Skierowanie starosty na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji

Odpowiedź prawnika: Skierowanie starosty na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji

W przepisach o ruchu drogowym brak jest podstawy do określania przez organ terminu wykonania skierowania na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji. Bez wyraźnego umocowania organ nie może decydować o terminie wykonania nałożonego przez siebie obowiązku. W art. 114 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy prawo o ruchu drogowym mowa jest wyłącznie o skierowaniu kierowcy na kontrolne sprawdzenie jego kwalifikacji. Przepis ten nie określa terminu sprawdzenia kwalifikacji ani też nie przyznaje organowi uprawnień do decydowania, w jakim czasie dana osoba zobowiązana jest poddać się stosownemu egzaminowi. Dopuszczalność zamieszczenia takiej klauzuli nie wynika także z innych norm ustawy, w tym jego art. 140 ust. 1 pkt 4a, który stanowi, że starosta wydaje decyzję o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdem silnikowym w razie niepoddania się sprawdzeniu kwalifikacji w trybie przewidzianym w art. 114 ust. 1 pkt 1. Skutki prawne wskazane w tym przepisie ustawodawca łączy zatem z samym niewykonaniem obowiązku nałożonego na kierowcę na określonej podstawie, a nie z przekroczeniem ściśle określonego okresu realizacji tego obowiązku, zwłaszcza niedotrzymaniem terminu, który miałby być wyznaczony przez organ w skierowaniu (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 18 lutego 2010 r., sygn. II SA/Ke 717/2009). Fakt, że starosta nie może decydować o terminie wykonania nałożonego przez siebie obowiązku został podkreślony w wielu orzeczeniach sądowych, np. wyroku NSA z 7 sierpnia 2009 r., sygn. I OSK 1217/2008; wyrok WSA w Poznaniu z 25 kwietnia 2008 r., sygn. II SA/Po 24/2008; wyrok WSA w Gdańsku z 23 kwietnia 2008 r., sygn. III SA/Gd 27/2008 i innych.

Organ każdorazowo ocenia kiedy w okolicznościach konkretnej sprawy można mówić o niewykonaniu przedmiotowego obowiązku, a w konsekwencji kiedy zostaną spełnione przesłanki do wydania decyzji o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami (wyrok WSA w Poznaniu z 25 kwietnia 2008 r., sygn. II SA/Po 24/2008 ).