W zakresie braku obowiązku rozliczenia podatku VAT w Polsce z tytułu nabycia samochodu osobowego z (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2012 poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 26.09.2012 r. (data wpływu 27.09.2012 r.), uzupełnionym pismem w dniu 27.11.2012 (data wpływu 28.11.2012 r.), będące odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 20.11.2012 r. (skutecznie doręczone w dniu 22.11.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku rozliczenia podatku VAT w Polsce z tytułu nabycia samochodu osobowego z USA - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27.09.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku rozliczenia podatku VAT w Polsce z tytułu nabycia samochodu osobowego z USA. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 26.11.2012 r., złożonym w dniu 27.11.2012 r. (data wpływu 28.11.2012 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 20.11.2012 r. (data doręczenia 22 .11.2012 r.)

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca dokonał zakupu samochodu w USA przez firmę która pomaga w załatwieniu wszelkich formalności. Samochód został przywieziony do portu w Bremie w Niemczech. Tam zostały dokonane opłaty związane z importem pojazdu do Unii Europejskiej, czyli Wnioskodawca zapłacił cło oraz podatek VAT. Następnie pojazd został przywieziony do Polski i przekazany mu przez firmę która pomogła w zakupie pojazdu. Chcąc zarejestrować pojazd niezbędnym jest w wydziale komunikacji między innymi informacja o zwolnieniu z opłaty VAT (druk VAT-25). Wnioskodawca udał się do Urzędu Skarbowego aby złożyć formularz VAT-24 w celu uzyskania potwierdzenia o zwolnieniu z opłaty VAT.

Pani w okienku na podstawie dokumentów przedłożonych przez Wnioskodawcę stwierdziła, że jest to zakup wewnątrzwspólnotowy, według niej jest to pojazd nowy i nie przyjmie formularzu VAT-24 a jedynie można złożyć formularz VAT-23 i ponownie zapłacić po raz drugi podatek VAT. W związku z tym że interpretacja przepisów Pani z Urzędu Skarbowego jest błędna Wnioskodawca poprosił o rozmowę Naczelnikiem Urzędu. Po krótkiej rozmowie Naczelnik Urzędu nakazał przyjąć od Wnioskodawcy dokumenty i zapewniono go, że sprawa w ciągu siedmiu dni będzie rozpatrzona. W dniu 25.09.2012 r. Wnioskodawca telefonicznie uzyskał informację z Urzędu Skarbowego, że złożył zły formularz i musi złożyć nowy formularz VAT-23 i ponownie zapłacić podatek VAT. Wnioskodawca jest osobą prywatną i samochód importował do celów prywatnego wykorzystania a nie do celów zarobkowych. Oświadcza również że jest to pojazd używany w przypadku którego od daty pierwszej rejestracji minęło już 6 miesięcy i ma przebieg powyżej 6000 kilometrów. W tym przypadku kwestia tego czy pojazd jest nowy czy używany nie powinna mieć znaczenia, jednak pani z Urzędu Skarbowego również błędnie interpretowała przepis dotyczący kwalifikacji pojazdu czy jest nowy czy używany.

Kwestią problematyczną pozostaje uzyskanie VAT-25 z Urzędu Skarbowego, czyli zwolnienie z obowiązku zapłaty VAT na terenie Polski.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Wnioskodawca prosi o potwierdzenie w sposób nie budzący wątpliwości że na terenie RP nie musi opłacać po raz kolejny podatku od towarów i usług, gdyż podatek VAT zapłacił już raz na terenie Niemiec i opisanie tego tak aby Urząd Skarbowy nie kwestionował wydanej interpretacji indywidualnej.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca stoi na stanowisku że pomimo, iż dokonał importu samochodu z USA to wszystkie opłaty takie jak cło, oraz podatek VAT zostały dokonane na terenie Niemiec. W związku z powyższym nie ma obowiązku płacenia ponownie podatku VAT na terenie RP. Uważa, że nie jest to wewnątrzwspólnotowy zakup nowego środka transportu i nie ma obowiązku opłacania podatku VAT.

Jednocześnie podkreśla, że jest osobą prywatną a powyższy samochód nabył do celów prywatnych i nie ma tu znaczenia czy jest to nowy środek transportu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
   
2. eksport towarów;
   
3. import towarów;
   
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
   
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez terytorium kraju, zgodnie z art. 2 pkt 1 ww. ustawy, rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. Przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 4). Natomiast przez terytorium państwa trzeciego, rozumie się terytorium państwa niewchodzącego w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5).

Wskazać należy, iż art. 2 pkt 7 ww. ustawy zawiera definicję importu, za który uznaje się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju. Należy jednak zaznaczyć, że tylko wtedy, gdy określona procedura celna zostanie zakończona na terytorium Polski, wystąpi import towarów na terytorium kraju (art. 36 ust. 1 ustawy). Jeśli natomiast procedura celna zostanie zakończona na terytorium innego państwa członkowskiego, import będzie dokonany w tym państwie. W przypadku, gdy przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego następuje na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej, nie dochodzi do importu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 9 ust. 1 ww. ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Przepis ust. 1 ? na podstawie ust. 2 powołanego wyżej artykułu - stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
      
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit.
   
   - z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów ma również miejsce, gdy dokonujący dostawy, jak i nabywca towarów nie są podatnikami, o których mowa wyżej, a przedmiotem nabycia są nowe środki transportu (ust. 3 tegoż artykułu).

Podatnikami ? w myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy ? są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pojęcie nowego środka transportu zostało zdefiniowane w treści art. 2 pkt 10 ustawy. Stosownie do zapisu art. 2 pkt 10 lit. a za nowy środek transportu należy uznać przeznaczony do transportu osób lub towarów pojazd lądowy napędzany silnikiem o pojemności skokowej większej niż 48 centymetrów sześciennych lub o mocy większej niż 7,2 kilowatów, jeżeli przejechał nie więcej niż 6.000 kilometrów lub od momentu dopuszczenia jego do użytku upłynęło nie więcej niż 6 miesięcy; za moment dopuszczenia do użytku pojazdu lądowego uznaje się dzień, w którym został on pierwszy raz zarejestrowany w celu dopuszczenia do ruchu drogowego lub w którym po raz pierwszy podlegał on obowiązkowi rejestracji w celu dopuszczenia do ruchu drogowego w zależności od tego, która z tych dat jest wcześniejsza; jeżeli nie można ustalić dnia pierwszej rejestracji pojazdu lądowego lub dnia, w którym podlegał on pierwszej rejestracji, za moment dopuszczenia do użytku tego pojazdu uznaje się dzień, w którym został on wydany przez producenta pierwszemu nabywcy, lub dzień, w którym został po raz pierwszy użyty dla celów demonstracyjnych przez producenta.

Ponadto, w świetle art. 11 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Czynność wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów co do zasady wymaga istnienia dwóch stron transakcji: jeden podmiot nabywa towary, rozpoznając u siebie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, natomiast druga strona dostarcza te towary, dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

• po pierwsze, podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa,
  

• po drugie, po nabyciu towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia, kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.
  
  

Zatem transakcja może zostać uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów pod warunkiem, że nabywcą tych towarów jest podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, natomiast dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub podatnikiem podatku od wartości dodanej. W sytuacji, gdy spełnione zostaną powyższe warunki ? transakcję uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy.

Poza tym mając na uwadze treść art. 9 ust. 3 ustawy wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów stanowi każde przemieszczenie nowego środka transportu pomiędzy krajami Unii Europejskiej, któremu towarzyszy przeniesienie prawa do rozporządzania nim jak właściciel. Ponadto zapis powołanego wyżej art. 11 ust. 1 ustawy pozwala na uznanie za wewnątrzwspólnotowe nabycie także czynności, w przypadku których podatnik przemieszcza towary należące do swego przedsiębiorstwa z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa.

W tym przypadku w państwie, z którego przemieszczane są towary, występuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, natomiast w państwie, do którego przemieszczane są towary, następuje ich wewnątrzwspólnotowe nabycie. Art. 11 ust. 1 ustawy uzależnia uznanie przemieszczenia towarów należących do podatnika z innego państwa członkowskiego na terytorium kraju za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów od tego, czy towary te będą służyć działalności gospodarczej tego podatnika.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca dokonał przemieszczenia na terytorium kraju samochodu osobowego, niestanowiącego nowego środka transportu, tj. od daty pierwszej rejestracji minęło 6 m-cy i samochód posiada przebieg powyżej 6 tys. km, który uprzednio został zaimportowany na terytorium Niemiec. Na terytorium Niemiec Wnioskodawca dokonał odprawy celnej, opłacił cło i podatek od wartości dodanej z tytułu importu. Ponadto w złożonym wniosku wskazano, że Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, a samochód zakupiono na potrzeby prywatne jako osoby fizycznej.

W związku z faktem, iż urząd skarbowy wymagał od niego uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia przedmiotowego samochodu, Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy na terenie RP musi opłacać po raz kolejny podatku od towarów i usług, gdyż podatek VAT zapłacił już raz na terenie Niemiec.

Biorąc pod uwagę wskazane informacje oraz powołane wyżej przepisy stwierdza się, że dokonane przez Wnioskodawcę przemieszczenie samochodu osobowego z terytorium Niemiec na terytorium kraju nie stanowi wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów ? przemieszczeniu z Niemiec do Polski nie towarzyszy bowiem przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel, a samochód nie będzie służył działalności gospodarczej podatnika (przemieszcza osoba fizyczna na własne potrzeby). Jednocześnie, w przypadku sprowadzenia pojazdu z innego państwa niż państwo członkowskie UE, który został odprawiony na granicy wspólnotowego obszaru celnego (tj. gdy środek transportu jest sprowadzony spoza UE i dokonano jego importu w innym niż Polska państwie członkowskim UE), a następnie przemieszczony został z terytorium innego państwa członkowskiego na terytorium Polski, taki pojazd, w kontekście przepisów o podatku od towarów i usług, należy traktować już jako sprowadzony (nabyty) z państwa członkowskiego UE. Zatem dla celów rejestracji takiego pojazdu, naczelnik urzędu skarbowego, po przedłożeniu odpowiednich dokumentów, wydaje w odniesieniu do przywiezionego środka transportu ? w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług ? zaświadczenie na druku VAT-25.

Zgodnie z art. 105 ust. 1 ustawy, naczelnicy urzędów skarbowych dla celów związanych z rejestracją środków transportu są obowiązani do wydawania zaświadczeń potwierdzających:

1. uiszczenie przez podatnika podatku ? w przypadkach, o których mowa w art. 103 ust. 3 i 4, lub
   
2. brak obowiązku uiszczenia podatku z tytułu przywozu nabywanych z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju pojazdów, które mają być dopuszczone do ruchu na terytorium kraju.
   
   

Zgodnie z delegacją ustawową zawartą w ust. 6 art. 105 ustawy Minister Finansów w rozporządzeniu z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie określenia wzoru zaświadczenia potwierdzającego uiszczenie przez podatnika podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia środka transportu lub brak obowiązku uiszczenia tego podatku z tytułu przywozu środka transportu nabytego z terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 84, poz. 786) określił wzór zaświadczenia potwierdzającego uiszczenie przez podatnika podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia środka transportu lub brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu przywozu nabytego środka transportu z terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, który ma być dopuszczony do ruchu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Podsumowując, pojazd zakupiony przez Wnioskodawcę należy potraktować jako sprowadzony (nabyty) z terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, tj. z Niemiec do Polski. W związku z tym, dla celów rejestracji takiego pojazdu, naczelnik urzędu skarbowego, na wniosek właściciela pojazdu - Wnioskodawcy, wydaje zaświadczenie na druku VAT-25, które potwierdza w tym przypadku brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług. Tym samym, na terenie Rzeczpospolitej Polskiej, Wnioskodawca nie jest zobowiązany po raz kolejny do zapłaty podatku od towarów i usług z tytułu przemieszczenia swojego pojazdu z terenu Niemiec do Polski.

W swoim uzasadnieniu Wnioskodawca stwierdza ponadto, iż nie ma znaczenia dla obowiązku rozliczenia podatku VAT z tytułu WNT towaru, fakt czy nabywany samochód jest nowym środkiem transportu. W tym miejscu, należy przywołać zapis art. 9 ust. 3 ustawy, w stwierdza się, że przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku, gdy:

1. nabywcą jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 1,
   
2. dokonującym dostawy towarów jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 2
   

- jeżeli przedmiotem nabycia są nowe środki transportu.

Z powyższego wynika zatem, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w przypadku nowych środków transportu, zachodzi także wówczas, gdy nabywca ani dostawca nie są podatnikami. W przypadku nowych środków transportu wewnątrzwspólnotowe nabycie ma miejsce zawsze, niezależnie od całkowitej wartości obrotu z tego tytułu w trakcie roku podatkowego oraz w poprzednim roku podatkowym. Nie jest zatem możliwe - w odniesieniu do nowych środków transportu - skorzystanie z opcjonalnego wyłączenia uznawania takich czynności za nabycie wewnątrzwspólnotowe z uwagi na kwotę obrotu nieprzekraczającą 50 000 zł.

Jednak, oceniając całościowo przedstawione stanowisko przez Wnioskodawcę, tj. twierdzenie, że dla rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia środka transportu nie istotne jest to, że jest nowym środkiem transportu, uznać je należy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.