Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów, jeżeli w efekcie (...)

10.8.2012

Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów, jeżeli w efekcie końcowym towary te nie posłużą czynnościom opodatkowanym na skutek wystąpienia kradzieży z przyczyn niezależnych od Wnioskodawcy.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2012 r. (data wpływu 28 maja 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 1 sierpnia 2012 r. (data wpływu 3 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 1 sierpnia 2012 r. o kwestie związane z reprezentacją.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca nabył od kontrahenta niemieckiego opony, które znajdowały się w Grecji. Do zorganizowania transportu opon do magazynu Spółki wynajęty został na giełdzie transportowej polski spedytor - firma "A". Firma posługiwała się licencją na transport międzynarodowy wystawioną przez Ministra Transportu. Ponadto na stronie firmy "A" widniało ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej - Polisa z sumą gwarancyjną USD 200.000.

W związku z faktem, że w ustalonym terminie, tj. w dniu 21.06.2011 r., transport opon nie dotarł do magazynu Spółki, a od następnego dnia telefon pracownika firmy "A" nie odpowiadał, nie było również możliwości skontaktowania się z nim poprzez giełdę, Spółka poszukiwała kontaktu z firmą "A" poprzez Internet i dotarła ostatecznie telefonicznie do właściciela firmy "A", który oświadczył, że pod jego firmę podszywają się oszuści, którzy już oszukali co najmniej 5 firm z różnych branż.

Jeszcze w dniu 22.06.2011 r. Spółka zawiadomiła Policję o kradzieży opon. Na podstawie uzyskanej od strony greckiej kopii dokumentu CMR udało się odczytać, a następnie po dłuższym poszukiwaniu poprzez Internet odnaleźć firmę przewozową "B", której kierowca przewoził opony.

Na podstawie rozmowy telefonicznej z pracownikiem firmy ?B? udało się ustalić poniższe fakty:

zlecenie przewozu opon firma ?B? otrzymała od firmy ?W?, a ta otrzymała zlecenie od firmy "A",

firma ?B? dostała od razu inną niż zlecona przez Wnioskodawcę dyspozycję dostawy ładunku na adres w mieście K., ponownie zmieniony już w drodze przez firmę ?W? na adres w mieście R. (na podstawie zmiany wprowadzonej przez firmę "A"),

kierowca firmy ?B? potwierdził, że opony zostały rozładowane w R. w dniu 20.06.2011 r. i na CMR uzyskał pieczątkę i podpis przedstawiciela firmy "A" (na pieczątce forma prawna i nazwa firmy podobna do nazwy firmy, która otrzymała zlecenie od Wnioskodawcy).

Informacje powyższe zostały przekazane Policji w dniu 27.06.2011 r. Ponadto Spółka zgłosiła szkodę w ramach ubezpieczenia OC przewoźnika w ruchu międzynarodowym (firmy "A"). Po kilkudniowym oczekiwaniu nadeszła informacja, że druk polisy jest sfałszowany i jako taki nigdy w zapisach nie istniał.

Prokuratura Rejonowa powiadomiła Wnioskodawcę, że decyzją Prokuratora Rejonowego z dnia 12.07.2011 r. wszczęte zostało śledztwo w przedmiotowej sprawie, w którym Wnioskodawca aktywnie uczestniczy.

Z dokumentów znajdujących się w aktach postępowania przygotowawczego wynika, iż firma "A" działała od początku z zamiarem przywłaszczenia opon, zanim zostały one załadowane do transportu przez przewoźnika, co potwierdza zeznanie Rafała K. (przedstawiciela bezpośredniego podwykonawcy firmy "A"), treść złożonego zlecenia spedycyjnego, a także korespondencja z komunikatora giełdy (z której wynika, iż zmiana miejsca rozładunku miała miejsce już w dniu 13 czerwca 2011 r., kiedy towar znajdował się jeszcze w Grecji, o czym Wnioskodawca powziął informację z akt postępowania prokuratorskiego). Kradzież miała zatem miejsce przed dniem wydania towaru przewoźnikowi.

Spółka "A" dokonała kradzieży opon w następujący sposób:

bez wiedzy i zgody Spółki zleciła przewóz opon firmie ?W?, która podnajęła do fizycznego wykonania transportu firmę ?B?,

firma ?B? dostała od razu inną niż zlecona przez Wnioskodawcę dyspozycję dostawy ładunku na adres w mieście K., ponownie zmieniony już w drodze przez firmę ?W? na adres w mieście R. (na podstawie zmiany wprowadzonej przez firmę "A"),

kierowca firmy ?B? potwierdził, że opony zostały rozładowane w R. w dniu 20.06.2011 r. i na CMR uzyskał pieczątkę i podpis przedstawiciela firmy "A" (na pieczątce forma prawna nazwa firmy podobna do nazwy firmy, która otrzymała zlecenie od Wnioskodawcy).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka, w związku z otrzymaną w dniu 2 maja 2012 r. interpretacją indywidualną znak IPTPP2/443-69/12/12-4/KW z dnia 24 kwietnia 2012 r., w której Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi orzekł konieczność rozpoznania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium Polski, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 oraz ust. 2 pkt 4 lit. c ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.)?

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Na podstawie otrzymanej w dniu 2 maja 2012 r. interpretacji indywidualnej znak IPTPP2/443-69/12/12-4/KW z dnia 24 kwietnia 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi stwierdził, iż Spółka ma obowiązek rozpoznać wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (dalej WNT) na terytorium Polski, potwierdzając niniejszym ziszczenie przesłanek do wystąpienia WNT wskazanych w przepisie art. 9 ust. 1 w/cyt. ustawy o VAT.

W myśl art. 9 ust. 1 cyt. ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, rozumie się na nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego myśl ust. 2 pkt 4 lit. c art. 86 ustawy o VAT stanowi kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Spółka jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a nabyte od kontrahenta niemieckiego opony miały służyć działalności gospodarczej Spółki; miały być przedmiotem sprzedaży opodatkowanej. Ponieważ podatek VAT skonstruowany jest na zasadzie odliczenia bezzwłocznego, podatnik w momencie zakupu określa, czy dany zakup będzie związany ze sprzedażą opodatkowaną czy też nie. Zgodnie z tą zasadą zakup opon był dokonany z zamiarem wykorzystania go w celu osiągnięcia przychodu opodatkowanego, zatem Spółka nabyła pierwotne prawo do odliczenia podatku naliczonego. Skoro więc w chwili nabycia towaru Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego (ze względu na istnienie związku z przyszłą sprzedażą opodatkowaną), należy uznać, że fakt późniejszego wystąpienia zdarzenia losowego, jakim jest kradzież towaru nie pozbawia jej prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem tego towaru, zwłaszcza, że w związku z zakupem tych towarów nie jest ono w żaden sposób ograniczone wyłączeniami wskazanymi w przepisie art. 88 w/cyt. ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 ww. ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Natomiast świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, to każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. c ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Mając na uwadze powyższe, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Biorąc pod uwagę fakt, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (zadeklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Jeśli podatnik zamierza przeznaczyć dane towary lub usługi na cele działalności opodatkowanej, to jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów i usług.

Zatem najistotniejszym warunkiem umożliwiającym podatnikowi podatku od towarów i usług skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Nabył od kontrahenta niemieckiego opony, które znajdowały się w Grecji. Do zorganizowania transportu opon do magazynu Spółki wynajęty został na giełdzie transportowej polski spedytor - firma "A".

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że nabyte od kontrahenta niemieckiego opony miały służyć działalności gospodarczej Spółki; miały być przedmiotem sprzedaży opodatkowanej.

Mając na uwadze powyższe należy zauważyć, iż niedobory mogą być zawinione, jak i niezawinione. Niedobory zawinione, są to niedobory, które powstały na skutek niedopełnienia obowiązków przez osobę materialnie odpowiedzialną za powierzone jej mienie. Natomiast niedobory niezawinione to te, które powstały z przyczyn niezależnych od osób materialnie odpowiedzialnych. Niedobory te mogą powstać na skutek zdarzeń losowych np.: pożaru, kradzieży, powodzi, zalania, jak również wskutek transportu, braku prądu itp. Są to przyczyny, na które osoba materialnie odpowiedzialna nie miała żadnego wpływu.

W przypadku powstania niedoborów (czy to zawinionych czy niezawinionych) dochodzi do sytuacji, w której nabyte towary nie zostaną wykorzystane do działalności opodatkowanej, co jest niezbędnym warunkiem dokonania odliczenia.

W przedmiotowej sprawie należy odwołać się do orzeczenia Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (obecnie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej) z dnia 15 stycznia 1998 r. w sprawie C-37/95 pomiędzy Państwem Belgijskim a Ghent Coal Terminal NV, w którym Trybunał stwierdził (odwołując się do zasady neutralności podatku VAT), że w sytuacji kiedy nabycie towarów i usług zostało poczynione z zamiarem wykorzystania ich do działalności opodatkowanej, ale z powodów pozostających poza kontrolą podatnika, nie wykorzystał on nabytych towarów i usług w prowadzeniu tej działalności, prawo podatnika do odliczenia zostaje zachowane.

W świetle powołanego wyroku, należy stwierdzić, że w przypadku, gdy zakup danego towaru przez podatnika jest dokonany z zamiarem wykorzystania tego towaru do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, to pomimo utraty danego towaru z przyczyn od niego niezależnych, tj. w sposób niezawiniony, czy ? jak to ujął Trybunał ? ?z powodów pozostających poza kontrolą podatnika?, przysługuje prawo do odliczenia podatku w związku z ww. nabyciem.

Jak wynika z okoliczności sprawy wskazanych przez Zainteresowanego, utrata towaru nastąpiła z przyczyn od Niego niezależnych. Zatem Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów do wykonywania czynności opodatkowanych.

Reasumując, Wnioskodawcy na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów, jeżeli w efekcie końcowym towary te nie posłużą czynnościom opodatkowanym na skutek wystąpienia kradzieży z przyczyn niezależnych od Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego.

Niniejsza interpretacja indywidualna został wydana m.in. w oparciu o okoliczności sprawy, z których wynika, iż utrata towaru nastąpiła z przyczyn od Wnioskodawcy niezależnych.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.