Prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z importem towaru

17.9.2012

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18.06.2012 r. (data wpływu 21.06.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z importem towaru - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21.06.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z importem towaru.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące zdarzenia przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w Polsce, w ramach której wytwarza komponenty do produkcji telewizorów LCD (dalej: ?towary?). Do produkcji towarów Wnioskodawca musi używać specjalistycznych narzędzi, maszyn oraz form (dalej: ?narzędzia?), które są w tym celu Spółce udostępniane przez podmiot nabywający towary od Wnioskodawcy (dalej: ?nabywca towarów?). Narzędzia są kupowane przez nabywcę towarów od dostawców spoza Unii Europejskiej, którzy wysyłają je z kraju nienależącego do Unii Europejskiej bezpośrednio do Wnioskodawcy w Polsce.

Wnioskodawca ma zamiar zgłaszać do odprawy celnej w Polsce narzędzia, które są przysyłane do Spółki spoza Unii Europejskiej. Narzędzia będą zgłaszane do odprawy celnej albo przez Wnioskodawcę działającego we własnym imieniu i na własną rzecz (w takim przypadku Wnioskodawca może być również reprezentowany przez tzw. przedstawiciela bezpośredniego) albo przez tzw. przedstawiciela pośredniego Spółki, działającego w imieniu własnym, lecz na rzecz Spółki. W każdym przypadku, podmiotem wykazanym w dokumencie celnym (SAD lub elektronicznym komunikacie PZC) jako odbiorca (importer) będzie Wnioskodawca. Wnioskodawca nie nabędzie jednak ani prawa własności ani prawa do rozporządzania narzędziami jak właściciel, gdyż właścicielem narzędzi dalej pozostanie nabywca towarów.

Z uwagi na fakt, iż Spółka będzie importerem narzędzi będzie na niej również ciążył obowiązek zapłaty VAT z tytułu importu. VAT ten zostanie przez Spółkę wpłacony do urzędu celnego, zgodnie z art. 33 ustawy o VAT, bądź też rozliczony w deklaracji podatkowej, zgodnie z art. 33a ustawy o VAT. Dla celów rozliczenia VAT w deklaracji podatkowej, zgodnie z art. 33a ustawy o VAT, Spółka będzie korzystać z procedury uproszczonej, o której mowa także w art. 76 ust. 1 lit. b lub c Rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. U. WE L 302 z dnia 19 października 1992 r., z późn. zm., dalej: ?WKC?), na której stosowanie pozwolenie posiadać będzie Spółka lub jej przedstawiciel pośredni.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka ma prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu importu narzędzi i zapłaconego do urzędu celnego, zgodnie z art. 33 ustawy o VAT, lub rozliczonego w deklaracji podatkowej, zgodnie z art. 33a ustawy o VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Spółka stoi na stanowisku, iż ma prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu importu narzędzi i zapłaconego do urzędu celnego, zgodnie z art. 33 ustawy o VAT, lub rozliczonego w deklaracji podatkowej, zgodnie z art. 33a ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 64 WKC ?zgłoszenia celnego może dokonać każda osoba która przedstawi lub doprowadzi do przedstawienia właściwym organom celnym towaru, którego dotyczy zgłoszenie, razem ze wszystkimi dokumentami, których przedłożenie jest niezbędne do zastosowania przepisów regulujących procedurę celną, do której towar jest zgłaszany?

Z powyższego przepisu wynika jednoznacznie, iż możliwość zgłoszenia towarów do odprawy celnej w celu dopuszczenia do obrotu nie jest uzależniona od posiadania prawa własności tych towarów czy też prawa do rozporządzania nimi jak właściciel. Oznacza to, iż Spółka może zgłosić do odprawy celnej w Polsce narzędzia należące do nabywcy towarów w swoim imieniu i na swoją rzecz, bądź też może to uczynić przedstawiciel pośredni Spółki działający w imieniu własnym, lecz na rzecz Spółki.

W powyższej sytuacji, zgodnie z art. 201 ust. 3 WKC, na Wnioskodawcy ciążyć będzie obowiązek zapłaty cła (w tym solidarnie z przedstawicielem, w przypadku przedstawicielstwa pośredniego). Na Wnioskodawcy będzie wówczas ciążył również obowiązek zapłaty VAT z tytułu importu towarów, gdyż zgodnie z art. 33 ust. 1 w związku z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, osobą zobowiązaną do zapłaty VAT z tytułu importu jest osoba, na której ciąży obowiązek uiszczenia cła.

Jednocześnie, zdaniem Spółki, będzie ona uprawniona do odliczenia kwoty VAT z tytułu importu narzędzi, na podstawie dokumentu celnego (SAD lub elektronicznego komunikatu PZC) zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT (jeżeli zostanie on zapłacony do urzędu celnego na podstawie art. 33 ustawy o VAT), lub na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 5 ustawy o VAT (jeżeli zostanie on rozliczony w deklaracji podatkowej na podstawie art. 33a ustawy o VAT).

Zgodnie bowiem z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, którą stanowi, zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 2, kwota VAT wynikająca z dokumentu celnego (SAD lub elektronicznego komunikatu PZC), bądź zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 5 kwota VAT należnego z tytułu importu towarów, rozliczanego w deklaracji zgodnie z art. 33a ustawy o VAT. Jednocześnie, jak wspomniano w stanie faktycznym, narzędzia są niezbędne Wnioskodawcy dla celów produkcji towarów. W konsekwencji import narzędzi pozostaje w bezpośrednim związku z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez Wnioskodawcę, czyli sprzedażą towarów.

Spółka pragnie ponadto zauważyć, iż w odróżnieniu od przepisów zawartych w ustawie z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (dalej: ?stara ustawa o VAT?), w szczególności art. 19 ust. 3a w związku z art. 19 ust. 3 pkt 1 starej ustawy o VAT, ustawodawca nie uzależnił w ustawie o VAT prawa do odliczenia podatku naliczonego w stosunku do importowanych towarów, od nabycia przez importera prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel. Powyższy wniosek jasno wynika z konstrukcji art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, który uzależnia prawo do odliczenia podatku VAT jedynie od związku z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Tezę powyższą potwierdza także konstrukcja art. 86 ust. 12 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, obniżenie podatku należnego o kwotę podatku naliczonego może mieć miejsce dopiero w chwili nabycia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Warunek ten jednak został wyraźnie zawężony do faktur potwierdzających krajową dostawę towarów. Warunek ten nie ma zatem zastosowania do podatku naliczonego wynikającego z dokumentów celnych (SAD lub elektronicznego komunikatu PZC) bądź też VAT należnego z tytułu importu towarów na podstawie art. 33a ustawy o VAT. Oznacza to iż w przypadku importu towarów, w celu uzyskania możliwości odliczenia podatku VAT, nie jest konieczne nabycie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel

Powyższa analiza jednoznacznie wskazuje, iż na gruncie obecnej ustawy o VAT, import towarów traktowany jest jako czynność autonomiczna, podlegająca opodatkowaniu ze swej natury, ale także dająca jednocześnie prawo do odliczenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Nie jest przy tym istotne czy import towarów wiąże się z ich nabyciem przez podmiot dokonujący odprawy celnej.

Powyższa konkluzja, zdaniem Spółki, jest zgodna również z przepisami Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej:?Dyrektywa VAT?). Zgodnie bowiem z art. 168 lit. e) Dyrektywy VAT, podatnik jest uprawniony do odliczenia ?VAT należnego lub zapłaconego z tytułu importu towarów na terytorium tego państwo członkowskiego?. Jednocześnie, zgodnie z art. 201 Dyrektywy VAT, ?VAT z tytułu importu jest płacony przez osobę lub osoby wyznaczone lub uznane za zobowiązane do zapłaty VAT przez państwo członkowskie importu?. Tymczasem, z powołanych wyżej przepisów ustawy o VAT i WKC wynika, iż osobą zobowiązaną do zapłaty VAT w przedmiotowym stanie faktycznym jest Spółka.

Powyższe stanowisko Spółki, potwierdzają także liczne interpretacje indywidualne, wydane przez Dyrektorów Izb Skarbowych w imieniu Ministra Finansów w oparciu o analogiczny jak w niniejszym wniosku stan faktyczny. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, w interpretacji indywidualnej z dnia 15 maja 2008 r. (sygn. ILPP2/443-161/08-2/ISN), potwierdził prawo podatnika do odliczenia VAT naliczonego z tytułu importu towarów i wykazanego na dokumencie celnym, pomimo, iż importowane towary nie były własnością importera. Analogiczne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w odniesieniu do importu towarów, w przypadku którego VAT był rozliczany w deklaracji podatkowej zgodnie z art. 33a ustawy o VAT (interpretacja z dnia 23 sierpnia 2010 r., sygn. ILPP2/443-822/10-3/EWW).

Ponadto, stanowisko przedstawione przez Spółkę potwierdzają także interpretacje indywidualne:

Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2 stycznia 2012 r. o sygn. IPPP3/443-1356/11-2/SM;

Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 października 2011 r. o sygn. IPPP3/443-1015/11-2/KC;

Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 4 marca 2011 r. o sygn. IPPP3/443-1237/10-4/KC;

Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 czerwca 2010 r. o sygn. IPPP3/443-290/10-4/KT.

Mając powyższe na uwadze Spółka stoi na stanowisku, że ma prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu importu narzędzi i zapłaconego do urzędu celnego, zgodnie z art. 33 ustawy o VAT, lub rozliczonego w deklaracji podatkowej, zgodnie z art. 33a ustawy o VAT na podstawie art. 86 ust. 1, art. 86 ust. 2 pkt 2 oraz art. 86 ust. 2 pkt 5 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlega m.in. import towarów. Przez import towarów, na podstawie art. 2 pkt 7 ww. ustawy, rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 5 ustawy przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa pastwa niewchodzącego w skład terytorium Unii Europejskiej.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w Polsce, w ramach której wytwarza komponenty do produkcji telewizorów. Do produkcji towarów Wnioskodawca musi używać specjalistycznych narzędzi, maszyn oraz form (dalej: ?narzędzia?) które są w tym celu Spółce udostępniane przez podmiot nabywający towary od Wnioskodawcy (dalej: ?nabywca towarów?). Narzędzia są kupowane przez nabywcę towarów od dostawców spoza Unii Europejskiej, którzy wysyłają je z kraju nienależącego do Unii Europejskiej bezpośrednio do Wnioskodawcy w Polsce. Wnioskodawca ma zamiar zgłaszać do odprawy celnej w Polsce narzędzia, które są przysyłane do Spółki spoza Unii Europejskiej. Narzędzia będą zgłaszane do odprawy celnej albo przez Wnioskodawcę działającego we własnym imieniu i na własną rzecz (w takim przypadku Wnioskodawca może być również reprezentowany przez tzw. przedstawiciela bezpośredniego) albo przez tzw. przedstawiciela pośredniego Spółki, działającego w imieniu własnym, lecz na rzecz Spółki. W każdym przypadku, podmiotem wykazanym w dokumencie celnym (SAD lub elektronicznym komunikacie PZC) jako odbiorca (importer) będzie Wnioskodawca. Wnioskodawca nie nabędzie jednak ani prawa własności ani prawa do rozporządzania narzędziami jak właściciel, gdyż właścicielem narzędzi dalej pozostanie nabywca towarów. VAT ten zostanie przez Spółkę wpłacony do urzędu celnego, zgodnie z art. 33 ustawy o VAT, bądź też rozliczony w deklaracji podatkowej, zgodnie z art. 33a ustawy o VAT. Dla celów rozliczenia VAT w deklaracji podatkowej, zgodnie z art. 33a ustawy o VAT, Spółka będzie korzystać z procedury uproszczonej, o której mowa także w art. 76 ust. 1 lit. b lub c Rozporządzenia Rady

Wątpliwości Wnioskodawcy wiążą się z prawem do odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu przedmiotowych towarów.

Zgodnie z art. 33 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2, są obowiązani do obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku, z uwzględnieniem obowiązujących stawek, z zastrzeżeniem art. 33b.

W myśl art. 76 ust. 1 lit. b i c rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 4, str. 307 WKC), w celu usprawnienia przebiegu formalności i procedur, zapewniając prawidłowe wykonanie czynności, organy celne mogą zezwolić na warunkach określonych zgodnie z procedurą Komitetu, aby:

zamiast zgłoszenia celnego określonego w art. 62, złożono dokument handlowy lub urzędowy wraz z wnioskiem o objęcie towarów daną procedurą,

zgłoszenie towarów do danej procedury zostało dokonane przez wpisanie towarów do ewidencji; w tym przypadku organy celne mogą zwolnić zgłaszającego z obowiązku przedstawienia towarów organom celnym.

Zgłoszenie uproszczone, dokument handlowy lub urzędowy bądź wpis do ewidencji muszą zawierać elementy niezbędne do identyfikacji towarów. Wpis do ewidencji musi wskazywać datę jego dokonania. Z wyjątkiem przypadków określonych zgodnie z procedurą Komitetu, zgłaszający jest zobowiązany do przedstawienia zgłoszenia uzupełniającego mogącego mieć charakter całościowy, okresowy lub podsumowujący ? art. 76 ust. 2 cyt. rozporządzenia Rady.

Art. 76 ust. 3 ww. rozporządzenia Rady stanowi, iż zgłoszenia uzupełniające stanowią jeden niepodzielny akt ze zgłoszeniami celnymi uproszczonymi określonymi w ust. 1 lit. a, b, lub c. Nabierają one mocy prawnej z dniem przyjęcia zgłoszenia uproszczonego. W przypadkach określonych w ust. 1 lit. c wpisanie do ewidencji ma tę samą moc prawną co przyjęcie zgłoszenia, określonego w art. 62, który stanowi, iż zgłoszenia w formie pisemnej dokonuje się na formularzu zgodnym z oficjalnym, przewidzianym w tym celu wzorem. Powinny być one podpisane i zawierać wszystkie elementy niezbędne dla zastosowania przepisów regulujących procedurę celną, do której zgłaszane są towary.

Natomiast w myśl art. 33a ust. 1 ustawy w przypadku gdy towary zostaną objęte na terytorium kraju procedurą uproszczoną, o której mowa w art. 76 ust. 1 lit. b lub c rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 4, str. 307), w której okresem rozliczeniowym jest miesiąc kalendarzowy, podatnik może rozliczyć kwotę podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej składanej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu tych towarów.

Art. 33a ust. 2 ustawy stanowi, iż przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem:

przedstawienia przez podatnika naczelnikowi urzędu celnego, przed którym podatnik dokonuje formalności związanych z importem towarów, wydanych nie wcześniej niż 6 miesięcy przed dokonaniem importu:
1. zaświadczeń o braku zaległości we wpłatach należnych składek na ubezpieczenie społeczne oraz we wpłatach poszczególnych podatków stanowiących dochód budżetu państwa, przekraczających odrębnie z każdego tytułu, w tym odrębnie w każdym podatku, odpowiednio 3% kwoty należnych składek i należnych zobowiązań podatkowych w poszczególnych podatkach; udział zaległości w kwocie składek lub podatku ustala się w stosunku do kwoty należnych wpłat za okres rozliczeniowy, którego dotyczy zaległość,
2. potwierdzenia zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT czynnego.

Wymóg przedstawienia przez podatnika dokumentów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się za spełniony również w przypadku złożenia przez podatnika oświadczeń o tej samej treści (art. 33a ust. 2a ustawy).

Oświadczenia, o których mowa w ust. 2a, składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: ?Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.?. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań (art. 33a ust. 2b ustawy).

Warunku przedstawienia dokumentów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie stosuje się, jeżeli naczelnik urzędu celnego posiada złożone przez podatnika aktualne dokumenty (art. 33a ust. 3 ustawy).

Podatnik jest obowiązany do pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu celnego oraz naczelnika urzędu skarbowego o:

zamiarze rozliczania podatku na zasadach określonych w ust. 1 ? przed początkiem okresu rozliczeniowego, od którego będzie stosował takie rozliczenie;
rezygnacji z rozliczania podatku na zasadach określonych w ust. 1 ? przed początkiem okresu rozliczeniowego, w którym rezygnuje z takiego rozliczenia (art. 33a ust. 4 ustawy).

Stosownie do art. 33a ust. 5 ustawy w przypadku gdy objęcie towaru procedurą uproszczoną, o której mowa w art. 76 ust. 1 lit. b lub c rozporządzenia wymienionego w ust. 1, jest dokonywane przez przedstawiciela pośredniego w rozumieniu przepisów celnych, uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje podatnikowi, na rzecz którego jest składane zgłoszenie celne. Przepisy ust. 2?4 stosuje się odpowiednio.

Podatnik jest obowiązany do przedstawienia organowi celnemu dokumentów potwierdzających rozliczenie kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej w terminie 4 miesięcy po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów (33a ust. 6 ustawy). W przypadku gdy podatnik, w terminie, o którym mowa w ust. 6, nie przedstawił dokumentów, o których mowa w tym przepisie, traci prawo do rozliczenia podatku na zasadach określonych w ust. 1, w odniesieniu do kwoty podatku należnej z tytułu importu towarów, którą miał rozliczyć w deklaracji podatkowej. Podatnik jest obowiązany do zapłaty organowi celnemu kwoty podatku wraz z odsetkami (art. 33a ust. 7 ustawy).

Należy w tym miejscu wskazać, iż zgodnie z art. 5 ust. 2 WKC rozróżniamy dwa rodzaje przedstawicielstwa:

bezpośrednie, gdzie przedstawiciel działa w imieniu i na rzecz innej osoby i

pośrednie, gdzie przedstawiciel działa we własnym imieniu, lecz na rzecz innej osoby.

Przedstawicielem stosownie do art. 75 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. Prawo celne (Dz.U. z 2004r. nr 68, poz. 622) z zastrzeżeniem art. 78 może być każda osoba, o której mowa w art. 4 pkt 1 Wspólnotowego Kodeksu Celnego. Przedstawicielem może być, w szczególności, agencja celna, spedytor, przewoźnik.

Stosownie do treści art. 201 ust. 1 pkt 1 artykułu rozporządzania Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks celny (Dz. U. UE L 302 z dnia 19 października 1992 r.), dług celny w przywozie powstaje w wyniku dopuszczenia do swobodnego obrotu towaru podlegającego należnościom przywozowym. Zgodnie z ust. 2 tego artykułu dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego. Ponadto dłużnikiem jest zgłaszający, a w przypadku przedstawicielstwa pośredniego dłużnikiem jest również osoba, na rzecz której składane jest zgłoszenie celne (ust. 3 ww. artykułu).

W myśl art. 213 wyżej cytowanego rozporządzenia Rady jeżeli w odniesieniu do tego samego długu celnego występuje kilku dłużników, są oni solidarnie zobowiązani do pokrycia tego długu.

Kwestie prawa podatników do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług regulują zapisy art. 86 ustawy o VAT. I tak, art. 86 ust. 1 ustawy stanowi, iż w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (?). W myśl art. 86 ust. 2 pkt 2 ustawy - w przypadku importu towarów - kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego i deklaracji importowej.

Stosownie do art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny.

Należy w tym miejscu zwrócić uwagę, iż ww. art. 86 ust. 2 pkt 5 ustawy stanowi wyraźnie o możliwości odliczenia podatku naliczonego, który jednakże musi być związany z importem towarów. A zatem Podatnik dokonując prawidłowego rozliczenia podatku w deklaracji podatkowej winien być w posiadaniu dokumentów świadczących o tym, iż kwota podatku naliczonego zawarta w deklaracji faktycznie dotyczy towarów, które zostały zaimportowane na terytorium kraju. Dokumentami takimi są wszelkie dokumenty wymagane przez przepisy prawa celnego związane z procedurą celną importu towarów.

Analiza przytoczonych przepisów wskazuje, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony jedynie w takim zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. W przypadku importu towarów kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego. Aby zatem podatnik miał prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z dokumentu celnego, musi istnieć związek pomiędzy importowanym towarem, a czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, iż Spółka będzie importerem z tytułu importu narzędzi, których to nie będzie właścicielem. Narzędzia będą zgłaszane do odprawy celnej albo przez Wnioskodawcę działającego we własnym imieniu i na własną rzecz (w takim przypadku Wnioskodawca może być również reprezentowany przez tzw. przedstawiciela bezpośredniego) albo przez tzw. przedstawiciela pośredniego Spółki, działającego w imieniu własnym, lecz na rzecz Spółki. W każdym przypadku, podmiotem wykazanym w dokumencie celnym (SAD lub elektronicznym komunikacie PZC) jako odbiorca (importer) będzie Wnioskodawca. Tym samym Spółka będzie zobowiązana do zapłaty długu celnego solidarnie z przedstawicielem pośrednim. A zatem Spółka będzie podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia importu towarów. Ponadto Spółka będzie wykorzystywać towary importowane do czynności opodatkowanych na terytorium Polski, bowiem towary (narzędzia) te będą wykorzystane do wykonania komponentów do produkcji telewizorów, które to następnie zostaną sprzedane na rzecz ostatecznego nabywcy. Zatem towar ten będzie wykorzystywany do czynności podlegających opodatkowaniu na terytorium Polski.

Biorąc powyższe pod uwagę Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu towarów będąc w posiadaniu dokumentu celnego, z którego wynika kwota podatku zapłaconego w związku z dokonywanym importem towarów. Bowiem towary będące przedmiotem importu będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych, ponadto powołane wyżej przepisy wskazują, że w przypadku importu towarów prawo do odliczenia podatku naliczonego nie jest uzależnione od nabycia tych towarów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.