Zgodnie z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 września 2009 roku art. 5 ustawy z dnia 22 kwietnia 2005 r. o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz zaliczce alimentacyjnej (Dz. U. Nr 86, poz. 732 i Nr 164, poz. 1366, z 2007 r. Nr 192, poz. 1378 oraz z 2008 r. Nr 119, poz. 770) jest niezgodny z art. 2 i art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Natomiast obecnie zarówno rzeczony artykuł jak i ustawa nie obowiązują, gdyż zostały uchylone przez Ustawę z dnia 7 września 2007 roku o pomocy osobom uprawnionym do alimentów ( Dz.U. 2007.192.1378 ze zm.). Pierwsza ustawa, w której znajdował się zakwestionowany artykuł straciła moc z dniem 1 października 2008 roku. Należy wskazać, że pytanie prawne do Trybunału Konstytucyjnego zostało wniesione 17 września 2007 roku a więc w czasie obowiązywania przedmiotowej ustawy.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 nowej ustawy organ właściwy dłużnika przeprowadza wywiad alimentacyjny, w celu ustalenia sytuacji rodzinnej, dochodowej i zawodowej dłużnika alimentacyjnego, a także jego stanu zdrowia oraz przyczyn niełożenia na utrzymanie osoby uprawnionej, oraz odbiera od niego oświadczenie majątkowe. Dłużnik alimentacyjny składa oświadczenie, o którym mowa powyżej pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań, o czym należy składającego pouczyć przed złożeniem oświadczenia. W przypadku gdy dłużnik alimentacyjny uniemożliwia przeprowadzenie wywiadu alimentacyjnego lub odmówił (art. 5 ust. 3):

1) złożenia oświadczenia majątkowego,

2) zarejestrowania się w powiatowym urzędzie pracy jako bezrobotny albo poszukujący pracy,

3) bez uzasadnionej przyczyny, w rozumieniu przepisów o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, wykonywania prac społecznie użytecznych, prac interwencyjnych, robót publicznych, prac na zasadach robót publicznych albo udziału w szkoleniu, stażu lub przygotowaniu zawodowym dorosłych

Organ właściwy dłużnika składa wniosek o ściganie za przestępstwo określone w art. 209 par. 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm.) oraz kieruje wniosek do starosty o zatrzymanie prawa jazdy dłużnika alimentacyjnego. Na podstawie powyższego wniosku, starosta wydaje decyzję o zatrzymaniu prawa jazdy (art. 5 ust 5). Zwrot zatrzymanego prawa jazdy następuje na wniosek organu właściwego dłużnika, gdy dłużnik umożliwi przeprowadzenie wywiadu alimentacyjnego, złoży oświadczenie majątkowe, zarejestruje się jako bezrobotny albo poszukujący pracy, podejmie pracę albo inną formę aktywizacji zawodowej zaproponowaną przez powiatowy urząd pracy. Wobec powyższego należy liczyć się z możliwością odebrania Panu prawa jazdy w sytuacji gdy spełnione zostaną wyżej wymienione przesłanki.