Dwa lata ustawy antykryzysowej
22 sierpnia 2009 r. weszła w życie ustawa o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców zwana potocznie ustawą antykryzysową.
Ustawa ta zmieniła m.in. sytuację prawną tych pracowników, z którymi pracodawca zawierał kolejne umowy o pracę na czas określony. Po dwóch latach od wejścia w życie przed niektórymi z tych osób otwiera się możliwość żądania ustalenia, że z pracodawcą łączy ich mająca sporo korzyści umowa na czas nie określony.
Co do zasady zgodnie z art. 251 § 1 kodeksu pracy zawarcie kolejnej umowy o pracę na czas określony jest równoznaczne w skutkach prawnych z zawarciem umowy o pracę na czas nieokreślony, jeżeli poprzednio strony dwukrotnie zawarły umowę o pracę na czas określony na następujące po sobie okresy, o ile przerwa między rozwiązaniem poprzedniej a nawiązaniem kolejnej umowy o pracę nie przekroczyła 1 miesiąca.
Do umów o pracę zawartych na czas określony trwających w dniu wejścia w życie ustawy antykryzysowej nie stosuje się przepisu art. 251 kodeksu pracy. Zatem na podstawie ustawy antykryzysowej można zawierać nowe umowy na czas określony z pracownikiem nawet co miesiąc.
Ustawodawca określił jednak, że okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony, a także łączny okres zatrudnienia na podstawie kolejnych umów o pracę na czas określony między tymi samymi stronami stosunku pracy, nie może przekraczać 24 miesięcy. Kolejną umowę na czas określony rozumieć należy jako umowę zawartą przed upływem 3 miesięcy od rozwiązania lub wygaśnięcia poprzedniej umowy zawartej na czas określony. Jednakże 24-miesięczny limit nie znalazł zastosowania, jeżeli termin rozwiązania umowy o pracę na czas określony, zawartej przed 22 sierpnia 2009 r., przypada po dniu 31 grudnia 2011 r. – ustawa wskazuje, że w takiej sytuacji umowa rozwiąże się z upływem czasu, na który została zawarta.
Ograniczenia w zatrudnianiu pracownika na podstawie umów o pracę na czas określony obowiązują tylko do dnia 31 grudnia 2011 r. Minęły dwa lata od wejścia w życie ustawy antykryzysowej. Konsekwencje dalszego zatrudniania pracownika po upływie 24-miesięcznego, a jeszcze w czasie obowiązywania ustawy antykryzysowej, nie są określone w ustawie. Jednakże przyjmuje się w doktrynie, że po upływie wspomnianych 24 miesięcy, pracownik może domagać się przed sądem ustalenia, że jego umowa na czas określony przekształciła się w umowę na czas nie określony.
Ustalenia przed sądem, że obie strony łączy umowa na czas nie określony, będą mogli domagać się tylko ci pracownicy, którym 24-miesięczny termin upłynie do końca tego roku.
Do umów o pracę zawartych na czas określony trwających w dniu 1 stycznia 2012 r. zastosowanie znajdzie art. 251 kodeksu pracy. Przykładowo gdy pierwsza umowa zawarta została i zakończyła się przed 22 sierpnia 2009 r., drugą zawarto przed 22 sierpnia 2009 r. i zakończono w czasie obowiązywania ograniczeń, trzecią zaś zawarto w trakcie ich obowiązywania i będzie ona trwała po 1 stycznia 2012 r. - ostatnia będzie równoznaczna z zawarciem umowy na czas nie określony, gdy przerwa między rozwiązaniem kolejnych umów o pracę nie przekroczyła 1 miesiąca.
Katarzyna Tomica, e-prawnik.pl
Zespół
e-prawnik.pl
Skomentuj artykuł - Twoje zdanie jest ważne
Czy uważasz, że artykuł zawiera wszystkie istotne informacje? Czy jest coś, co powinniśmy uzupełnić? A może masz własne doświadczenia związane z tematem artykułu?