Akt notarialny a egzekucja

Odpowiedź prawnika: Akt notarialny a egzekucja

 

Z opisanego stanu faktycznego wynika, iż Pani/Pan jest wierzycielem i posiada tytuł wykonawczy, czyli dokument stanowiący podstawę wszczęcia postępowania egzekucyjnego. Z reguły wystarcza, by osoba posiadająca tytuł wykonawczy, sporządziła wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego skierowany do komornika, który przeprowadzi dla Pani/Pana postępowanie egzekucyjne w osoba celu wyegzekwowania kwoty, która wynika z treści aktu notarialnego. Tak więc wniosek o wszczęcie egzekucji złożony osobiście wraz z załącznikiem jakim jest tytuł wykonawczy jest wystarczający do wszczęcia postępowania egzekucyjnego.

Ponieważ wskazuje Pani, że dłużnik ucieka z majątkiem, być może w Pani sytuacji korzystne będzie skontaktowanie się z fachowym pełnomocnikiem, który wskaże, w jaki sposób w tych konkretnych okolicznościach prowadzić egzekucję z majątku dłużnika, z którym on „ucieka”.

Sporządzając samemu wniosek proszę pamiętać, iż zgodnie z artykułem 797 kodeksu postępowania cywilnego „we wniosku należy wskazać świadczenie, które ma być spełnione, oraz sposób egzekucji. Do wniosku lub żądania należy dołączyć tytuł wykonawczy”. Innymi słowy, musi Pani/Pan określić, z czego komornik ma przeprowadzić postępowanie egzekucyjne. Ma Pani/Pan do wyboru nieruchomości, ruchomości, wynagrodzenie za pracę, inne wierzytelności (czyli np. należności za jakieś usługi, które dłużnik wykonał), czy tez kwoty zgromadzone na rachunku bankowym). Składając zatem wniosek w treści należy wskazać, iż wnioskuje Pani o wszczęcie postępowania egzekucyjnego z jakiś składników majątkowych, bądź z kilku rodzajów, alternatywnie. Jeżeli faktycznie nie spodziewa się Pani/Pan przeprowadzenia postępowania egzekucyjnego z powodzeniem z racji czynności, jakie podjął lub stale podejmuje Pani/Pana dłużnik, może Pani/pan skorzystać z postępowania w celu wyjawienia majątku. Możliwość taką przewiduje kodeks postępowania cywilnego w artykule 913 i następnych. Zgodnie z artykułem 913 paragraf 2 wierzyciel może żądać wyjawienia majątku także przed wszczęciem egzekucji, jeżeli uprawdopodobni, że nie uzyska zaspokojenia w pełni swej należności ze znanego mu majątku albo z przypadających dłużnikowi bieżących świadczeń periodycznych za okres sześciu miesięcy. Wniosek taki należy złożyć w sądzie właściwości ogólnej dłużnika oraz dołączyć do niego tytuł wykonawczy i inne dokumenty uzasadniające obowiązek dłużnika wyjawienia majątku.

Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie określenia wysokości wpisów w sprawach cywilnych od wniosku o nakazanie dłużnikowi wyjawienia majątku pobiera się wpis stały w kwocie 30 zł. Natomiast zgodnie z ustawą z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji za prowadzenie egzekucji i inne czynności wymienione w ustawie komornik pobiera opłaty egzekucyjne. W sprawach o egzekucję świadczeń pieniężnych komornik pobiera opłaty stosunkowe, zależne od wartości egzekwowanego świadczenia. W razie rozszerzenia przez wierzyciela egzekucji co do wysokości egzekwowanego świadczenia, pobiera się także opłatę stosunkową od różnicy tego świadczenia. W razie wyboru przez wierzyciela więcej niż dwóch sposobów egzekucji świadczeń pieniężnych, opłata stosunkowa ulega podwyższeniu o 1/10 część za każdy następny sposób egzekucji. Za dokonaną egzekucję świadczeń pieniężnych komornik pobiera od dłużnika opłatę stosunkową w wysokości 15% wartości wyegzekwowanego roszczenia. Komornik w terminie 3 dni od chwili otrzymania wniosku podejmuje czynności egzekucyjne niezbędne dla skutecznego przeprowadzenia egzekucji. Za niedotrzymanie tego terminu komornik podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej. Istotnym jest, iż do wartości egzekwowanego roszczenia stanowiącej podstawę ustalenia opłaty egzekucyjnej wlicza się odsetki, koszty i inne należności podlegające egzekucji wraz ze świadczeniem głównym w dniu złożenia wniosku lub rozszerzenia egzekucji. Przy oznaczaniu wartości egzekwowanego roszczenia każde rozpoczęte 10 zł liczy się za pełne. Cała opłata stosunkowa wynosi 15% wartości egzekwowanego świadczenia, jednak nie może być niższa niż 1/10 i wyższa niż trzydziestokrotna wysokość prognozowanego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej, zwanego dalej „prognozowanym przeciętnym wynagrodzeniem”. Opłatę tę komornik pobiera również w przypadku umorzenia postępowania na wniosek wierzyciela złożony przed upływem roku od dnia otrzymania wniosku o wszczęcie egzekucji; w tym celu komornik wyda postanowienie, w którym wezwie dłużnika do uiszczenia należności z tytułu opłat w terminie 14 dni od dnia doręczenia postanowienia. Postanowienie po uprawomocnieniu podlega wykonaniu w drodze egzekucji bez zaopatrywania w klauzulę wykonalności. Opłatę nie uiszczoną przez wierzyciela zwolnionego od kosztów sądowych oraz pozostałą część opłaty nie obciążającą wierzyciela komornik ściąga od dłużnika, z tym że drugą część opłaty stosunkowej oblicza się proporcjonalnie do wyegzekwowanych kwot.