Niestawiennictwo świadka na rozprawie

Odpowiedź prawnika: Niestawiennictwo świadka na rozprawie

Rzeczywiście, w wezwaniu osoby w charakterze świadka powinna być podana informacja tym, w jakiej sprawie ta osoba jest wzywana. Jednakże niedopełnienie tego obowiązku nie skutkuje nieprawidłowością doręczenia, jeśli osoba wzywana oświadczyła, że wezwanie otrzymała. Jeżeli zatem pokwitował Pan odbiór wezwania, doręczenie tego wezwania jest skuteczne mimo jego braków (art. 142 k.p.k.). Kodeks postępowania karnego nie przewiduje możliwości złożenia wniosku o uzupełnienie wezwania. Osoba wezwana przez organ prowadzący postępowanie do wzięcia udziału w postępowaniu w charakterze świadka nie może samodzielnie zmienić terminu przesłuchania, ponieważ kompetencja do wydawania zarządzeń w tej sprawie należy do organu prowadzącego postępowanie. W przypadku zaistnienia usprawiedliwionych okoliczności świadek może po prostu nie stawić się na przesłuchanie, przedstawiając (najczęściej listownie, przed datą przesłuchania) przyczyny niestawiennictwa. Nieprzedstawienie okoliczności wystarczająco usprawiedliwiających niestawiennctwo naraża osobę wezwaną na sankcję w postaci wymierzenia kary pieniężnej przez organ prowadzący postępowanie do wysokości 3000 zł (art. 285 k.p.k.). Zazwyczaj za okoliczność usprawiedliwiającą uważa się chorobę (art. 117 k.p.k. i rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości w sprawie warunków i trybu usprawiedliwiania niestawiennictwa oskarżonych, świadków i innych uczestników postępowania karnego z powodu choroby oraz sposobu wyznaczania lekarzy uprawnionych do wystawiania zaświadczeń potwierdzających niemożność stawienia się na wezwanie lub zawiadomienie organu prowadzącego postępowanie) lub okoliczności siły wyższej. Do organu prowadzącego postępowanie należy decyzja, czy przedstawione przez osobę wezwaną okoliczności uznać za usprawiedliwiające jego niestawiennictwo.