Czy zapłata dostawcom zagranicznym mającym siedziby w USA za faktury dokumentujące zakup oprogramowania (...)

UZASADNIENIE

W dniu 15 lipca 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania u źródła należności wypłacanych przez wnioskodawczynię kontrahentowi mającemu siedzibę w USA, z tytułu nabycia w celu dalszej odsprzedaży oprogramowania komputerowego wraz z licencją na jego użytkowanie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny :

Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje zakupu oprogramowania komputerowego od firmy mającej siedzibę w USA - firma ta nie ma zakładu (oddziału, przedstawicielstwa) w Polsce. Oprogramowanie to kupowane jest 2z przeznaczeniem do dalszej odsprzedaży na terenie Polski. Zakupionemu oprogramowaniu towarzyszy licencja na jego eksploatację, bez prawa do kopiowania, powielania, modyfikowania i publicznego odtwarzania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zapłata dostawcom zagranicznym mającym siedziby w USA należności wynikających z faktur dokumentujących zakup oprogramowania komputerowego wraz z licencją na korzystanie z niego z przeznaczeniem do dalszej odsprzedaży w Polsce (bez prawa do kopiowania, powielania, modyfikowania, publicznego rozpowszechniania itp.), podlega w Polsce opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem wnioskodawczyni zakup, o którym mowa w zapytaniu, w opisywanej sytuacji nie rodzi obowiązku zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego. W świetle przepisu art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Polski przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów m.in. z praw autorskich i praw pokrewnych ustala się w wysokości 20 % przychodów. Przepis ten stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Ze stanu faktycznego wynika, że wnioskodawczyni jedynie pośredniczy w sprzedaży licencji na oprogramowanie komputerowe. Firmy krajowe składają u niej zamówienia na zakup licencji na oprogramowanie, które zamawia u kontrahenta zagranicznego. Umowy licencyjne są zawierane bezpośrednio między producentem oprogramowania a firmami polskimi - końcowymi użytkownikami. Kontrahent zagraniczny wystawia dla wnioskodawczyni fakturę dokumentującą sprzedaż licencji na oprogramowanie komputerowe, a następnie wnioskodawczyni wystawia fakturę sprzedaży ww. licencji końcowemu użytkownikowi oprogramowania. Wnioskodawczyni w trakcie transakcji nie nabywa, ani nie udziela żadnych praw autorskich do oprogramowania będącego przedmiotem transakcji.

Sprzedaje wcześniej nabytą licencję na konkretny pojedynczy egzemplarz oprogramowania komputerowego, nie będąc stroną umowy licencyjnej, zawieranej pomiędzy producentem oprogramowania, a użytkownikiem programu. Umowa ta określa prawa i obowiązki użytkownika programu w stosunku do producenta (właściciela praw autorskich) i z zasady pozwala tylko na standardowe korzystanie z programu (bez prawa do modyfikowania, poprawiania, kopiowania, rozpowszechniania). Zatem przedmiotem sprzedaży w transakcjach pomiędzy kontrahentami zagranicznymi a wnioskodawczynią a następnie pomiędzy nią a podmiotami krajowymi są produkty w postaci oprogramowania komputerowego. Umowy zawarte pomiędzy tymi podmiotami przenoszą własność konkretnych egzemplarzy utworów, bez przejścia autorskich praw majątkowych (umowy licencyjne pozwalają jedynie na używanie programów). Pomiędzy podmiotami odbywa się obrót towarowy. Zdaniem wnioskodawczyni uiszczane przez nią na rzecz podmiotów zagranicznych należności za zakupione oprogramowanie nie mieszczą się zatem w zakresie pojęcia należności licencyjnych, określonych w art. 29 ww. ustawy, w umowie pomiędzy Polską a USA, a nawet w Modelowej Konwencji OECD o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 29 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu podatek dochodowy w wysokości 20% przychodu.

W przypadku, gdy podatnik uzyskujący tego rodzaju dochody ma siedzibę w państwie, z którym Polska ma podpisaną umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, należy uwzględnić przepisy tej umowy. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji (art. 29 ust. 2 ww. ustawy).

W przedmiotowej sprawie zastosowanie mają przepisy umowy o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu zawartej między Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki.

Stosownie do art. 8 ust. 1 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu podpisanej w Waszyngtonie dnia 08 października 1974r. (Dz. U. z 1976r. Nr 31, poz. 178), zyski z przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa powinny być opodatkowane tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Umawiającym się Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Jednocześnie ust. 5 tego artykułu stanowi, że jeżeli w zyskach mieszczą się pozycje dochodu, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej Umowy, postanowienia tamtych artykułów zastąpią postanowienia tego artykułu, jeżeli nie stanowi on inaczej.

W rozpoznawanej sprawie opodatkowanie przychodów określonych w art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozpatrywać w kontekście uregulowań art. 13 polsko- amerykańskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 umowy polsko-amerykańskiej należności licencyjne powstałe w jednym Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie będą opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie.

W myśl art. 13 ust. 2 ww. umowy w każdym razie takie należności mogą być opodatkowane także w tym Państwie, w którym powstały, i zgodnie z prawem tego Państwa, ale podatek w ten sposób pobierany nie może przekroczyć 10% kwoty należności brutto.

Stosownie do art. 13 ust. 3 ww. umowy określenie 'należności licencyjne' użyte w niniejszym artykule oznacza:

1. wszelkiego rodzaju należności, które są płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich z tytułu twórczości literackiej, artystycznej lub prac naukowych, włączając prawa autorskie, związane z filmami i taśmami magnetofonowymi używanymi przez rozgłośnie radiowe i stacje telewizyjne, patentami, znakami towarowymi, wzorami użytkowymi i zdobniczymi, dokumentacją, formułami, technologią produkcyjną, informacjami dotyczącymi doświadczeń przemysłowych, handlowych lub naukowo-badawczych lub umiejętności (know-how), oraz
2. zyski osiągnięte ze sprzedaży, zamiany lub innej dyspozycji taką wartością majątkową lub prawami w takim zakresie, w jakim kwoty uzyskane z takiej sprzedaży, zamiany lub innej dyspozycji za odpłatnością uzależnione są od produktywności, używania lub dysponowania taką wartością majątkową lub prawami.
   
   

Zgodnie z art. 13 ust. 4 ww. umowy postanowienie ustępu 2 nie będzie stosowane, jeżeli odbiorca należności licencyjnych, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium jednego z Umawiających się Państw, posiada w drugim Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą należności licencyjne, zakład, a prawa albo wartości majątkowe, z tytułu których wypłacane są należności licencyjne, rzeczywiście należą do tego zakładu. W takim przypadku mają zastosowanie postanowienia artykułu 8 niniejszej Umowy.

W myśl art. 13 ust. 5 ww. umowy należności licencyjne będą uważane za powstałe w Umawiającym się Państwie tylko wtedy, kiedy takie należności licencyjne są wypłacane jako zaspokojenie używania lub praw do używania wartości majątkowych lub praw wymienionych w ustępie 3 na terytorium tego Umawiającego się Państwa.

Jak w powyższego wynika cytowana w art. 13 umowy polsko-amerykańskiej definicja należności licencyjnych nie wymienia wprost pojęcia oprogramowania komputerowego, posługując się pojęciem wszelkich praw autorskich z tytułu twórczości literackiej, artystycznej lub prac naukowych. Należy jednak stwierdzić, iż umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawierane przez Polskę wzorowane są na Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku. Zarówno tekst Modelowej Konwencji jaki i Komentarz do Modelowej Konwencji zostały wypracowane w drodze konsensusu przez państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się do stosowania zawartych w nich postanowień. Nie są one źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

W pkt 13.1 Komentarza do art. 12 Modelowej Konwencji OECD, wyraźnie stwierdza się, iż program komputerowy może być traktowany jako utwór literacki, artystyczny lub naukowy, przy czym, o ile ustawodawstwo krajowe nie stanowi inaczej, najbardziej uzasadnione jest traktowanie programów komputerowych jako dzieła naukowego.

Zatem, skoro nie wymieniono dochodów z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania programów komputerowych w definicji ?należności licencyjnych?, należy uznać program komputerowy za utwór literacki, artystyczny lub naukowy i dochód uzyskiwany z tytułu użytkowania takich programów traktować dla celów podatkowych jak ?należność licencyjną?.

Zgodnie natomiast z art. 3 ust. 2 umowy polsko-amerykańskiej, każde inne określenie użyte w niniejszej Umowie i w niej nie zdefiniowane, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, będzie miało takie znaczenie, jakie ono posiada zgodnie z prawem tego Umawiającego się Państwa, którego podatek jest ustalony. Bez względu na poprzednie zdanie, jeżeli znaczenie takiego określenia zgodnie z prawem jednego Umawiającego się Państwa jest różne od znaczenia, jakie temu określeniu nadaje prawo drugiego Umawiającego się Państwa, lub jeżeli ustalenie znaczenia takiego określenia w oparciu o prawo jednego z Umawiających się Państw nastręcza trudności, właściwe władze Umawiających się Państw mogą w celu zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu lub dla realizacji innego celu niniejszej Umowy ustalić wspólne znaczenie określenia dla celów tej Umowy.

Ponieważ przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia ?program komputerowy? czy ?należności licencyjne?, należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006r. Nr 90, poz. 631 ze zm.) - zwanej dalej ustawą o prawie autorskim. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 tej ustawy przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Ponadto, w art. 1 ust. 2 pkt 1, stwierdza się, iż przedmiotem prawa autorskiego są w szczególności utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

Art. 1 ust. 1 ww. ustawy o prawie autorskim, zawiera ogólną normę, opisującą utwór, będący przedmiotem prawa autorskiego. Natomiast ust. 2 tegoż artykułu ma charakter pomocniczy i dla uznania danego dzieła za przedmiot prawa autorskiego nie wystarcza ustalenie, że mieści się ono w jednej z nazwanych ustawowo kategorii podanych jako katalog otwarty.

Ustawodawca, wyszczególniając przykładowe kategorie utworów, posłużył się porządkującym kryterium przedmiotu twórczości i użytych w niej środków wyrazu. Oznacza to, iż niektóre dzieła chronione mogą być przyporządkowane do więcej niż jednego przedziału klasyfikacyjnego. Utwory wyrażone w sposób określony w art. 1 ust. 2 pkt 1 stanowią niejednorodną grupę utworów będących przedmiotem prawa autorskiego. Grupa ta została wyodrębniona ze względu na stosowane przez twórcę techniczne środki wyrazu, czyli utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi. W grupie tej wyodrębniono podkategorie wg przedmiotu twórczości, czyli literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe.

Zatem, nie można automatycznie wykluczyć programów komputerowych, jako utworów literackich czy też naukowych.

W myśl art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim programy komputerowe podlegają ochronie według takich samych zasad, jak utwory literackie, o ile przepisy Rozdziału 7 ustawy o prawie autorskim nie stanowią inaczej. Ponadto, zgodnie z art. 74 ust. 2 zdanie pierwsze ww. ustawy ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Jak wskazuje powołany przepis, program komputerowy podlega ochronie niezależnie od formy (sposobu) wyrażenia, a więc m. in. w postaci ?programu źródłowego? i ?programu maszynowego?, ?programu wpisanego do pamięci stałej komputera? itd. Podlega on ochronie również wówczas, gdy jest utrwalony w odręcznie sporządzonych notatkach, w dokumentacji projektowej, wytwórczej i użytkowej.

Reasumując, należy stwierdzić, iż w rozumieniu polskich przepisów o prawie autorskim, przedmiotem tego prawa są wszelkie przejawy działalności twórczej o indywidualnym charakterze bez względu na to, czy są to dzieła artystyczne, utwory naukowe lub literackie.

Program komputerowy został wymieniony przez ustawodawcę jako przedmiot prawa autorskiego, i jak wskazano wcześniej nie ma znaczenia, iż wymieniony został obok dzieła naukowego czy literackiego. Wyliczenie egzemplifikujące zawarte w art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy o prawach autorskich, pozwala dopuścić, iż istnieją programy komputerowe, które mogą być jednocześnie dziełem naukowym.

Stosując zatem, przywołane przepisy definicji należności licencyjnych w polskim ustawodawstwie, należy stwierdzić, iż należności z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania programu komputerowego mieszczą się w definicji należności licencyjnych zawartych w art. 13 umowy polsko ? amerykańskiej.

Jednocześnie należy podkreślić fakt, że prawo do korzystania z oprogramowania komputerowego, zgodnego z prawem autorskim, przekazywane może być na wiele sposobów, z których każdy odmiennie określa kwestie natury praw, jakie odbiorca nabywa w ramach konkretnych uzgodnień, dotyczących programu.

Zaliczenie należności, wypłacanych przez wnioskodawczynię na rzecz spółki amerykańskiej, do odpowiedniej kategorii dochodów, w rozumieniu umowy polsko ? amerykańskiej zależy od istoty praw, jakie odbiorca nabywa w ramach umowy przewidującej prawo do korzystania z oprogramowania komputerowego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawczyni nabywa od spółki mającej siedzibę w USA oprogramowanie komputerowe wraz z licencją na jego użytkowanie (eksploatację) i następnie sprzedaje je innym firmom polskim. Kontrahent zagraniczny wystawia dla wnioskodawczyni fakturę dokumentującą sprzedaż licencji na oprogramowanie komputerowe, a następnie ona wystawia fakturę sprzedaży ww. licencji końcowemu użytkownikowi oprogramowania. Umowy licencyjne są zawierane bezpośrednio między producentem oprogramowania a firmami polskimi - końcowymi użytkownikami. Amerykańska firma nie ma zakładu (oddziału, przedstawicielstwa) w Polsce.

Zgodnie z brzmieniem ust. 2 Komentarza OECD do art. 12, jeżeli z umowy zawartej pomiędzy polskim, a zagranicznym kontrahentem wynika, że nabywca oprogramowania komputerowego nabywa egzemplarz lub egzemplarze oprogramowania i nie ma między nim a zbywcą żadnej szczególnej umowy dotyczącej zakresu korzystania z takiego oprogramowania, w takim przypadku nie następuje udzielenie prawa do korzystania z cudzych praw majątkowych. Chodzi tu o sytuację, w której zakres uprawnień nabywcy do korzystania z egzemplarza oprogramowania komputerowego jest ograniczony jedynie do działań umożliwiających mu skorzystanie z legalnie zakupionego egzemplarza tego oprogramowania. Tym samym należność za użytkowanie oprogramowania w takim zakresie nie jest należnością licencyjną w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawczyni pośredniczy w sprzedaży oprogramowania komputerowego. W takim wypadku czynność prawna polegająca na udzieleniu licencji do oprogramowania realizowana jest pomiędzy dostawcą oprogramowania wnioskodawczyni, a klientem wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni nie jest użytkownikiem nabytego egzemplarza oprogramowania komputerowego, a jedynie pośredniczy w jego dystrybucji, co za tym idzie nie jest stroną umowy licencyjnej, zawieranej między producentem a końcowym użytkownikiem oprogramowania.

W związku z powyższym nie dochodzi do przeniesienia praw autorskich ani do przekazania praw do używania praw autorskich na rzecz wnioskodawczyni. Zatem płatności dokonywane przez wnioskodawczynię na rzecz kontrahenta amerykańskiego nie stanowią należności licencyjnych (nie są objęte dyspozycją art. 13 umowy polsko- amerykańskiej oraz art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Oznacza to, że wnioskodawczyni nie jest obowiązana do potrącenia i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego.

Zatem, wnioskodawczyni nie ma obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych od należności wypłacanych kontrahentom amerykańskim (osobom fizycznym) za używanie oprogramowania komputerowego na podstawie art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 13 powołanej wyżej umowy polsko-amerykańskiej.

W świetle powyższego zajęte przez wnioskodawczynię stanowisko należało uznać za prawidłowe

Należy tu zaznaczyć, że organ wydający pisemną interpretację jest związany opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawczynię. Organ podatkowy nie jest uprawniony do prowadzenia postępowania wyjaśniającego w sprawie przedstawionej we wniosku.

Ponadto, należy zauważyć, że ponieważ - zgodnie z wolą wnioskodawczyni- przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest zagadnienie dotyczące podatku dochodowym od osób fizycznych, to Organ nie był ani obowiązany ani uprawniony do dokonania w niej rozważań dotyczących zagadnień opodatkowania ww. dochodu podatkiem dochodowym od osób prawnych w sytuacji gdyby kontrahentami zagranicznymi, od których wnioskodawczyni nabywa przedmiotowe oprogramowanie nie były osoby fizyczne. Powyższe zagadnienie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych może być przedmiotem interpretacji dopiero po złożeniu stosownego wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.