Zarzut nieważności testamentu przerywa bieg przedawnienia roszczenia o zachowek
Art. 1007 kodeksu cywilnego stanowi, że roszczenia uprawnionego z tytułu zachowku przedawniają się z upływem lat trzech od ogłoszenia testamentu. Roszczenie zaś przeciwko osobie obowiązanej do uzupełnienia zachowku z tytułu otrzymanej od spadkodawcy darowizny przedawnia się z upływem lat trzech od otwarcia spadku.
Sąd Najwyższy stwierdził, że zgłoszenie przez uprawnionego do zachowku, w postępowaniu o stwierdzenie nabycia spadku zarzutu nieważności testamentu przerywa bieg terminu przedawnienia jego roszczenia o zachowek.

Ogłoszenie testamentu – gdy występuje lub otwarcie spadku - w przypadku dokonanej darowizny, która przewyższa udział uprawnionego albo została dokonana na rzecz nieuprawnionego do spadkobrania, są to początkowe momenty rozpoczęcia biegu okresu przedawnienia. Bieg terminu co do zasady ulega przerwaniu w razie dochodzenia roszczenia przez uprawnionego bezpośrednio przed organem do tego uprawnionym.
Zarzut nieważności testamentu (jego zasadność) spowoduje, że zamiast dziedziczenia testamentowego nastąpi dziedziczenie z ustawy. Uprawniony do zachowku jest osobą, która znajduje się w kręgu spadkobierców ustawowych. Kwestionowanie ważności testamentu jest związane bezpośrednio z roszczeniem o zachowek i dlatego powoduje przerwanie biegu przedawnienia roszczenia o zachowek.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 czerwca 2004 r., sygn. akt III CK 127/03
Skomentuj artykuł - Twoje zdanie jest ważne
Czy uważasz, że artykuł zawiera wszystkie istotne informacje? Czy jest coś, co powinniśmy uzupełnić? A może masz własne doświadczenia związane z tematem artykułu?