W powyższej sytuacji zastosowanie będą miały art. 128 - 144 z ind. 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczgo (dalej: k.r.o.).

Art. 128 k.r.o. definiuje obowiązek alimentacyjny jako obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania, określając jednocześnie krąg osób, których dotyczy. Wśród kręgu tych osób znajduje się również ojciec w stosunku do swojego dziecka. Art. 141-143 k.r.o. regulują obowiązek alimentacyjny ojca wobec dziecka pozamałżeńskiego.

Art. 141 § 1 kro stanowi: Ojciec nie będący mężem matki obowiązany jest przyczynić się w rozmiarze odpowiadającym okolicznościom do pokrycia wydatków związanych z ciążą i porodem oraz kosztów trzymiesięcznego utrzymania matki w okresie porodu. Z ważnych powodów matka może żądać udziału ojca w kosztach swego utrzymania przez czas dłuższy niż trzy miesiące. Jeżeli wskutek ciąży lub porodu matka poniosła inne konieczne wydatki albo szczególne straty majątkowe, może ona żądać, ażeby ojciec pokrył odpowiednią część tych wydatków lub strat. Roszczenia powyższe przysługują matce także w wypadku, gdy dziecko urodziło się nieżywe.

Art. 142 k.r.o. stanowi: Jeżeli ojcostwo mężczyzny nie będącego mężem matki zostało uwiarygodnione, matka może żądać, ażeby mężczyzna ten jeszcze przed urodzeniem się dziecka wyłożył odpowiednią sumę pieniężną na koszty utrzymania matki przez trzy miesiące w okresie porodu oraz na koszty utrzymania dziecka przez pierwsze trzy miesiące po urodzeniu. Termin i sposób zapłaty tej sumy określa sąd.

Art. 143 kro stanowi: Jeżeli ojcostwo mężczyzny, który nie jest mężem matki, nie zostało ustalone, zarówno dziecko, jak i matka mogą dochodzić roszczeń majątkowych związanych z ojcostwem tylko jednocześnie z dochodzeniem ustalenia ojcostwa. Nie dotyczy to roszczeń matki, gdy dziecko urodziło się nieżywe.

Przytaczane przepisy ustanawiają zasady ścisłej zależności roszczeń majątkowych matki i dziecka przeciwko mężczyźnie, który nie jest mężem matki, od uprzedniego lub też równoczesnego ustalenia jego ojcostwa wobec dziecka. Ustalenie ojcostwa otwiera matce dziecka drogę do wystąpienia z roszczeniem przewidzianym w art. 141 § 1 k.r.o., dziecku natomiast z roszczeniem o alimenty, stosownie do art. 133 § 1 k.r.o., który stanowi: rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Jednocześnie wskazać należy, iz Kodeks rodzinny i opiekuńczy ustanawia domniemanie pochodzenia dziecka od męża matki. Tak więc, aby matka dziecka mogła dochodzić świadczenia alimentacyjnego (w imieniu swoim z art. 141 § 1 k.r.o. oraz w imieniu dziecka z art. 133 § 1 k.r.o.) wpierw musiałaby przełamać to domniemanie i dowieść, iż to inny mężczyzna jest faktycznie ojcem dziecka. Zatem, zgodnie z art. 143 k.r.o., matka dziecka będzie uprawniona do dochodzenia roszczeń majątkowych związanych z ojcostwem (allimentów) tylko jednocześnie z dochodzeniem ustalenia ojcostwa.

Na zakończenie wspomnieć należy, iż ze względu na olbrzymie znaczenie prawidłowych ustaleń faktycznych w tego typu sprawach, dopuszczalne są dowody z badań naukowych. Pojęcie to odnosi się przede wszystkim do środków dowodowych uwzględniających ostatnie osiągnięcia genetyki i antropologii. Materiał dowodowy pozwoli, w wielu wypadkach, na określenie biologicznego ojca dziecka pozamałżeńskiego, nawet jeżeli matka utrzymywała w okresie koncepcyjnym stosunki seksualne z wieloma mężczyznami. Wśród dopuszczalnych dowodów wymienić można: grupowe badanie krwi, analizę DNA, itp (Piasecki Kazimierz [w:] Sychowicz Marek, Ciepła Helena, Kalus Stanisława, Czech Bronisław, Domińczyk Tadeusz, Piasecki Kazimierz (red.) - Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz. Warszawa 2009 Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis (wydanie IV) ss. 1152).