Czy przychody, które Wnioskodawca rozpoznaje z tytułu udziału w zysku w Spółce komandytowej należy (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 26 marca 2018 r. (data wpływu 27 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy przychód Wnioskodawcy z udziału w Spółce komandytowej objęty jest wyłączeniem z przychodów z zysków kapitałowych, o którym mowa w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o CIT - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 marca 2018 r. wpłynął do organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy przychód Wnioskodawcy z udziału w Spółce komandytowej objęty jest wyłączeniem z przychodów z zysków kapitałowych, o którym mowa w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o CIT.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

P. spółka akcyjna (dalej: ?Spółka P.?, ?Wnioskodawca?) jest polską spółką kapitałową i zarejestrowanym podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: ?CIT?), podlegającą w Polsce opodatkowaniu CIT od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

Spółka należy do grupy spółek (dalej: ?Grupa?). Grupa to holding przemysłowo-inwestycyjny, którego działalność skupia się na dwóch segmentach biznesowych związanych z przemysłem drzewnym (sklejkowy, aranżacji wnętrz i mebli), segmencie usługowo-technologicznym, segmencie związanym z zagospodarowaniem nieruchomości oraz na pozostałej działalności.

S. spółka akcyjna (dalej: ?Spółka S.?), która jest spółką dominującą w ramach segmentu sklejkowego, jest także razem z Wnioskodawcą komplementariuszem spółki komandytowej (dalej: ?Spółka komandytowa?). Większość udziałów z zysku Spółki komandytowej przypada na Wnioskodawcę oraz Spółkę S., w związku z czym na podstawie art. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 2343 z późn. zm.; dalej: ?ustawa o CIT?) obie spółki rozpoznają przychody osiągane przez Spółkę komandytową tak jak przychody własne.

Spółka S. oraz Spółka P. są spółkami produkcyjnymi i korzystają z uzyskanych od Spółki komandytowej praw licencyjnych w celu oznaczania znakami towarowymi swoich produktów. Sprzedaż produktów oznaczonych znakami towarowymi Spółki komandytowej stanowi dla spółki S. oraz Spółki P. podstawowe źródło przychodu.

Głównym źródłem przychodu Spółki komandytowej jest przychód uzyskiwany z płatności licencyjnych ponoszonych przez Spółkę S. oraz Spółkę P.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przychody, które Wnioskodawca rozpoznaje z tytułu udziału w zysku w Spółce komandytowej należy klasyfikować jako przychody ze źródła kapitałowego, czy jako przychody z pozostałej działalności na podstawie wyjątku wskazanego w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a in fine ustawy o CIT dotyczącym przychodów z licencji bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Przychody, które Wnioskodawca rozpoznaje z tytułu zysku w Spółce komandytowej należy klasyfikować jako przychody z pozostałej działalności. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że po stronie Spółki powstanie przychód z pozostałej działalności zgodnie z wyjątkiem wskazanym w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a in fine ustawy o CIT dotyczącym przychodów z licencji bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych.

Na wstępie należy zauważyć, że ustawa o CIT nie zawiera definicji przychodu. Przepis art. 12 tej ustawy, regulujący kwestię przychodów, nie wymienia źródeł przychodu, lecz określa zdarzenia, których wystąpienie powoduje powstanie obowiązku podatkowego. Przez przykładowe wyliczenie zawarte w kolejnych ustępach art. 12, ustawodawca precyzuje więc jedynie rodzaje przychodów. Ponadto wylicza, jakiego rodzaju wpływy pieniężne podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów.

Na skutek dokonanej z dniem 1 stycznia 2018 r. nowelizacji ustawy o CIT, wprowadzony został podział na dwa źródła przychodów: przychody z tytułu zysków kapitałowych oraz przychody z pozostałej działalności. Katalog przychodów z zysków kapitałowych, zawarty w znowelizowanych przepisach, obejmuje zarówno przychody zaliczane dotąd do przychodów z zysków osób prawnych, jak również dodatkowe rodzaje przychodów.

Do przychodów z zysków kapitałowych są zaliczane:

1. przychody stanowiące dochód z udziału w zyskach osób prawnych (w tym np. dywidendy, przychody z umorzenia udziałów, przychody z likwidacji, przychody uzyskane w następstwie połączeń i podziałów);
   
2. inne przychody z udziałów, w tym z ich zbycia lub zbycia w celu umorzenia oraz z wymiany udziałów;
   
3. przychody z tytułu wniesienia wkładu niepieniężnego;
   
4. przychody z tytułu zbycia ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną;
   
5. przychody ze zbycia wierzytelności uprzednio nabytych przez podatnika oraz wierzytelności wynikających z przychodów zaliczanych do zysków kapitałowych;
   
6. przychody z:
   
   1. praw majątkowych (autorskich lub pokrewnych praw majątkowych, licencji, praw własności przemysłowej oraz know-how), z wyłączeniem przychodów z licencji bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych,
   2. przychody z papierów wartościowych i pochodnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem pochodnych instrumentów finansowych służących zabezpieczeniu przychodów albo kosztów niezaliczanych do zysków kapitałowych,
   3. przychody z tytułu uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych,
   4. przychody z tytułu najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze dotyczącej praw określonych powyżej w punktach a-c, jak również przychody z ich zbycia.
   
   
   
   

Wszystkie przychody, które nie są wymienione w katalogu przychodów z zysków kapitałowych, stanowią przychody z pozostałej działalności. Podatnicy są zobowiązani do zakwalifikowania danego przychodu do jednego z dwóch źródeł oraz odpowiedniego rozdzielenia kosztów uzyskania przychodów. Koszty, których nie można przypisać bezpośrednio do konkretnego przychodu, będą alokowane do poszczególnych źródeł w oparciu o proporcję przychodów zaliczonych do danego źródła do całości przychodów.

Różnica pomiędzy przychodami a kosztami przypisanymi do danego źródła stanowi dochód lub stratę z danego źródła. Dochód pochodzący z obu źródeł przychodów jest opodatkowany tą samą 19% stawką podatku.

W przepisach prawa podatkowego ustawodawca nie zdecydował się na sprecyzowanie pojęcia ?przychód z licencji bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych?. Również uzasadnienie do ustawy nowelizującej nie wskazuje wyjaśnienia tego sformułowania. Zatem należy sięgnąć, do jednej z podstawowych dyrektyw wykładni językowej prawa jaką jest domniemanie użycia przez ustawodawcę języka powszechnego (potocznego). Taka forma wykładni znaczenia regulacji prawnych polega na tym, że należy nadawać zwrotom prawnym znaczenie występujące w języku potocznym, chyba że istnieją dostateczne racje przypisywania im odmiennego znaczenia nadanego treścią regulacji prawnych (np. poprzez zastosowanie definicji legalnej).

Według internetowego Słownika Języka Polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN (www.sjp.pwn.pl) ?związek? oznacza ?stosunek między rzeczami, zjawiskami itp. połączonymi ze sobą w jakiś sposób?, ?bezpośrednio? - ?bez pośrednictwa? lub ?w chwili następującej po czymś lub poprzedzającej coś, krótko przed kimś lub po kimś?. Mając na uwadze powyższe, w potocznym rozumieniu, przychód z licencji bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych oznaczają przychody z licencji w jakiś sposób związane z uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych. Z tego też względu, potoczne rozumienie zwrotu ?przychód z licencji bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych? jest zatem szerokie i niewątpliwie nie stoi na przeszkodzie zakwalifikowaniu przychodów z licencji, które w przypadku Wnioskodawcy są bezpośrednio związane z uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych, jako przychodów z pozostałej działalności.

W prawie cywilnym związek przyczynowo-skutkowy dotyczy odpowiedzialności za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego wynikła szkoda. Jest to zatem pojęcie służące wyznaczeniu zakresu odpowiedzialności za czyn powodujący powstanie szkody. Wyrządzający szkodę odpowiada jedynie za następstwa czynu pozostające z nim w normalnym związku przyczynowo- skutkowym.

Natomiast w prawie podatkowym związek przyczynowo-skutkowy znajduje zastosowanie przy kwalifikacji wydatków poniesionych przez podatnika do kosztów podatkowych, zatem wyznacza zakres wydatków stanowiących koszty uzyskania przychodu. Aby koszt poniesiony przez podatnika mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu konieczne jest istnienie związku przyczynowego między poniesionym kosztem a uzyskanym przychodem. W obu wskazanych przypadkach, zarówno na gruncie prawa cywilnego jak i prawa podatkowego, podstawą do określenia związku przyczynowego jest przeprowadzenie testu warunku sine qua non. Pozytywny wynik ww. testu świadczy o bezpośrednim związku pomiędzy dwoma zdarzeniami (stanami faktycznymi), dlatego Wnioskodawca stoi na stanowisku, że dla określenia czy zachodzi bezpośredni związek pomiędzy przychodem z licencji a przychodem z innego źródła, kluczowe jest określenie czy spełniony jest w tym przypadku warunek sine qua non.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w opisanym stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym), może przeprowadzić test warunku sine qua non pomiędzy faktem osiągania przez Wnioskodawcę przychodów z innych źródeł, a faktem osiągania przychodu z tytułu licencji. Gdyby Wnioskodawca nie osiągał przychodu ze sprzedaży sklejki, to nie rozpoznawałby również przychodu z licencji, gdyż Spółka komandytowa nie otrzymywałaby od Wnioskodawcy wynagrodzenia z tytułu licencji. Zatem uzyskiwanie przychodów innych niż określone w art. 7b ustawy o CIT, warunkuje rozpoznawanie przychodów z licencji. Pomiędzy tymi dwoma rodzajami przychodów istnieje więc związek, o którym mowa w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a in fine ustawy o CIT.

Należy zauważyć, że związek istnieje również w przeciwnym kierunku. Wykorzystywanie znaków towarowych na podstawie umowy licencji w zamian za opłaty licencyjne, pozwala na opatrzenie towarów produkowanych przez Spółkę P. wskazanymi znakami, a w konsekwencji ich sprzedaż.

Gdyby towary produkowane przez Spółkę P. nie były opatrzone znakami towarowymi, wówczas Spółka nie osiągałaby przychodu lub też osiągany przychód byłby znacznie niższy. Zatem warunkiem uzyskania przychodów z działalności sprzedażowej jest udzielenie przez Spółkę komandytową licencji, co wiąże się natomiast z rozpoznaniem przez Wnioskodawcę przychodu z licencji. W przypadku Wnioskodawcy, istnieje bezpośredni związek między uzyskiwanym przychodem z licencji oraz przychodem z pozostałej działalności, ponieważ wyeliminowanie bądź zmniejszenie przychodu z jednego źródła spowodowałaby automatyczne wyeliminowanie bądź zmniejszenie przychodów z drugiego źródła.

W świetle powyższego, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie zaprezentowanego we wniosku stanowiska, zgodnie z którym przychody, które Wnioskodawca rozpoznaje z tytułu udziału w zysku w Spółki komandytowej należy klasyfikować jako przychody z pozostałej działalności na podstawie wyjątku wskazanego w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a in fine ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Z dniem 1 stycznia 2018 r. weszła w życie ustawa z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2017 r. poz. 2175; dalej: ?ustawa zmieniająca?).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036; dalej: ?ustawa o CIT?), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o CIT, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11, art. 24a i art. 24b, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Wydzielając odrębne źródło przychodów na gruncie ustawy o CIT, ustawodawca zamieścił w ustawie katalog, w którym określił listę przychodów alokowanych do tego źródła. Katalog ten został zawarty w art. 7b ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o CIT, za przychody z zysków kapitałowych uważa się przychody z praw majątkowych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7, z wyłączeniem przychodów z licencji bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych.

Stosownie do art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

• autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
• licencje,
• prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. ? Prawo własności przemysłowej,
• wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, Spółka P. należy do grupy spółek stanowiącej holding przemysłowo-inwestycyjny, którego działalność skupia się na dwóch segmentach biznesowych związanych z przemysłem drzewnym (sklejkowy, aranżacji wnętrz i mebli), segmencie usługowo-technologicznym, segmencie związanym z zagospodarowaniem nieruchomości oraz na pozostałej działalności. Spółka S. jest razem ze Spółką P. komplementariuszem Spółki komandytowej. Większość udziałów z zysku Spółki komandytowej przypada na Spółkę S. oraz Spółkę P., w związku z czym na podstawie art. 5 ustawy o CIT obie spółki rozpoznają przychody osiągane przez Spółkę komandytową tak jak przychody własne. Spółka P. oraz Spółka S. są spółkami produkcyjnymi i korzystają z uzyskanych od Spółki komandytowej praw licencyjnych w celu oznaczania znakami towarowymi swoich produktów. Sprzedaż produktów oznaczonych znakami towarowymi Spółki komandytowej stanowi dla Spółki P. oraz Spółki S. podstawowe źródło przychodu. Głównym źródłem przychodu Spółki komandytowej jest przychód uzyskiwany z płatności licencyjnych ponoszonych przez Spółkę P. oraz Spółkę S.

W związku z powyższym Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy przychody, które rozpoznaje z tytułu udziału w zysku w Spółce komandytowej należy klasyfikować jako przychody ze źródła kapitałowego, czy jako przychody z pozostałej działalności na podstawie wyjątku wskazanego w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1577 z późn. zm.), spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Spółka osobowa, do której zalicza się m.in. spółkę komandytową, jest transparentna w zakresie podatku dochodowego (za wyjątkiem spółki komandytowo-akcyjnej, która jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT). Podatnikami są wspólnicy spółki osobowej, którzy w zależności od ich statusu, podlegają pod unormowania ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (jeżeli wspólnicy są osobami fizycznymi) lub ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (gdy wspólnikami są osoby prawne). Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (spółka kapitałowa) jest wspólnikiem (komplementariuszem) Spółki komandytowej (spółki osobowej). W sprawie zastosowanie zatem znajdą unormowania ustawy o CIT.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy o CIT, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Jak wyżej wskazano, zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o CIT, za przychody z zysków kapitałowych uważa się przychody z praw majątkowych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7, z wyłączeniem przychodów z licencji bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych.

Jednym z rodzajów praw majątkowych, o których mowa w powyższym przepisie są licencje. Zatem przychód z tego rodzaju praw majątkowych jest, co do zasady, przychodem z zysków kapitałowych. Wyjątkiem są przychody z licencji bezpośrednio związane z uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych.

Stosownie do art. 5 ust. 1a ustawy o CIT, przychody z zysków kapitałowych, przypisane wspólnikowi na podstawie ust. 1, zwiększają przychody wspólnika uzyskane z tego źródła.

W uzasadnieniu projektu ustawy zmieniającej, odnośnie zmian wprowadzanych do art. 5 ustawy o CIT, czytamy: ?Zmiany te mają związek z regulacją wyodrębniającą w ustawie o CIT źródło przychodów w postaci zysków kapitałowych. Ich celem jest jednoznaczne wskazanie, iż uzyskiwanie przez podatnika tego rodzaju przychodów za pośrednictwem spółki osobowej, w ramach wspólnego przedsięwzięcia itp. nie zmienia ich charakteru. Wprowadzane do ustawy o CIT wyodrębnienie różnych źródeł przychodów odnosić się ma zatem także do przychodów uzyskiwanych ?w ramach? spółek niemających osobowości prawnych, wspólnego przedsięwzięcia itd. (dodawany ust. 1a)?.

Z powyższego wynika zatem jednoznacznie, że to, do jakiego źródła należy zakwalifikować określony przychód (do przychodów z zysków kapitałowych albo do przychodów z innych źródeł) ustala się ?na poziomie? spółki niebędącej osobą prawną. Innymi słowy, jeżeli przychód uzyskiwany ?w ramach? spółki niebędącej osobą prawną jest przychodem z zysków kapitałowych, to jego przypisanie podatnikowi na podstawie art. 5 ustawy o CIT nie zmienia jego kwalifikacji ? przychód ten pozostaje również dla podatnika przychodem z zysków kapitałowych.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy zatem ustalić do jakiego źródła kwalifikuje się przychód Spółki komandytowej w postaci opłat licencyjnych ponoszonych m.in. przez spółkę S., a przypisywany następnie m.in. spółce S. na podstawie art. 5 ustawy o CIT.

Jeszcze raz należy przypomnieć, że na podstawie art. 7b ust. 1 pkt 6 lit a ustawy o CIT, przychód z licencji (opłat licencyjnych) stanowi, co do zasady, przychód z zysków kapitałowych. Przepis ten ustanawia bowiem wyjątek, zgodnie z którym nie stanowią przychodów z zysków kapitałowych przychody z licencji (opłat licencyjnych) bezpośrednio związane z uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych.

Jak wynika z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, przychód uzyskiwany z płatności licencyjnych ponoszonych przez spółkę P. i spółkę S. stanowi główne źródło przychodu Spółki komandytowej. Nie sposób zatem dopatrywać się bezpośredniego związku przychodu Spółki komandytowej w postaci opłat licencyjnych z uzyskiwaniem przez tę spółkę przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych. Wobec powyższego ustanowione w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o CIT wyłączenie nie ma zastosowania w niniejszej sprawie. Przychód Spółki komandytowej w postaci opłat licencyjnych stanowi zatem przychód z zysków kapitałowych, o którym mowa w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit a ustawy o CIT.

Przypisanie przedmiotowego przychodu spółce S. na podstawie art. 5 ustawy o CIT, jak wyżej wskazano, nie zmieni jego charakteru. Przychód ten, będący w Spółce komandytowej przychodem z zysków kapitałowych, pozostanie dla spółki P. przychodem z zysków kapitałowych i zwiększy, stosownie do art. 5 ust. 1a ustawy o CIT, przychody spółki P. z tego źródła.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym przychody, które rozpoznaje z tytułu udziału w zysku w Spółce komandytowej należy klasyfikować jako przychody z pozostałej działalności na podstawie wyjątku wskazanego w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o CIT, jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k?14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.