Ustawa o powszechnym obowiązku obrony RP. Kto pokieruje polską armią w czasie wojny?

Uchwalona zmiana prawa, m.in. ustawy o powszechnym obowiązku obrony RP ma m.in. na celu: zdefiniowanie ram czasowych obowiązywania kategorii konstytucyjnej "czas wojny", doprecyzowanie kompetencji Naczelnego Dowódcy Sił Zbrojnych, określenie zadań "kandydata" do mianowania na Naczelnego Dowódcę Sił Zbrojnych oraz umożliwienie Prezydentowi RP korzystania z pomocy Szefa Sztabu Generalnego WP procesie kierowania obroną państwa.

Projekt zmian został skierowany do Sejmu przez prezydenta Bronisława Komorowskiego. Wiąże się on z reformą systemu kierowania i dowodzenia, wprowadzonym w styczniu ub. roku. Zgodnie z przyjetym przez Sejm projektem, dowodzenie armią w czasie wojny byłoby zadaniem naczelnego dowódcy podporządkowanego bezpośrednio prezydentowi. Rząd, który obradował nad przygotowanym w BBN projektem, zaaprobował rozwiązanie, w myśl którego naczelny dowódca sił zbrojnych ma być podporządkowany bezpośrednio prezydentowi, kierującemu obroną państwa we współdziałaniu z Radą Ministrów. Pozostałe zadania związane z kierowaniem armią pozostają zadaniem MON.

Zadaniem prezydenta byłoby także zatwierdzanie - na wniosek ministra obrony - narodowych planów użycia sił zbrojnych do obrony państwa.

Kandydata na stanowisko naczelnego dowódcy ma wskazywać jeszcze w czasie pokoju prezydent - na wniosek rządu. Oficer ten będzie zobowiązany do udziału w przygotowaniach do obrony i w planowaniu użycia wojsk do operacji obronnej.

W czasie działań zbrojnych naczelny dowódca nie przejmowałby dowodzenia nad całą armią, lecz jedynie nad częścią wyznaczoną do udziału w operacji obronnej. Wykaz jednostek organizacyjnych przechodzących w podporządkowanie naczelnemu dowódcy ma być zapisany w tajnych planach użycia sił zbrojnych.

Do czasu mianowania naczelnego dowódcy i przejęcia przezeń obowiązków planowaniem, organizacją i operacjami sił zbrojnych ma kierować dowódca operacyjny rodzajów sił zbrojnych.

Zespół
e-prawnik.pl