Pierwszeństwo zaspokojenia ze skargi pauliańskiej

Powołany w pytaniu art. 532 kodeksu cywilnego przewiduje, iż wierzyciel, względem którego czynność prawna dłużnika została uznana za bezskuteczną, może z pierwszeństwem przed wierzycielami osoby trzeciej dochodzić zaspokojenia z przedmiotów majątkowych, które wskutek czynności uznanej za bezskuteczną wyszły z majątku dłużnika albo do niego nie weszły. W wypadku zatem wygranej przez wierzyciela procesu ze skargi pauliańskiej, wierzyciel nabywa uprawienie do prowadzenia egzekucji z majątku osoby trzeciej, która odniosła korzyść z zaskarżonej czynności. Uprawnienie do prowadzenia egzekucji ograniczone jest jednak do przedmiotów majątkowych, które wskutek czynności uznanej za bezskuteczną wyszły z majątku dłużnika albo do niego nie weszły i może służyć tylko do zaspokojenia wierzytelności, ze względu na którą nastąpiło zaskarżenie. Uznaje się jednak, iż w wypadku, gdy przedmiotem zaskarżonej czynności były pieniądze albo rzeczy oznaczone tylko co do gatunku, które zmieszały się z takimi samymi składnikami majątkowymi osoby trzeciej, to wierzycielowi przysługuje uprawnienie do prowadzenia egzekucji z całego majątku osoby trzeciej.

Wydaje się przy tym, iż powołany wyżej przepis objęty będzie zakresem art. 1025 par. 1 pkt 8 kpc. Rzecz dotyczy rzecz jasna sytuacji, gdy suma uzyskana z egzekucji nie wystarcza na zaspokojenie wszystkich wierzycieli. Kategoria ósma, czyli należności zabezpieczone prawem zastawu lub które korzystały z ustawowego pierwszeństwa niewymienionego we wcześniejszych kategoriach obejmuje wierzytelności przewidziane przepisami szczególnymi, w tym z art. 532 kc.