Pracownicze koszty uzyskania przychodów

Odpowiedź prawnika: Pracownicze koszty uzyskania przychodów

Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej:

1. wynoszą 111 zł 25 gr miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1.335 zł, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej,
2. nie mogą przekroczyć łącznie 2.002 zł 05 gr za rok podatkowy, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej,
3. wynoszą 139 zł 06 gr miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1.668 zł 72 gr, w przypadku gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę,
4. nie mogą przekroczyć łącznie 2.502 zł 56 gr za rok podatkowy, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, a miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę.

Podwyższone koszty uzyskania przychodów pracownika, o których mowa w punkcie 3 powyżej, będzie można zastosować wówczas, gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę. Zatem istotne jest przede wszystkim, jakie jest miejsce zamieszkania podatnika (pracownika) i gdzie położony jest zakład pracy. W przypadku firmy budowlanej zakładem pracy będzie jej siedziba, a nie poszczególne inwestycje realizowane przez firmę. Realizowane inwestycje, na których pracownicy przebywają nawet kilka tygodni, nie są też miejscem zamieszkania podatników (pracowników) w rozumieniu powyższego przepisu.

Zatem, jeśli firma budowlana z siedzibą w Warszawie zatrudni m.in. na budowach w Krakowie i Gdańsku pracowników z Warszawy, będzie się stosowało koszty, o których mowa w punkcie 1 powyżej. Jeśli ta sama firma zatrudnia na tych samych budowach pracowników z Lublina to będzie się stosowało podwyższone koszty (o których mowa w punkcie 3), ale nie dlatego, że pracują oni w Krakowie czy Gdańsku, ale dlatego, że zakład pracy znajduje się w Warszawie.

Jeżeli jednak pracownik otrzymuje zwrot kosztów dojazdów do zakładu pracy (z wyjątkiem, gdy zwrócone koszty zostały zaliczone do przychodów podlegających opodatkowaniu), to wówczas nie stosuje się podwyższonych kosztów uzyskania przychodów dla pracownika zatrudnionego w innej miejscowości niż miejsce jego zamieszkania oraz nie stosuje się podwyższonych kosztów uzyskania przychodów udokumentowanych imiennymi biletami okresowymi.