Pracownicy w delegacji za granicą
Pytanie:
"Polska firma wykonuje usługi budowlane na terenie krajów Beneluxu. Pracownicy zatrudnieni na umowę o pracę wykonują tam prace budowlane na zasadzie delegacji (nie oddelegowań). Diety i ryczałty z tytułu podróży służbowych nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz nie odprowadza się od nich składek ZUS. Ale jak ma się do tego wynagrodzenie podstawowe? Czy po przekroczeniu przez danego pracownika 183 dni przebywania i wykonywania prac poza granicami Polski, ich wynagrodzenie należy opodatkować w kraju wykonywania robót? Czy firma może naliczać delegacje pracownikom, którzy przebywają zdecydowaną większość każdego miesiąca poza granicami kraju (kraje Beneluxu)? Czy są w tym zakresie jakieś ograniczenia?"
Odpowiedź prawnika: Pracownicy w delegacji za granicą
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zawiera pojęcia delegacji służbowej. Została ona natomiast zawarta w art. 77[5] § 1 Kodeksu pracy. W Kodeksie pracy pojęcie podróży służbowej zostało określone jako wykonywanie na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy. I tak, dla definicji podróży służbowej istotne jest wykonywanie zadania poza miejscowością, w której znajduje się stałe miejsce pracy pracownika, a nie tylko poza siedzibą pracodawcy. Wykonanie pracy w uzgodnionym przez strony miejscu pracy, nie rodzi obowiązku płacenia temu pracownikowi diet (ekwiwalent pieniężny na pokrycie zwiększonych kosztów utrzymania, w czasie podróży służbowej). Świadczenie pracy będzie uznane za wykonane w ramach podróży służbowej jedynie wtedy, gdy odbywa się w miejscu, które według umowy o pracę nie jest miejscem stałego jej wykonywania. Równocześnie ustawodawca nie określił, jak długo może trwać podróż służbowa (czyli pracodawca może naliczać delegacje pracownikom, którzy przebywają zdecydowaną większość każdego miesiąca poza granicami kraju).
Natomiast zakres opodatkowania dochodów osób mających miejsca zamieszkania w Polsce i wykonujących pracę w krajach Beneluksu należy rozstrzygnąć na grucie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, jakie Polska zawarła z poszczególnymi krajami Beneluksu (Belgia, Holandią, Luksemburgiem). Na gruncie każdej umów wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (w Polsce) otrzymuje za pracę najemną, wykonywaną w drugim Umawiającym się Państwie (Belgii, Holandii, Luksemburgu), podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie (tylko w Polsce), jeżeli:
a) odbiorca (polski pracownik) przebywa w drugim Państwie (Belgii, Holandii, Luksemburgu) przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu rozpoczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym i
b) wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie (Belgii, Holandii, Luksemburgu), i
c) wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie (Belgii, Holandii, Luksemburgu).
Zatem, dopóki polski pracownik nie przebywa w Belgii, Holandii lub Luksemburgu 183 dni i spełnione są pozostałe dwa warunki, jego wynagrodzenie będzie opodatkowane tylko w Polsce. Warto zauważyć, iż okres 183 dni nie dotyczy łącznie Belgii, Holandii, Luksemburgu, tylko każdego z tych krajów z osobna. Zatem po przepracowaniu np. w Belgii 180 dni, pracownik może być przesunięty do Holandii lub Luksemburga i może tam pracować kolejne 180 dni, płacąc podatek dochodowy od osób fizycznych tylko w Polsce.
Po przekroczeniu tego limitu przepracowanych w danym kraju dni, należy zaś tam zapłacić "zaległy" podatek.
Skomentuj artykuł - Twoje zdanie jest ważne
Czy uważasz, że artykuł zawiera wszystkie istotne informacje? Czy jest coś, co powinniśmy uzupełnić? A może masz własne doświadczenia związane z tematem artykułu?