Skarga na bezczynność organu

Odpowiedź prawnika: Skarga na bezczynność organu

Bezczynność organu powstaje po upływie terminu do wydania aktu indywidualnego lub dokonania czynności. Skargę na bezczynność organu należy skierować do właściwego wojewódzkiego sądu administracyjnego za pośrednictwem organu, którego bezczynność się skarży. Wniesienie skargi na bezczynność organu nie jest ograniczone żadnym terminem.

Skarżący w każdym czasie może wnieść skargę na bezczynność, jeżeli organ uchybił terminowi załatwienia sprawy, a skarżący wyczerpał przysługujące mu w danym postępowaniu środki zaskarżenia. Zakładamy że takie środki zaskarżenia zostały przez Pana wyczerpane. Przez wyczerpanie wspomnianych środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia - taki, jak: zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie. W przypadku zatem skargi na bezczynność w postępowaniu administracyjnym, zgodnie z art. 37 kpa, stronie przysługuje zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia. Brak jednak takiego organu, gdy bezczynność dotyczy ministra lub samorządowego kolegium odwoławczego, a zatem skargę w takiej sprawie wnosi się do sądu administracyjnego bez wyczerpania „wspomnianych środków zaskarżenia”.

Od skargi na bezczynność organu należy uiścić opłatę w wysokości 100 zł (§ 2 ust. 1 pkt. 6 rozporządzenia Rady Ministrów z 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Dz. U. 2003 r., Nr 221 poz. 2193).

Z art. 149 prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2002 r., Nr 153 poz. 1270) wynika, że sąd, uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a, zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub interpretacji lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. Jednocześnie sąd stwierdza, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa. W razie uwzględnienia skargi przez sąd pierwszej instancji przysługuje skarżącemu od organu, który wydał zaskarżony akt lub podjął zaskarżoną czynność albo dopuścił się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania, zwrot kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw (art. 200). Za niezbędne koszty postępowania należy uznać poniesione przez stronę koszty sądowe, koszty przejazdów do sądu strony lub pełnomocnika oraz równowartość zarobku utraconego wskutek stawiennictwa w sądzie. Do niezbędnych kosztów postępowania strony reprezentowanej przez adwokata lub radcę prawnego zalicza się ich wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata lub radcy prawnego, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony (art. 205). Zwrot kosztów następuje na wniosek strony (umieszczany jest on w skardze).