Środki obrony, przysługujące dłużnikowi solidarnemu wobec wierzyciela

Odpowiedź prawnika: Środki obrony, przysługujące dłużnikowi solidarnemu wobec wierzyciela

Artykuł 375 par. 1 k.c. określa, jakie zarzuty może podnieść dłużnik solidarny w obronie przed roszczeniem wierzyciela. Z przepisu tego wynika, że dłużnik solidarny nie może się bronić zarzutami przysługującymi osobiście innemu dłużnikowi. Zarzuty przysługujące osobiście dłużnikowi solidarnemu wobec wierzyciela to zarzuty dotyczące wyłącznie osoby tego dłużnika (np. zarzut braku zdolności do czynności prawnych, określonej wady oświadczenia woli) oraz zarzuty wynikające z określonego stosunku tego dłużnika do wierzyciela (np. zarzut zwolnienia z długu, odnowienia, przejęcia długu, odroczenia terminu świadczenia, rozłożenia świadczenia na raty, potrącenia własnej wierzytelności, zrzeczenia się solidarności, przedawnienia, ziszczenia się warunku rozwiązującego lub nieziszczenia się warunku zawieszającego). Zarzuty wspólne wszystkim dłużnikom solidarnym to zarzuty, na które może powołać się każdy z tych dłużników. Są one wspólne dla wszystkich dłużników ze względu na sposób powstania zobowiązania (np. zarzut niezachowania przepisanej formy umowy, jej pozorności albo sprzeczności z ustawą, istnienia pierwotnej niemożliwości świadczenia) lub ze względu na treść zobowiązania (np. zarzut zaspokojenia wierzyciela, w szczególności na skutek potrącenia dokonanego przez innego dłużnika solidarnego, wygaśnięcia zobowiązania z innej przyczyny, odroczenia terminu świadczenia wobec wszystkich dłużników).

Artykuł 375 par. 2 k.c., stanowi, że wyrok zapadły na korzyść jednego z dłużników solidarnych zwalnia współdłużników, jeżeli uwzględnia zarzuty, które są im wszystkim wspólne. Jest to przepis ułatwiający obronę dłużnikom solidarnym przed roszczeniami wierzyciela i zapobiega wydaniu różnych wyroków przeciwko tym dłużnikom, jeżeli przysługują im wspólne zarzuty. Wyrok zapadły na korzyść jednego z dłużników solidarnych to każde prawomocne orzeczenie sądu rozstrzygające powództwo wierzyciela przeciwko temu dłużnikowi przez jego oddalenie w całości lub w części bądź z innych względów korzystne dla dłużnika, np. dlatego że rozkłada zasądzone świadczenie na raty albo odracza termin jego spełnienia. Aby wywrzeć skutek przewidziany w par. 2 art. 375 k.c., wyrok taki musi być wynikiem uwzględnienia zarzutów, które są wspólne wszystkim dłużnikom solidarnym. Muszą to być zarzuty dopuszczalne w świetle prawa, a nie zarzuty, które błędnie uznane zostały za dopuszczalne przez sąd.