Wysokość wkładu wniesionego przez komandytariusza, jak i wszelkie zmiany dotyczące jego wartości podlegają wpisowi do rejestru. Wpis ma charakter deklaratoryjny.

Ustawodawca nie różnicuje wartości wkładów wnoszonych przez wspólników w zależności od posiadanego przez nich statusu w spółce. Możliwa jest, sytuacja, gdy wkład komandytariusza będzie analogiczny do wkładu komplementariusza. W razie wątpliwości uważa się, że wkłady wspólników są równe (art. 48 § 1 w zw. z art. 103 KSH).

Z punktu widzenia pozycji komandytariusza istotne znaczenie ma rozróżnienie wkładów na umówione i wniesione do spółki. Wkłady umówione to wkłady zdeklarowane w umowie spółki, natomiast wkłady wniesione to realne przysporzenie na rzecz majątku spółki. Wniesienie wkładu w stosunkach zewnętrznych powoduje redukcję osobistej odpowiedzialności komandytariusza, zaś w stosunkach wewnętrznych decyduje o proporcji udziału w zysku (art. 123 § 1 i 2 KSH). Wkłady umówione mają znaczenie dla określenia stopnia partycypacji przez komandytariusza w stratach (art. 123 § 3 KSH).

Wkład ma wartość majątkową, może mieć charakter pieniężny i niepieniężny. Może polegać na przeniesieniu lub obciążeniu na rzecz spółki własności rzeczy lub innych praw, a także na dokonaniu innych świadczeń (art. 48 § 2 w zw. z art. 103 KSH).

Wkład niepieniężny komandytariusza może polegać na świadczeniu oznaczonym, co do tożsamości lub co do gatunku. W doktrynie przyjmuje się, iż prawo będące wkładem niepieniężnym powinno spełniać trzy warunki. Po pierwsze musi przedstawiać wartość majątkową, po drugie mieć zdolność bilansową. Trzecim wymogiem jest to, aby było to prawo zbywalne, ustanowione lub możliwe do ustanowienia. Zasadą jest, że wykonywanie pracy lub świadczenie usług na rzecz spółki, jak również wynagrodzenie za usługi świadczone przy jej powstaniu, może stanowić wkład do spółki osobowej. Ustawodawca uwarunkował możliwość wniesienia wkładu w takiej postaci przez wspólnika biernego od wniesienia przez niego także innych wkładów o wartości wyższej lub równej sumie komandytowej (art.107 § 2 KSH). Komandytariusz nie może świadczyć pracy dopóty, dopóki wartość innych jego udziałów nie zbilansuje sumy komandytowej. Treść art. 107 § 2 KSH ogranicza również możliwość potrącenia roszczeń przysługujących komandytariuszowi wobec spółki z tytułu usług powstałych przy jej powstaniu (tzw. prowizja gryngerska). Wyłączona została natomiast możliwość wnoszenia przez komandytariusza aportu w postaci udziałów i akcji spółek kapitałowych, które są komplementariuszami spółki komandytowej (art. 107 § 3 KSH). Za niedopuszczalne trzeba uznać zarówno przeniesienie udziałów lub akcji, jak również ustanowienie na nich zastawu, dzierżawy lub użytkowania na rzecz spółki. Należy pamiętać, że komentowany przepis nie wyklucza możliwości łączenia pozycji komandytariusza oraz wspólnika spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lub akcjonariusza spółki akcyjnej, która jest komplementariuszem.

Umowa spółki powinna szczegółowo określać wkład każdego wspólnika. Należy więc umieścić w treści umowy takie informacje jak: przedmiot świadczenia, jego wartość, osobę zobowiązaną do spełnienia go, tytuł prawny, jaki będzie przysługiwał spółce do danego dobra majątkowego (najem, dzierżawa, licencja, itp.) W razie braku takiego określenia przyjmuje się, że wkład jest przeniesiony na spółkę. Wskazane jest, aby wspólnicy w umowie spółki określili również sposób, miejsce i termin świadczenia. Jeżeli wkład nie może być wniesiony jednorazowo wskazane jest oznaczenie części wkładu i terminów ich wniesienia.