Ważne zmiany w prawie budowlanym - już od 11 lipca 2003r
Dnia 11 lipca 2003 r. wchodzi w życie zmiana ustawy Prawo budowlane.
Przede wszystkim rozszerzony będzie katalog obejmujący obiekty budowlane, które nie wymagają pozwolenia na budowę (przykładowo nie będzie wymagała pozwolenia budowa wolno stojących kabin telefonicznych, boisk szkolnych, miejsc postojowych dla samochodów osobowych do 10 stanowisk włącznie, przydomowych basenów i oczek wodnych o pow. do 30 m2, czy też przyłączy do budynków: elektroenergetycznych, wodociągowych, kanalizacyjnych, gazowych, cieplnych i telekomunikacyjnych). Rozszerzony zostanie także katalog robót budowlanych, które nie wymagają pozwolenia (między innymi docieplenie ścian budynków o wysokości do 12 m, utwardzanie powierzchni gruntu na działkach budowlanych).
Po wejściu w życie nowelizacji nie trzeba będzie wykazywać prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane w celu uzyskania pozwolenia - wystarczy złożenie oświadczenia o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Oświadczenie to składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej.
Do wniosku o pozwolenie na budowę należy dołączyć obecnie aż cztery egzemplarze projektu budowlanego wraz z opiniami, uzgodnieniami, pozwoleniami i innymi dokumentami wymaganymi przepisami oraz konsekwentnie już nie dowód stwierdzający prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, ale oświadczenie o posiadanym prawie.
Zmieniły się przepisy odnośnie rozbiórki obiektów budowlanych wpisanych do rejestru zabytków. Do tej pory na rozbiórkę tych obiektów wystarczała zgoda właściwego wojewódzkiego konserwatora zabytków. Obecnie pozwolenie na rozbiórkę obiektu budowlanego wpisanego do rejestru zabytków może być wydane po uzyskaniu decyzji Generalnego Konserwatora Zabytków działającego w imieniu ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego o skreśleniu tego obiektu z rejestru zabytków. Natomiast w stosunku do obiektów budowlanych nie wpisanych do rejestru zabytków, a objętych ochroną konserwatorską na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, pozwolenie na budowę lub rozbiórkę wydaje właściwy organ w uzgodnieniu z wojewódzkim konserwatorem zabytków. Określono również termin w jakim wojewódzki konserwator zabytków jest obowiązany zająć stanowisko w sprawie wniosku o pozwolenie na budowę lub rozbiórkę obiektów budowlanych niewpisanych do rejestru zabytków, a objętych ochroną konserwatorską.
Termin ten wynosi 30 dni od dnia doręczenia wniosku o wydanie pozwolenia na rozbiórkę. Niezajęcie stanowiska w tym terminie uznaje się jako brak zastrzeżeń do przedstawionych we wniosku rozwiązań projektowych.
Uregulowano też inaczej kwestię samowoli budowlanej (tzn. budowy obiektu bez wymaganego pozwolenia na budowę. Obecnie właściwy organ nakazuje, w drodze decyzji, rozbiórkę obiektu budowlanego, lub jego części, będącego w budowie albo wybudowanego bez wymaganego pozwolenia na budowę, z tym, że jeżeli budowa taka jest zgodna z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, a w szczególności z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i nie narusza przepisów, w tym techniczno-budowlanych, w zakresie uniemożliwiającym doprowadzenie obiektu budowlanego lub jego części do stanu zgodnego z prawem właściwy organ tylko wstrzymuje postanowieniem prowadzenie robót budowlanych, nie wydając decyzji o rozbiórce. W postanowieniu wstrzymującym ustala się wymagania dotyczące niezbędnych zabezpieczeń budowy oraz nakłada obowiązek przedstawienia odpowiednich dokumentów, w wyznaczonym terminie. W przypadku niespełnienia tych obowiązków organ nakazuje rozbiórkę obiektu. Natomiast jeżeli obowiązki te zostaną spełnione to inwestor występuje z wnioskiem o wydanie decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego i pozwoleniu na wznowienie robót budowlanych. Wydanie decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego i pozwoleniu na wznowienie wiąże się z nałożeniem w drodze postanowienia opłaty legalizacyjnej. Na to postanowienie służy zażalenie.
W poprzednim stanie prawnym istniał zakaz, który nie pozwalał na decyzję o rozbiórce w stosunku do obiektu, jeżeli upłynęło 5 lat od dnia zakończenia budowy tego obiektu, a jego istnienie nie naruszało przepisów o zagospodarowaniu przestrzennym i miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Wymagano wówczas jedynie uzyskanie pozwolenia na użytkowanie takiego obiektu. Obecnie ta regulacja została z ustawy wykreślona.
Kolejna zmiana wprowadzona nowelizacją polega na wydłużeniu terminu, w którym właściwy organ może wnieść sprzeciw co do użytkowania obiektu budowlanego, na którego wzniesienie jest wymagane pozwolenie na budowę. Do użytkowania można przystąpić po zawiadomieniu właściwego organu o zakończeniu budowy, jeżeli organ ten, w terminie 21 dni od dnia doręczenia zawiadomienia, nie wniesie sprzeciwu, w drodze decyzji.
Przed nowelizacją termin ten wynosił 14 dni.
Nowelizacją wykluczono możliwość powierzenia gminom przez starostę w drodze porozumienia spraw z zakresu swojej właściwości jako organu administracji architektoniczno-budowlanej.
Nowelizacją wprowadzono także możliwość przeprowadzenia przez właściwy organ obowiązkowej kontroli budowy w celu stwierdzenia prowadzenia jej zgodnie z ustaleniami i warunkami określonymi w pozwoleniu na budowę na wezwanie inwestora. Właściwy organ przeprowadza tę kontrolę na wezwanie inwestora przed upływem 21 dni od doręczenia wezwania inwestora. O terminie kontroli zawiadamia się inwestora w terminie 7 dni od doręczenia wezwania. Należy jednak zaznaczyć, że w części dotyczącej samego obowiązku przeprowadzania kontroli przepisy wchodzą w życie dopiero z dniem 1 stycznia 2004 r. Do tego czasu istnieje tylko możliwość złożenia przez inwestora wniosku o kontrolę, a organ nie będzie miał obowiązku jej przeprowadzania.
Michał Włodarczyk
Radca Prawny
Skomentuj artykuł - Twoje zdanie jest ważne
Czy uważasz, że artykuł zawiera wszystkie istotne informacje? Czy jest coś, co powinniśmy uzupełnić? A może masz własne doświadczenia związane z tematem artykułu?