Orzeczenie kary grzywny

Odpowiedź prawnika: Orzeczenie kary grzywny

Grzywna w postępowaniu karnym nie służy zaspokojeniu roszczeń okarżyciela prywatnego (choćby był poszkodowanym). Grzywna uiszczana przez skazanego przypada Skarbowi Państwa. Art 212 kodeksu karnego stanowi: Kto pomawia inną osobę, grupę osób, instytucję, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nie mającą osobowości prawnej o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności, podlega grzywnie, karze ograniczenia albo pozbawienia wolności do roku. To sąd rozstrzyga i podejmuje decyzję, która z powyższych możliwych kar orzec. Inną sprawą jest, iż skazanie sprawcy za przestępstwo zniesławienia umożliwia sądowi orzeczenie nawiązki: 1) na rzecz pokrzywdzonego (szczególnie wówczas, gdy pomówienie doprowadziło do powstania szkody w dobrach pokrzywdzonego, np. nastąpiła utrata zaufania), 2) na rzecz Polskiego Czerwonego Krzyża, albo 3) na cel wskazany przez pokrzywdzonego, jednakże w tym przypadku musi to być cel społeczny, zatem wyklucza to orzeczenie nawiązki na rzecz np. jakiejś osoby wskazanej przez pokrzywdzonego. Zgodnie z art. 621 kodeksu postępowania karnego oskarżyciel prywatny składa przy akcie oskarżenia lub wraz z oświadczeniem o przyłączeniu się do toczącego się postępowania lub podtrzymaniu oskarżenia, od którego prokurator odstąpił, dowód wpłacenia do kasy sądowej zryczałtowanej równowartości wydatków (obecnie kwota ta jest ustalona na 300 zł.). Sąd może zwolnić oskarżonego lub oskarżyciela posiłkowego w całości lub w części od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, jeżeli istnieją podstawy do uznania, że uiszczenie ich byłoby dla nich zbyt uciążliwe ze względu na sytuację rodzinną, majątkową i wysokość dochodów, jak również wtedy, gdy przemawiają za tym względy słuszności.