Czy wypłacona kwota rekompensaty stanowi przychód podatkowy?

UZASADNIENIE

W dniu 8 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania kwoty otrzymanej w wyniku zawartej ugody.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 28 lutego 2012 r. nr ILPB2/415-1160/11-2/WM, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia ? w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania ? braków formalnych wniosku.

Jednocześnie poinformowano, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 28 lutego 2012 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 2 marca 2012), zaś w dniu 9 marca 2012 r. Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego ? 8 marca 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (dalej: Spółka) zajmuje się sprzedażą elementów z tworzyw sztucznych do instalacji ciepłej i zimnej wody. We wrześniu 2008 r. Wnioskodawczyni zakończyła budowę domu jednorodzinnego, w którym instalację wodną wykonano z produktów ww. firmy.

Zainteresowana wprowadziła się w maju 2009 r. W lipcu 2010 r. wystąpiła awaria instalacji i zalanie domu, w wyniku czego doszło do bardzo poważnych strat. Przyczyną awarii były wadliwie wykonane kolanka i złączki instalacji wodnej. Technologiczne wady tych elementów uznali rzeczoznawcy Spółki w trybie reklamacji zgodnej z przepisami rękojmi ustanowionej w Kodeksie cywilnym i w ustawie o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej. W toku postępowania reklamacyjnego zostały przedstawione: dokumenty potwierdzające nabycie produktów, zgłoszenie reklamacyjne wraz z opisem wad oraz przeprowadzona została przez rzeczoznawcę Spółki wizja lokalna. Zgromadzono stosowną dokumentację fotograficzną skutków awarii, jak również dostarczono ww. firmie wadliwe wyroby. Reklamacja Wnioskodawczyni została uznana przez Spółkę za zasadną. W związku powyższym, zaproponowano Jej wypłatę wyliczonej przez ww. firmę kwoty rekompensaty poniesionych kosztów demontażu wadliwej instalacji, wykonania nowej instalacji wodnej wolnej od wad oraz odtworzenie stanu pierwotnego domu w oparciu o kosztorys sporządzony przez rzeczoznawcę Spółki. Ww. firma zawarła z Zainteresowaną ugodę dotyczącą zakresu robót określonych kosztorysem oraz wysokości rekompensaty wynikającej z tego kosztorysu.

Wnioskodawczyni została poinformowana przez Spółkę o konieczności wystawienia informacji do urzędu skarbowego w formie PIT-8C. Jako osoba poszkodowana stoi Ona na stanowisku, że otrzymana kwota rekompensaty nie stanowi dla Niej przychodu, gdyż nie spełnia definicji przychodów, o których mowa w artykule 20 ust. 1 ustawy.

W uzupełnieniu do wniosku, Zainteresowana wskazała, iż włączenie wody w instalacji wodnej Jej domu nastąpiło wraz z zakończeniem budowy, tj. we wrześniu 2008 r. Wcześniej przy montażu instalacji niemożliwym było stwierdzenie wadliwości stosowanych kolanek i złączy. Ich wady ujawniły się dopiero po wielomiesięcznym używaniu wody w domu.

Wnioskodawczyni nadmienia, iż pierwsza awaria (zalanie pomieszczeń) została zauważona w końcu lipca 2010 r., tj. przed upływem dwóch lat od wydania tego towaru.

Zainteresowana zauważa, iż zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej wystąpiła do Spółki z reklamacją i żądaniem doprowadzenia do stanu zgodnego z umową sprzedaży. Ww. firma uznała reklamację za zasadną i wypłaciła rekompensatę wyliczoną przez biegłego rzeczoznawcę.

W opinii Wnioskodawczyni, z powyższego jasno wynika, że Spółka doprowadziła do ugody dlatego, że była w pełni świadoma, iż na rynek do sprzedaży wypuściła artykuł niepełnowartościowy, co kupujący mógł stwierdzić po zamontowaniu i długotrwałym używaniu instalacji wodnej. Ponieważ wyplata rekompensaty miała pomóc Zainteresowanej w pokryciu kosztów odtworzenia prawidłowej instalacji wodnej, tj. stanu sprzed awarii, Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, iż kwota ta nie jest Jej przychodem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wypłacona kwota rekompensaty stanowi przychód podatkowy?

Zdaniem Wnioskodawczyni, Spółka nie powinna sporządzać PIT-8C, ponieważ otrzymana kwota nie stanowi dla Zainteresowanej, jako osoby reklamującej, przychodu. W opinii Wnioskodawczyni, jest ona tylko rekompensatą wydatków juz poniesionych na wadliwe wyroby, a następnie odtworzenie stanu sprzed awarii. Z uwagi na fakt, iż kwota ta nie spełnia definicji przychodów, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zdaniem Zainteresowanej, trudno uznać zasadność wystawienia PIT-8C.

Na poparcie swojego stanowiska, powołuje się na podobną ? Jej zdaniem ? sytuację będącą przedmiotem interpretacji indywidualnej opublikowanej na stronie Ministerstwa Finansów nr IPPB2/415-671/09-5/MG z dnia 26 stycznia 2010 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na mocy art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy, źródłami przychodów są inne źródła.

Natomiast, stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie ?w szczególności? dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 11 ust. 2 tej ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Natomiast, zgodnie ust. 2a ww. art. 11 ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia ? według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione ? według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku ? według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach ? na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy.

Z analizy wniosku wynika, że Zainteresowana poniosła straty w wyniku zalania domu. Zdarzenie to nastąpiło przed upływem dwóch lat od wydania produktów. Przyczyną awarii były wady technologiczne w zakresie wykonania kolanek i złączek instalacji wodnej. Wnioskodawczyni złożyła reklamację na wyroby Spółki, która wyprodukowała rzeczone elementy instalacji. Podstawą reklamacji była rękojmia wynikająca z Kodeksu cywilnego oraz ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej. Reklamacja została uznana za zasadną, wobec czego doszło do zawarcia ugody pomiędzy Zainteresowaną i Spółką. Awaria instalacji wodnej nastąpiła w końcu lipca 2010 r., tj. przed upływem dwóch lat od wydania Zainteresowanej wadliwego towaru.

Tut. Organ pragnie wskazać, iż w przypadku reklamacji zasadnych, a więc takich, do których ubiegania się klient ma prawo uzasadnione jest odwołanie się do postanowień art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 141, poz. 1176 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem, jeżeli towar konsumpcyjny jest niezgodny z umową, kupujący może żądać doprowadzenia go do stanu zgodnego z umową przez nieodpłatną naprawę albo wymianę na nowy, chyba że naprawa albo wymiana są niemożliwe lub wymagają nadmiernych kosztów. Przy ocenie nadmierności kosztów uwzględnia się wartość towaru zgodnego z umową oraz rodzaj i stopień stwierdzonej niezgodności, a także bierze się pod uwagę niedogodności, na jakie naraziłby kupującego inny sposób zaspokojenia.

Z treści ust. 2 art. 8 omawianej ustawy wynika, iż nieodpłatność naprawy i wymiany w rozumieniu ust. 1 oznacza, że sprzedawca ma również obowiązek zwrotu kosztów poniesionych przez kupującego, w szczególności kosztów demontażu, dostarczenia, robocizny, materiałów oraz ponownego zamontowania i uruchomienia.

Zauważyć należy, iż stosownie do treści art. 10 ust. 1 ww. ustawy, sprzedawca odpowiada za niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową jedynie w przypadku jej stwierdzenia przed upływem dwóch lat od wydania tego towaru kupującemu. Termin ten biegnie na nowo w razie wymiany towaru. Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest rzecz używana, strony mogą ten termin skrócić, jednakże nie poniżej jednego roku.

W świetle powyższego, zauważyć należy, iż w sytuacji, gdy dochodzi do zwrotu kosztów na rzecz osoby poszkodowanej w oparciu o przepisy ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego nie sposób mówić o powstaniu przysporzenia majątkowego po stronie tej osoby, tj. beneficjenta świadczenia. Podkreślić bowiem należy, iż z przysporzeniem mamy do czynienia w przypadku nabycia korzyści majątkowej, czyli zwiększenie aktywów, bądź zmniejszenia pasywów, co na gruncie analizowanej sprawy nie miało miejsca.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz przytoczone wyżej przepisy prawa, stwierdzić należy, iż wypłacona przez Spółkę kwota rekompensaty nie stanowi podlegającego opodatkowaniu źródła przychodu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo, odnosząc się do powołanej przez Zainteresowaną interpretacji indywidualnej, należy stwierdzić, iż wydana została w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania, ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.