Stan epidemii a działalność przedsiębiorców

Wprowadzenie stanu epidemii oznaczało, że na terytorium Polski wystąpiła epidemia. Minister Zdrowia wprowadził obowiązki oraz ograniczenia, a w niektórych wypadkach zakazał działalności, które wiążą się z dużymi skupiskami ludzi. Sprawdź, czy dotyczą one twojej firmy.

Od kiedy obowiązują ograniczenia?

Pierwsze ograniczenia w powadzeniu działalności wprowadzono 14 marca 2020 r., czyli po ogłoszeniu stanu zagrożenia epidemicznego. Od 20 marca 2020 r., w rozporządzeniu Ministra Zdrowia, które wprowadziło stan epidemii, te ograniczenia zostały rozszerzone. Od 25 marca 2020 r. obowiązuje zakaz zgromadzeń. Do najważniejszych ograniczeń, które obowiązują w związku ze stanem epidemii, należą:
  • ograniczenia w wywozie lub sprzedaży poza Polską wybranych produktów oraz możliwość zakazu sprzedaży lub zakazu wywozu tych produktów poza Polskę,
  • ograniczenie w prowadzeniu wybranych działalności,
  • zakaz zakazu handlu w galeriach handlowych (oprócz sklepów spożywczych itp.),
  • ograniczenia w pracy urzędów publicznych,
  • możliwość skierowania do pracy przy zwalczaniu epidemii,
  • uregulowanie zasad dotyczących powrotów pracowników zza granicy.
Ograniczenia obowiązują do odwołania. Jednocześnie 20 marca 2020 r. zniesiono zakaz prowadzenia obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania, który obowiązywał
od 14 marca, następnie 31 marca ogłoszono go znowu.

Jakie zgromadzenia są zakazane?

Od 25 marca do 11 kwietnia 2020 r. zakazane są wszystkie zgromadzenia, z wyjątkiem spotkań i zebrań związanych z wykonywaniem:
  • czynności zawodowych lub zadań służbowych,
  • pozarolniczej działalności gospodarczej,
  • prowadzeniem działalności rolniczej lub prac w gospodarstwie rolnym.
W okresie do 24 marca i od 12 kwietnia 2020 r. do odwołania dozwolone są zgromadzenia, w których uczestniczy nie więcej niż 50 osób, wliczając w to organizatora i osoby działające w jego imieniu.

Czy można się przemieszczać?

Od dnia 25 marca 2020 r. do dnia 11 kwietnia 2020 r. na terenie Polski obowiązuje zakaz przemieszczania się. Nie dotyczy on przemieszczania się w celu:
  • wykonywania czynności zawodowych lub zadań służbowych, lub pozarolniczej działalności gospodarczej, lub prowadzenia działalności rolniczej lub prac
    w gospodarstwie rolnym, oraz zakupu towarów i usług z tym związanych,
  • zaspokajania niezbędnych potrzeb związanych z bieżącymi sprawami życia codziennego,
  • wykonywania ochotniczo i bez wynagrodzenia świadczeń na rzecz przeciwdziałania skutkom COVID-19, w tym w ramach wolontariatu,
  • sprawowania lub uczestniczenia w sprawowaniu kultu religijnego, w tym czynności lub obrzędów religijnych.
Ważne:
  • Pieszo mogą się poruszać jednocześnie dwie osoby w odległości nie mniejszej niż obecnie 2 m od siebie. 
  • Środkami transportu zbiorowego można przewozić, w tym samym czasie, nie więcej osób niż wynosi połowa miejsc siedzących.

Czego nie można wywieźć lub sprzedać poza Polską?

Od 14 marca 2020 r. nie można wywozić lub sprzedawać poza Polską respiratorów oraz kardiomonitorów. Jeżeli chcesz wywieźć lub sprzedać poza terytorium Polski:
  • gogle ochronne,
  • kombinezony typu TYVEK,
  • maski typu FFP2/FFP3,
  • maseczki chirurgiczne,
  • ochraniacze na buty (obuwie),
  • rękawiczki lateksowe,
  • rękawiczki nitrylowe,
  • środki do dezynfekcji rąk, powierzchni i pomieszczeń,
 – masz obowiązek powiadomić o tym wojewodę właściwego dla siedziby twojej firmy albo miejsca twojego zamieszkania. Zrób to:
  • nie później niż 24 godziny przed planowanym wywozem, jeżeli zgłoszenie nastąpi do 25 marca,
  • nie później niż 36 godzin przed planowanym wywozem, jeżeli zgłoszenie nastąpi od 26 marca.
Podaj wykaz i ilość produktów, które chcesz wywieźć lub sprzedać poza Polską. Prezes Rady Ministrów na wniosek wojewody może zakazać wywozu lub sprzedaży tych produktów poza terytorium Polski.

Jakiej działalności nie można prowadzić?

Od 14 marca 2020 r. do odwołania obowiązuje całkowity zakaz prowadzenia działalności:
  • polegającej na przygotowywaniu i podawaniu posiłków i napojów gościom siedzącym przy stołach lub gościom dokonującym własnego wyboru potraw z wystawionego menu, spożywanych na miejscu (PKD  56.10.A),
Zakaz nie dotyczy świadczenia usług polegających na przygotowywaniu i podawaniu żywności na wynos lub na jej przygotowywaniu i dostarczaniu oraz działalności restauracyjnej lub barowej prowadzonej w środkach transportu, wykonywanej przez oddzielne jednostki.
  • związanej z organizacją, promocją lub zarządzaniem imprezami, takimi jak targi, wystawy, kongresy, konferencje, spotkania, włączając działalności polegające na zarządzaniu i dostarczaniu pracowników do obsługi terenów i obiektów, w których te imprezy mają miejsce (PKD 82.30.Z),
  • twórczej związanej z wszelkimi zbiorowymi formami kultury i rozrywki (PKD 90.0),
  • związanej ze sportem, rozrywkowej i rekreacyjnej (PKD 93.0), w szczególności polegającej na prowadzeniu miejsc spotkań, klubów, w tym klubów tanecznych i klubów nocnych oraz basenów, siłowni, klubów fitness,
  • związanej z projekcją filmów lub nagrań wideo w kinach, na otwartym powietrzu
  • lub w pozostałych miejscach oraz działalności klubów filmowych (PKD 59.14.Z),
  • związanej z konsumpcją i podawaniem napojów (PKD 56.30),
  • związanej z prowadzeniem kasyn, z wyłączeniem kasyn internetowych;
  • bibliotek, archiwów, muzeów oraz pozostałej działalności związanej z kulturą (PKD 91.0);
  • w zakresie lecznictwa uzdrowiskowego, w części polegającej na udzielaniu pacjentom świadczeń opieki zdrowotnej.
Od 20 marca 2020 r. obwiązuje również całkowity zakaz wykonywania usług rehabilitacyjnych realizowanych w ramach zamówień udzielanych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

Jakie ograniczenia dotyczą handlu?

Od 21 marca 2020 r., do odwołania, w obiektach handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej 2000 m2 obowiązuje całkowity zakaz:
  • handlu detalicznego prowadzonego przez najemców powierzchni handlowej, z wyłączeniem najemców, których przeważająca działalność polega na sprzedaży:
    • żywności,
    • produktów kosmetycznych,
    • artykułów toaletowych,
    • środków czystości,
    • produktów leczniczych, w tym w aptekach lub punktach aptecznych,
    • wyrobów medycznych,
    • środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego,
    • gazet,
    • artykułów budowlanych lub remontowych,
    • artykułów dla zwierząt domowych,
    • paliw.
  • działalności usługowej prowadzonej przez najemców powierzchni usługowej, poza najemcami, którzy prowadzą działalność polegającą na świadczeniu usług:
    • medycznych,
    • bankowych,
    • ubezpieczeniowych,
    • pocztowych,
    • pralniczych,
    • gastronomicznych polegających jedynie na przygotowywaniu i dostarczaniu żywności;
  • prowadzenia działalności na wyspach handlowych.
Ważne! Zakaz nie dotyczy sklepów poza galeriami handlowymi, niezależnie od tego co sprzedają.

Kto może zostać skierowany  do pracy przy zwalczaniu epidemii?

Wojewoda lub Minister Zdrowia mogą wydawać decyzje o skierowaniu przy zwalczaniu epidemii na okres do 3 miesięcy. Do pracy przy zwalczaniu epidemii mogą zostać skierowani:
  • pracownicy podmiotów leczniczych,
  • osoby wykonujące zawody medyczne,
  • osoby, z którymi podpisano umowy na wykonywanie świadczeń zdrowotnych,
  • osoby, których skierowanie jest uzasadnione aktualnymi potrzebami podmiotów kierujących zwalczaniem epidemii.
Do prac przy zwalczaniu epidemii nie można skierować:
  • osób, które nie ukończyły 18 lat bądź ukończyły 60 lat,
  • kobiet w ciąży,
  • osób wychowujących dzieci w wieku do 18 lat, w tym osób wychowujących samotnie dzieci do lat 18,
  • osób, u których orzeczono częściową lub całkowitą niezdolność do pracy,
  • inwalidów oraz osób z orzeczonymi chorobami przewlekłymi,
  • osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe oraz
  • posłów i senatorów.
Jeżeli zatrudniasz pracownika skierowanego do pracy przy zwalczaniu epidemii musisz udzielić mu urlopu bezpłatnego na czas określony w decyzji. Nie możesz z nim rozwiązać dotychczasowego stosunku pracy ani też nie możesz wypowiedzieć umowy o pracę, chyba że istnieje podstawa do rozwiązania umowy
o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika albo w przypadku zmiany lub uchylenia decyzji.

Powroty pracownika zza granicy

Jeżeli twój pracownik lub zleceniobiorca wrócił z zagranicy musi odbyć 14 dniową kwarantannę. Powinien cię o tym poinformować - telefonicznie lub elektronicznie. Aby uzyskać wynagrodzenie lub świadczenie pieniężne z tytułu choroby za okres odbywania kwarantanny, pracownik musi przedstawić tobie - jako płatnikowi składek - pisemne oświadczenie potwierdzające jej odbycie. Ma na to 3 dni robocze od dnia jej zakończenia. Pracownik może przekazać ci oświadczenie elektronicznie lub faxem. Oświadczenie jest dowodem usprawiedliwiającym nieobecność w pracy, w okresie odbywania obowiązkowej kwarantanny. Oświadczenie pracownika, który odbył obowiązkową kwarantannę, powinno zawierać:
  • dane pracownika, w tym: imię i nazwisko, numer PESEL,
  • serię i numer paszportu, jeżeli był okazywany Straży Granicznej w ramach kontroli,
  • dzień rozpoczęcia obowiązkowej kwarantanny,
  • podpis.
Zobacz wzór "Oświadczenia o odbywaniu obowiązkowej kwarantanny po przekroczeniu granicy". Masz 7 dni na przekazanie oświadczenia pracownika o odbywaniu przymusowej kwarantanny do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Możesz to zrobić elektronicznie, za pomocą PUE ZUS lub faxem. Zobacz instrukcję, jak złożyć oświadczenie przez portal PUE ZUS wraz z wnioskiem ZAS-53. Możesz zwrócić się do Państwowej Inspekcji Sanitarnej z wnioskiem o weryfikację danych, które pracownik zawarł w oświadczeniu. Wniosek musisz uzasadnić. Z obowiązku odbycia 14 dniowej obowiązkowej kwarantanny po przekroczeniu granicyzwolnieni są:
  • załogi statków morskich lub powietrznych,
  • kierowcy wykonujący przewóz drogowy w ramach międzynarodowego transportu drogowego lub międzynarodowego transportu kombinowanego,
  • kierowcy wykonujących przewóz drogowy w ramach międzynarodowego transportu drogowego lub międzynarodowego transportu kombinowanego powracający z zagranicy innymi środkami transportu niż pojazd, którym jest wykonywany transport drogowy w celu odbioru odpoczynku na terenie Polski lub po odebraniu odpoczynku za granicą oraz po przerwie w świadczeniu pracy.
Mieszkańcy obszarów przygranicznych, czyli:
  • pracujący w Polsce cudzoziemcy, którzy mieszkają w kraju sąsiednim, ale pracują w Polsce i przekraczają granicę regularnie,
  • osoby, które mieszkają w Polsce, ale pracują na co dzień w kraju sąsiednim i które przekraczają granicę regularnie,
- mogą zwrócić się do właściwego organu Państwowej Inspekcji Sanitarnej z wnioskiem o wydanie zaświadczenia o odbywaniu obowiązkowej kwarantanny.

Jakie są ograniczenia w pracy urzędów publicznych?

Wykonywanie zadań przez urząd administracji publicznej lub jednostkę organizacyjną wykonującą zadania o charakterze publicznym, może ograniczyć się do wykonywania:
  • wyłącznie zadań niezbędnych do zapewnienia pomocy obywatelom;
  • zadań określonych przez ten urząd lub jednostkę, w sposób wyłączający bezpośrednią obsługę interesantów.
Decyzje o rodzaju i formie wprowadzanych ograniczeń są zamieszczane  w drodze ogłoszenia na stronie internetowej urzędu lub jednostki, a także przez wywieszenie ogłoszenia w siedzibie urzędu lub jednostki. Decyzje podejmuje kierownik urzędu administracji publicznej lub kierujący jednostką organizacyjną wykonującą zadania o charakterze publicznym.

Zamówienia publiczne i udostępnianie nieruchomości

Jeżeli ubiegasz się o zamówienie, którego przedmiotem są usługi, dostawy lub roboty budowlane w związku z zapobieganiem lub zwalczaniem epidemii pamiętaj, że do takich zamówień nie stosuje się przepisów ustawy - Prawo zamówień publicznych.Jeśli posiadasz nieruchomość, lokal lub teren objęty wojewódzkim planem działania na wypadek wystąpienia epidemii, wojewoda może nałożyć obowiązek ich udostępnienia.

Szczególne rozwiązania związane z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19

Zobacz najważniejsze przepisy z ustawy o koronawirusie i sprawdź, czy cię dotyczą.

Jakie szczególne rozwiązania zostały przyjęte i od kiedy obowiązują?

Zagrożenie związane z koronawirusem spowodowało opracowanie szeregu rozwiązań, które mają pomóc ograniczyć jego rozprzestrzenianie. Ujęto je przede wszystkim w ustawie o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych. Ustawa zdefiniowała specjalne kompetencje Premiera, wojewodów i Głównego Inspektoratu Sanitarnego oraz wskazała środki na sfinansowanie szczególnych działań, których może wymagać epidemia korownawirusa w Polsce. Znalazły się w niej m.in. zapisy dotyczące pracy zdalnej, przypadków zamknięcia żłobków, przedszkoli i szkół, zamówień publicznych czy działalności hotelarskiej i turystycznej. Zmiany w zakresie pracy zdalnej, dodatkowego zasiłku opiekuńczego, zwolnienia od stosowania Prawa Zamówień Publicznych, Prawa Budowlanego oraz możliwości wydawania przedsiębiorcom poleceń przez władze publiczne obowiązują od dnia wejścia w życie ustawy, czyli od 8 marca 2020 r., przez kolejne 180 dni.

Polecenia wydawane przedsiębiorcom przez władze publiczne

Premier

Premier, na wniosek wojewody, po poinformowaniu Ministra Rozwoju, może wydawać - w drodze decyzji administracyjnej - polecenia przedsiębiorcom. Takie polecenia nie wymagają uzasadnienia i mają podlegać natychmiastowemu wykonaniu - z chwilą doręczenia lub ogłoszenia. Mogą być wydawane także ustnie, telefonicznie i za pomocą środków komunikacji elektronicznej (np. e-mailem).

Z przedsiębiorcą, który otrzyma takie polecenie, umowę podpisze właściwy wojewoda, a za jego realizację zapłaci budżet państwa. Ważne! Przygotowanie do realizacji zadań wskazanych w umowie (np. prace planistyczne) będą finansowane ze środków własnych przedsiębiorcy. Jeżeli przedsiębiorca odmówi zawarcia umowy, polecenie wydane w drodze decyzji administracyjnej będzie podlegało natychmiastowemu wykonaniu.

Główny Inspektorat Sanitarny

Główny Inspektor Sanitarny lub działający z jego upoważnienia państwowego wojewódzki inspektor sanitarny może wydawać decyzje, zalecenia i wytyczne osobom prawnym, osobom fizycznym i jednostkom organizacyjnym nieposiadających osobowości prawnej. Dotyczy to w szczególności podmiotów, które wykonują działalność leczniczą i pracodawców. W decyzji GIS może nakazać podjęcie określonych działań, które będą zapobiegać rozprzestrzenianiu się wirusa czy nałożyć obowiązek przeprowadzenia kontroli.

Z kolei zalecenia i wytyczne określą sposób realizacji tych działań. Decyzje Głównego Inspektora Sanitarnego podlegają natychmiastowemu wykonaniu z chwilą ich doręczenia lub ogłoszenia i nie wymagają uzasadnienia. W nagłych przypadkach mogą być wydawane ustnie, a następnie - niezwłocznie - potwierdzane na piśmie. Jeżeli przedsiębiorca będzie chciał odwołać się od decyzji GIS, będzie musiał wnieść odwołanie do Ministra Zdrowia w terminie 2 dni roboczych od dnia doręczenia decyzji lub potwierdzenia na piśmie decyzji wydanej ustnie. Odwołanie zostanie rozpatrzone w terminie 5 dni roboczych od dnia doręczenia.

Zmiany dla pracodawców i pracowników

Pracodawca będzie mógł polecić pracownikowi zatrudnionemu na etacie, żeby wykonywał - przez określony czas - pracę zdalnie (np. z domu). Jeżeli z powodu COVID-19 zamknięte zostanie żłobek, klub dziecięcy, przedszkole lub szkoła ubezpieczony pracownik, zwolniony od wykonywania pracy z powodu opieki nad dzieckiem do lat 8, zyskuje prawo do dodatkowego zasiłku opiekuńczego. Taki zasiłek:
  • przysługuje nie dłużej niż za 14 dni,
  • nie wlicza się go do 60 dni zasiłku opiekuńczego, który przysługuje pracownikowi w roku kalendarzowym.

Zwolnienie z prawa zamówień publicznych i prawa budowlanego

Jeżeli pojawi się prawdopodobieństwo szybkiego i niekontrolowanego rozprzestrzeniania się koronawirusa lub jeżeli będzie tego wymagała ochrona zdrowia publicznego, instytucje objęte ustawą Praw zamówień publicznych będą mogły zamawiać towary lub usługi niezbędne do przeciwdziałania COVID-19 z pominięciem tych przepisów. Projektowanie, budowa, przebudowa, utrzymanie i rozbiórka obiektów budowlanych,
w tym zmiana sposobu użytkowania, jeżeli ma związek z przeciwdziałaniem COVID-19,może zostać zwolniona z przepisów ustaw:
  • prawo budowlane,
  • o planowania i zagospodarowaniu przestrzennym,
  • o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami.

Działalność turystyczna, hotelarska i przewozowa

Jeżeli w związku z zagrożeniem epidemią koronawirusa (COVID-19):
  • podróżny odstąpi od umowy (nie musi płacić  za odstąpienie oraz zachowuje możliwość żądania zwrotu poniesionych wpłat, jednak bez dodatkowego odszkodowania
    lub zadośćuczynienia) lub
  • organizator turystyki rozwiąże umowę o udział w imprezie turystycznej i dokona przy tym pełnego zwrotu wpłat dokonanych przez podróżnego z tytułu imprezy turystycznej, ale bez dodatkowego odszkodowania lub zadośćuczynienia,
- to przedsiębiorcy turystycznemu przysługiwać będzie zwrot wpłat przekazanych na Turystyczny Fundusz Gwarancyjny. Z wnioskiem o zwrot wpłaty przedsiębiorca turystyczny musi wystąpić w terminie 60 dniod dnia odstąpienia od umowy lub rozwiązania umowy. We wniosku trzeba wykazać kwotę, która ma podlegać zwrotowi oraz dołączyć:
  • dokumenty potwierdzające odstąpienie od umowy lub jej rozwiązanie,
  • oświadczenie organizatora turystyki dotyczące daty, w których to odstąpienie lub rozwiązanie stało się skuteczne,
  • korektę deklaracji wstępnej złożonej do Turystycznego Funduszu Gwarancyjnego, wraz z wykazem umów, z których wynikają składki podlegające zwrotowi.

W obiektach świadczących usługi hotelarskie, które nie zostały zgłoszone do ewidencji prowadzonych przez Marszałków Województw oraz wójtów, burmistrzów, prezydentów miast – w przypadku pól biwakowych, wymagania sanitarne uznaje się za nie spełnione. Oznacza to, że w takich obiektach nie mogą być świadczone usługi hotelarskie. 31 marca ogłoszono czasowe zamknięcie hoteli i innych miejsc noclegowych.

Podmioty, które zarządzają lotniskiem, dworcem kolejowym, przewoźnicy lotniczy, kolejowi lub drogowi, nie będą ponosili odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną w związku z działaniami władz publicznych mającymi na celu przeciwdziałanie COVID-19, a w szczególności za brak możliwości przewozu.

Działalność farmaceutyczna i sprzedaż produktów leczniczych

Minister Zdrowia może w obwieszczeniu wprowadzić maksymalne ceny produktów leczniczych, wyrobów medycznych oraz środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego. Główny Inspektor Sanitarny lub działający z jego upoważnienia państwowego wojewódzki inspektor sanitarny może nałożyć:
  • na hurtownie farmaceutyczne - obowiązek dystrybucji produktów leczniczych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrobów medycznych,
  • na producentów, dystrybutorów lub importerów – obowiązek dystrybucji  środków ochrony osobistej.
Minister Zdrowia może ogłosić wykaz produktów leczniczych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych, które mogą byćsprzedawane przez hurtownię farmaceutyczną wyłącznie do aptek, punktów aptecznych, do innych hurtowni farmaceutycznych oraz zakładów leczniczych lub podmiotów leczniczych działających na terytorium Polski. Producenci lub importerzy wyrobów wpisanych do takiego wykazu będą mogli sprzedawać je wyłącznie do hurtowni farmaceutycznych. Jeśli nie zastosują się tego obowiązku, grozi im kara w wysokości od 10 000 zł do 5 000 000 zł. Minister Zdrowia może nałożyć w rozporządzeniu obowiązek monitorowania i zgłaszania do Zintegrowanego Systemu Monitorowania Obrotu Produktami Leczniczymi produktów leczniczych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych, które są obrocie. W przypadku nałożenia takiego obowiązku, podmioty, które dotychczas nie były podłączone do zintegrowanego systemu, muszą się w ciągu 24 godzin do niego podłączyć i rozpocząć przekazywanie informacji. Minister Zdrowia będzie mógł ograniczyć ilość produktu leczniczego, wyrobu medycznego lub środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego na jednego pacjenta w sytuacji:
  • zagrożenia braku dostępności na terytorium Polski produktu leczniczego, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrobu medycznego,
  • stanu zagrożenia epidemicznego, stanu epidemii albo w razie niebezpieczeństwa szerzenia się zakażenia lub choroby zakaźnej, które może stanowić zagrożenie dla zdrowia publicznego.
W przypadku nagłego zagrożenia zdrowia pacjenta w związku z COVID-19, farmaceuta posiadający prawo wykonywania zawodu będzie mógł wystawić receptę farmaceutyczną.

Obowiązki spółek prowadzących działalność leczniczą

Premier, na wniosek Ministra Zdrowia,  może nałożyć na podmiot leczniczy będący:
  • spółką kapitałową, w której jedynym albo większościowym udziałowcem albo akcjonariuszem jest Skarb Państwa lub
  • samodzielnym publicznym albo niepublicznym zakładem opieki zdrowotnej lub
  • państwową jednostką budżetową

– obowiązek wykonania określonego zadania w związku z przeciwdziałaniem COVID-19. W szczególności może to przekazania produktów leczniczych, wyrobów medycznych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz aparatury i sprzętu medycznego, żeby zapewnić udzielenie świadczeń zdrowotnych w innym podmiocie leczniczym. W przypadku nałożenia takiego obowiązku władze publiczne zapewniają środki na pokrycie wydatków związanych z jego wykonaniem. 

W przypadku poniesienia przez podmiot leczniczy szkody przy wykonywaniu nałożonego zadania Minister Zdrowia jest obowiązany do jej naprawienia.

Obowiązki przedsiębiorców w zakresie obronności państwa

Przepisy określają zasady organizowania zadań na rzecz obronności państwa realizowanych przez przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą na terytorium Polski, w tym przez przedsiębiorców o szczególnym znaczeniu gospodarczo-obronnym. Dotychczas dotyczyły głównie sytuacji stanu zagrożenia bezpieczeństwa państwa (w rozumieniu militarnym), czasu wojny oraz realizowania zadań obronnych.

W związku z zagrożeniem koronawirusem ich zakres rozszerzono o sytuacje zagrożenia życia i zdrowia ludzkiego. Katalog przedsiębiorców o szczególnym znaczeniu gospodarczo-obronnym został rozszerzony o przedsiębiorców wytwarzających i dystrybuujących produkty lecznicze, środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego, środki ochronne i wyroby medyczne oraz udzielających świadczeń zdrowotnych. Dotychczas katalog obejmował przedsiębiorców działających w obszarach takich jak eksploatacja lotnisk i portów morskich; kolportaż; nadawanie programów radiowych i telewizyjnych; produkcja, transport i magazynowanie produktów naftowych; produkcja, remonty lub modernizacja uzbrojenia i sprzętu wojskowego; transport; usługi pocztowe; usługi telekomunikacyjne; wytwarzanie, dystrybucja i przesyłania: gazu ziemnego, paliw płynnych oraz energii elektrycznej). Szczegółowy wykaz przedsiębiorców o szczególnym znaczeniu gospodarczo-obronnym określa Rada Ministrów w formie rozporządzenia.

Program mobilizacji gospodarki ustalany przez Radę Ministrów został rozszerzony o zadania, jakie mogą być nałożone na przedsiębiorców o szczególnym znaczeniu gospodarczo-obronnym, w zakresie wytwarzania i dystrybucji produktów leczniczych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego, środków ochronnych i wyrobów medycznych oraz udzielania świadczeń zdrowotnych w sytuacjach zagrożenia życia i zdrowia ludzkiego. Decyzję o uruchomieniu programu podejmuje Premier, w drodze rozporządzenia. Pogram może zostać uruchomiony w całości lub selektywnie (np. wyłącznie w zakresie wytwarzania i dystrybucji produktów leczniczych). Do programu stosuje się przepisy o ochronie informacji niejawnych.

Podstawa prawna:

Źródło: biznes.gov.pl

 


A.J.
Zespół e-prawnik.pl

Skomentuj artykuł - Twoje zdanie jest ważne

Czy uważasz, że artykuł zawiera wszystkie istotne informacje? Czy jest coś, co powinniśmy uzupełnić? A może masz własne doświadczenia związane z tematem artykułu?


Masz inne pytanie do prawnika?

 

Komentarze

    Nie dodano jeszcze żadnego komentarza. Bądź pierwszy!!

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika