opodatkowanie nieruchomości niezabudowanej będącej przedmiotem licytacji w trybie egzekucji sądowej

UZASADNIENIE

W dniu 14.01.2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieruchomości niezabudowanej będącej przedmiotem licytacji w trybie egzekucji sądowej, uzupełniony pismem z dnia 21.01.2009 r. (data wpływu 26.01.2009 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Organ egzekucyjny dokonał w trybie egzekucji sądowej (zgodnie z przepisami kodeksu postępowania cywilnego) sprzedaży nieruchomości niezabudowanej (opis nieruchomości w załączonym obwieszczeniu o licytacji) należącej do majątku spółki ?J.? Sp. z o.o. W uzupełnieniu nadesłanym w dniu 22.01.2009 r. Wnioskodawca wskazał, iż nie ma aktualnie planu zagospodarowania przestrzennego na przedmiotowym terenie. Zgodnie z uprzednio obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego teren oznaczony X stanowił tereny rolne z zabudową siedliskową, a według studium nieruchomość zlokalizowana jest w obszarze zabudowy mieszkaniowo ? usługowej. Ponadto dodaje, iż faktyczny sposób użytkowania działki ? nieużytki rolne. Natomiast zgodnie ze studium i przeprowadzonymi pracami planistycznymi dotyczącymi terenów przyległych poprzecznie przez teren działki tj. równolegle do ul. R. B. przebiegała będzie Trasa O. G. oraz poboczne drogi serwisowe.

Wnioskodawca nadmienia również, że według danych pochodzących z akt egzekucyjnych dłużnik nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz nie był zarejestrowany jako taki podatnik.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż nieruchomości niezabudowanej w trybie egzekucji sądowej jest obciążona obowiązkiem podatkowym, czy też jest z takiego podatku zwolniona ...

W odpowiedzi na pismo z dnia 16.01.2009 r. Wnioskodawca przedstawiając swoje stanowisko uznał, iż nie jest on płatnikiem podatku VAT, ponieważ nie dysponuje kwotą uzyskaną z egzekucji z nieruchomości, nie ma do niej dostępu. Nabywca nieruchomości wpłaca całą wylicytowaną przez siebie kwotę na rachunek bankowy Sądu, który nadzoruje egzekucję z nieruchomości. W niniejszej sprawie Sąd dokonuje planu podziału sumy uzyskanej z egzekucji i przekazuje ją wierzycielowi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, komornik sądowy wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, jest płatnikiem podatku od towarów i usług od dostawy dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, iż komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika. Prowadzona przez niego sprzedaż nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 2 ust. 6 ww. ustawy towarami są rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2).

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem ?podatnik? tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika ponadto, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż przedmiotem licytacji komorniczej jest nieruchomość gruntowa, dla której nie ma aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego. Jednakże Wnioskodawca pokreślił, iż według studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego przedmiotowa nieruchomość zlokalizowana jest w obszarze zabudowy mieszkaniowo-usługowej.

Ponadto z treści zaprezentowanego stanu faktycznego wynika, iż przedmiotowa nieruchomość gruntowa stanowi majątek dłużnika ? spółki z o.o., związany z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Bowiem wszystkie czynności wykonywane przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą należy rozpatrywać w kontekście prowadzenia działalności gospodarczej. Nie można uznać, że wykonanie przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą jednych czynności odbywa się w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a wykonanie innych czynności odbywa się poza tą działalnością.

Zatem mając na uwadze fakt, że przedmiotowa nieruchomość należy do majątku spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (osoba prawna), stwierdzić należy, że jej sprzedaż mieści się w zakresie działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy. Wobec powyższego dostawa przedmiotowej nieruchomości gruntowej jako związanej z prowadzoną działalnością gospodarczą będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż jak już wcześniej wskazano opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów, a grunt niewątpliwie jest towarem. Tym samym dłużnik będzie dla tej czynności występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

W efekcie sprzedaż nieruchomości gruntowych należy traktować jako dostawę towarów, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów o usług.

Podstawowa stawka podatku ? na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT lub obniżenie stawki podatkowej, możliwe jest tylko wówczas, gdy przewiduje to ustawa o VAT lub przepisy wykonawcze do ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy stwierdza się, iż opodatkowaniu podlegają dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych opodatkowane 22% stawką podatku są tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że ustawa w art. 43 ust. 1 pkt 9 posługuje się kryterium przeznaczenia terenu, a nie jego klasyfikacją gleboznawczą. Jednakże ustawodawca zwalniając od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przeznaczenie danego gruntu.

O przeznaczeniu gruntu rozstrzyga bowiem odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego decyduje o kwalifikacji gruntu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż przeznaczone do sprzedaży nieruchomości gruntowe stanowią teren niezabudowany. Teren, na którym zlokalizowana jest zajęta nieruchomość według miejscowego studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowana przestrzennego znajduje się w obszarze zabudowy mieszkaniowo ? usługowej.

Wobec powyższego, podatnik dokonujący dostawy przedmiotowych gruntów nie może skorzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9 cyt. ustawy, bowiem zgodnie z tym przepisem zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę, co nie ma miejsca w przedmiotowej sprawie.

Natomiast zgodnie z art. 113 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zwolnienia tego zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) ustawy nie stosuje się jednak do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz podatników dokonujących dostawy terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę.

Reasumując, dostawa przedmiotowej nieruchomości gruntowej podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki w wysokości 22%, stosownie do przepisów art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem dłużnik w odniesieniu do powyższych transakcji występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym Wnioskodawca w trybie art. 18 ustawy, w przypadku sprzedaży ww. nieruchomości w drodze licytacji publicznej zobowiązany będzie do naliczenia podatku VAT od sprzedanej nieruchomości według stawki podstawowej tj. 22%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Referencje

IPPP3/443-514/10-4/KT, interpretacja indywidualna