Najem okazjonalny - o czym należy pamiętać?

Wprowadzenie najmu okazjonalnego

Najem okazjonalny został wprowadzony ustawą z dnia 17 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego oraz o zmianie niektórych innych ustaw.

Sama definicja najmu okazjonalnego lokalu została umieszczona w rozdziale 2a z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów (dalej „u.o.p.l”). Zgodnie z § 19a ust. 1 u.o.p.l. umową najmu okazjonalnego lokalu jest umowa najmu lokalu służącego do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych, zawarta na czas oznaczony, nie dłuższy niż 10 lat.

Warunki

Należy podkreślić, że to na właścicielu, który jest osobą fizyczną, nieprowadzącą działalności gospodarczej w zakresie wynajmowania lokali, ciąży obowiązek zgłoszenia zawarcia umowy najmu okazjonalnego lokalu naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania właściciela lokalu, w terminie 14 dni od dnia rozpoczęcia najmu. Zaniechanie tego obowiązku sprawia, że zastosowania nie znajdą art. 19c i 19d u.o.p.l., co oznacza, że właściciel nie będzie mógł dokonywać podwyższenia czynszu najmu, nakładać na najemcę obowiązku zapłaty dodatkowych opłat, a także wynajmujący utraci możliwość skorzystania z warunków przymusowego opróżnienia lokalu. Powyższe oznacza więc, że zaniechanie obowiązku zgłoszenia skutkować będzie uznaniem, że zawarta pomiędzy stronami umowa jest zwykłą umową najmu zawartą na czas oznaczony (analogicznie w przypadku niedołączenia do umowy załączników określonych w art. 19a ust. 2 u.o.p.l.). 

Obligatoryjnym załącznikiem do umowy najmu okazjonalnego jest: złożone w formie aktu notarialnego oświadczenie najemcy, w którym poddaje się egzekucji i zobowiązuje do opróżnienia i wydania lokalu w terminie wskazanym w żądaniu właściciel lokalu (żądanie właściciela powinno być natomiast sporządzone na piśmie i opatrzone urzędowo poświadczonym podpisem), wskazanie lokalu, w którym najemca będzie mógł zamieszkać w przypadku wykonania egzekucji obowiązku opróżnienia lokalu oraz oświadczenie właściciela lokalu lub osoby posiadającej tytuł prawny do lokalu o wyrażeniu zgody na zamieszkanie najemcy i osób z nim zamieszkujących w lokalu.

Podstawa prawna:

• ustawa z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów (Dz.U. z 2014 r. poz. 150, z późn zm.);
• ustawa z dnia 17 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2010 r. Nr 3, poz. 13).

Przemysław Lech

Radca Prawny