, które nie są zdolne do wywoływania w swoim środowisku zaburzeń elektromagnetycznych o wartościach przekraczających odporność na te zaburzenia innych urządzeń występujących w tym środowisku oraz są odporne na zaburzenia elektromagnetyczne występujące zwykle podczas ich używania zgodnie z przeznaczeniem (jak zegarek elektroniczny, kalkulator elektroniczny, latarka elektryczna, zapalniczka piezoelektryczna, żarówka itp.);
2. telekomunikacyjnych urządzeń końcowych (tzn. urządzeń telekomunikacyjnych przeznaczonych do podłączenia bezpośrednio lub pośrednio do zakończeń sieci), które nie wykorzystują widma fal radiowych i są przeznaczone do dołączania do zakończeń publicznej sieci telekomunikacyjnej; 
3. odbiorczych części urządzeń radiowych oraz urządzeń radiowych nadawczych i nadawczo-odbiorczych; 
4. urządzeń przeznaczonych do używania wyłącznie w służbie radiokomunikacyjnej amatorskiej, niebędących przedmiotem oferty handlowej, w tym także zestawów części do montażu urządzeń oraz urządzeń zmodyfikowanych przez radioamatorów na własne potrzeby w celu używania w służbie radiokomunikacyjnej amatorskiej; 
5. urządzeń telekomunikacyjnych, a więc urządzeń elektrycznych lub elektronicznych przeznaczonych do zapewniania telekomunikacji, przeznaczonych do używania wyłącznie przez: 
• komórki organizacyjne i jednostki organizacyjne podległe Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowane oraz organy i jednostki organizacyjne nadzorowane lub podległe ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych - na własne potrzeby, 
• organy i jednostki organizacyjne podległe ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych - w sieci telekomunikacyjnej eksploatowanej przez te organy i jednostki na potrzeby Kancelarii Prezydenta, Kancelarii Sejmu, Kancelarii Senatu i administracji rządowej, 
• jednostki sił zbrojnych obcych państw oraz jednostki organizacyjne innych zagranicznych organów państwowych, przebywające czasowo na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie umów, których Rzeczpospolita Polska jest stroną - w czasie pobytu, 
• jednostki organizacyjne Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu i Centralnego Biura Antykorupcyjnego - na własne potrzeby, 
• jednostki organizacyjne podległe ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych - na własne potrzeby, 
• przedstawicielstwa dyplomatyczne, urzędy konsularne, zagraniczne misje specjalne oraz przedstawicielstwa organizacji międzynarodowych, korzystające z przywilejów i immunitetów na podstawie ustaw, umów i zwyczajów międzynarodowych, mające swoje siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - wyłącznie w zakresie związanym z działalnością dyplomatyczną tych podmiotów, 
• jednostki organizacyjne Służby Więziennej - na własne potrzeby, 
• komórki organizacyjne przeprowadzające czynności wywiadu skarbowego, które wchodzą w skład jednostek organizacyjnych kontroli skarbowej nadzorowanych lub podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych - na własne potrzeby; 
6. wyrobów medycznych w rozumieniu ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. Nr 93, poz. 896 oraz z 2005 r. Nr 64, poz. 565); 
7. pojazdów w rozumieniu Prawa o ruchu drogowym; 
8. produktów lotniczych, części i wyposażenia w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 1592/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 lipca 2002 r. w sprawie wspólnych zasad w zakresie lotnictwa cywilnego i utworzenia Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Transportu Lotniczego. 

Kto będzie odpowiedzialny za ocenę zgodności urządzeń?

Rozdział 2 zawiera artykuły 8-19 normujące procedury oceny zgodności. Ocena zgodności musi być przeprowadzona przed wprowadzeniem aparatury do obrotu lub przekazaniem do użytku instalacji stacjonarnej lub aparatury. Przepisy art. 9 określają producenta aparatury lub jego upoważnionego przedstawiciela jako osobę zobowiązaną do dokonania oceny zgodności. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel może jednak poddać aparaturę ocenie zgodności z udziałem jednostki notyfikowanej, autoryzowanej przez ministra właściwego do spraw łączności.

Producent lub jego upoważniony przedstawiciel, przed wprowadzeniem aparatury do obrotu lub oddaniem do użytku, winien potwierdzać zgodność aparatury z zasadniczymi wymaganiami wystawiając deklarację zgodności oraz umieszczając na aparaturze oznakowanie CE.

Wedle nowych przepisów producent ma sporządzać odpowiednią dokumentację techniczną obejmującą proces projektowania i produkcji aparatury, potwierdzającą jej zgodność z zasadniczymi wymaganiami. Jest też obowiązany udostępniać do celów kontrolnych, przez okres 10 lat od dnia wyprodukowania ostatniego egzemplarza aparatury, deklarację zgodności oraz stosowną dokumentację techniczną.

Nowe przepisy nakazują ponadto wykonawcy instalacji stacjonarnej dokonanie oceny zgodności tej instalacji przed oddaniem jej do użytku. Wykonawca instalacji stacjonarnej ma przekazywać ją właścicielowi lub użytkownikowi wraz z odpowiednią dokumentacją techniczną.

Dopuszcza się eksponowanie na targach, wystawach i pokazach urządzeń podlegających obowiązkowej ocenie zgodności bez deklaracji zgodności i oznakowania CE, w celu prezentacji ich działania, pod warunkiem uwidocznienia informacji, że wystawione urządzenie nie może być wprowadzone do obrotu ani oddane do użytku do czasu przeprowadzenia oceny zgodności. Taka prezentacja działania urządzenia jest możliwa pod warunkiem przedsięwzięcia środków zabezpieczających przed powstawaniem zaburzeń elektromagnetycznych.

Kto skontroluje spełnianie wymogów kompatybilności elektromagnetycznej?

Rozdział 3 ustawy o kompatybilności elektromagnetycznej reguluje postępowanie w sprawach kompatybilności elektromagnetycznej. Organem właściwym w sprawach kompatybilności elektromagnetycznej ma być Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej, z zastrzeżeniem przepisów odrębnych regulujących uprawnienia innych organów. W związku z tym Prezes UKE będzie również organem uprawnionym do przeprowadzania kontroli spełniania przez urządzenie wymagań dotyczących kompatybilności elektromagnetycznej.

Podstawa prawna:

• Ustawa z dnia 13 kwietnia 2007 r. o kompatybilności elektromagnetycznej (Dz. U. 2007 r., Nr 82, poz. 556);
• Dyrektywa 2004/108/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 grudnia 2004 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do kompatybilności elektromagnetycznej oraz uchylającej dyrektywę 89/336/EWG (Dz. Urz. UE L 390 z 31.12.2004, s. 24);
• Ustawa z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. 2004 r., Nr 171, poz. 1800, ze zm.);
• Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. 2004 r., Nr 93, poz. 896, ze zm.); 
• Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. 2005 r., Nr 108, poz. 908, ze zm.);
• Rozporządzenie (WE) nr 1592/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 lipca 2002 r. w sprawie wspólnych zasad w zakresie lotnictwa cywilnego i utworzenia Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Transportu Lotniczego (Dz. Urz. UE L 240 z 07.09.2002, str. 1, ze zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 7, t. 7, str. 30)