Uprawnienia osoby zatrzymanej
Uprawnienia przysługujące zatrzymanemu są gwarancją podstawowych praw człowieka. Mają zapewnić, żeby osoba nie została bezpodstawnie i niesprawiedliwie pozbawiona wolności. Uprawnienia te dotyczą zatrzymania procesowego, prewencyjnego, a niektóre prawa także zatrzymania w celu doprowadzenia.
Jakie prawa ma osoba zatrzymana?
- Prawo do informacji. Zatrzymany musi być natychmiast poinformowany o przyczynach zatrzymania go przez Policję bądź inne organy ścigania. Nie mogą to być jakiekolwiek przyczyny, ale tylko takie, które są uzasadnione (czyli istotne i poparte jakimś dowodem), a do tego przewidziane przez prawo. Żeby zatrzymanie było zgodne z prawem policjanci muszą też poinformować zatrzymanego o jego prawach (wymienionych poniżej). Dowodem na to, że funkcjonariusze dopełnili obowiązku informacji i wysłuchania jest protokół zatrzymania, który podpisuje zatrzymany.
- Prawo do wysłuchania zatrzymanego. Natychmiast, w chwili zatrzymania funkcjonariusz, który dokonuje zatrzymania powinien dowiedzieć się, co osoba ma do powiedzenia w sprawie przyczyn zatrzymania i sposobu jego dokonania, a jej oświadczenie umieścić w protokole.
- Prawo do kontaktu z adwokatem. Umożliwienie kontaktu z adwokatem jest prawem zatrzymanego, który może żądać przeprowadzenia z nim bezpośredniej rozmowy. Zatrzymujący ma prawo zastrzec, że będzie przy takiej rozmowie.
- Prawo do zawiadomienia osoby najbliższej. Zatrzymany ma też prawo żądać, by o tym fakcie powiadomiono wskazaną przez niego osobę (nie musi to być ktoś z rodziny).
- Prawo złożenia zażalenia do sądu. To uprawnienie do kontroli słuszności, legalności i prawidłowości przeprowadzenia zatrzymania, przez niezależny sąd. Zażalenie przekazane sądowi (właściwy jest sąd rejonowy miejsca zatrzymania lub prowadzenia postępowania), musi być natychmiast rozpatrzone. Sąd nie musi się jednak spotykać z zatrzymanym, aby wydać decyzję o prawidłowości zatrzymania. Zażalenie zazwyczaj sporządza sam zatrzymany, dlatego wymogi odnośnie tego, jak ma być ono sformułowane są niewielkie.
- Prawo złożenia zażalenia do prokuratora. Jest niezależne od tego, czy złożono zażalenie do sądu. Prokuratorowi zatrzymany może poskarżyć się na sposób, w jaki dokonano zatrzymania, a także na warunki, w jakich przebywa.
- Prawo żądania zwolnienia z aresztu. Powstaje z momentem upływu ostatecznych terminów, na jakie można dokonać zatrzymania, tj. gdy w ciągu 48 godzin nie wniesiono do sądu wniosku o zastosowanie tymczasowego aresztowania lub gdy w ciągu 24 godzin od przekazania do dyspozycji sądu nie doręczono zatrzymanemu postanowienia o tymczasowym aresztowaniu. Zwolnienie zatrzymanego należy też zarządzić natychmiast, jeżeli ustała przyczyna zatrzymania. Sąd i prokurator mogą w każdej chwili zarządzić natychmiastowe zwolnienie zatrzymanego.
Pamiętaj, że:
- Osoba niesłusznie pozbawiona wolności może dochodzić od państwa odszkodowania pieniężnego za straty materialne (np. utracony zarobek) i krzywdę psychiczną, jakiej doznała będąc zatrzymaną.
- Jednakże osoba zatrzymana, a następnie zwolniona nie zawsze może domagać się odszkodowania. Może to zrobić tylko wtedy, gdy zatrzymanie było niewątpliwie niesłuszne, tzn. gdy w chwili jego dokonania nie było wystarczających powodów, żeby zatrzymać tę właśnie osobę.
Podstawy prawne:
-
Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997r. (Dz. U. 1997 r., Nr 78, poz. 483),
-
Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego (Dz.U. 1997 r., Nr 89, poz. 555 ze zmianami),
-
Ustawa z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. 1990 r., Nr 30, poz. 179 ze zmianami),
-
Ustawa z dnia 12 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. 1982 r., Nr 35, poz. 230 ze zmianami).
Skomentuj artykuł - Twoje zdanie jest ważne
Czy uważasz, że artykuł zawiera wszystkie istotne informacje? Czy jest coś, co powinniśmy uzupełnić? A może masz własne doświadczenia związane z tematem artykułu?