Umorzenie egzekucji i upadłość przedsiębiorcy

Odpowiedź prawnika: Umorzenie egzekucji i upadłość przedsiębiorcy

Na wstępie, porządkując okoliczności wskazane w pytaniu, należy doprecyzować, że w stosunku do dłużnika, na którego wystawiony jest tytuł wykonawczy, prowadzone jest postępowanie upadłościowe, nie zaś likwidacyjne (które rządzi się całkowitą odrębnością w stosunku do postępowania upadłościowego). Umorzenie przez komornika postępowania egzekucyjnego prowadzonego przeciwko dłużnikowi, wobec którego prowadzone jest postępowanie upadłościowe, wskazuje, że mamy do czynienia z dwoma okolicznościami: po pierwsze, w stosunku do dłużnika zostało wydane postanowienie o ogłoszeniu upadłości; po wtóre zaś - mamy do czynienia z tzw. upadłością likwidacyjną, czyli ogłoszono upadłość przedsiębiorcy z likwidacją majątku upadłego. Art. 146 ust. 1 Prawa upadłościowego i naprawczego przewiduje bowiem, że w razie ogłoszenia upadłości obejmującej likwidację majątku upadłego postępowanie egzekucyjne umarza się z mocy prawa po uprawomocnieniu się postanowienia o ogłoszeniu upadłości.

Powyższe nie oznacza rzecz jasna, że wierzyciel nie uzyska zaspokojenia w toku postępowania upadłościowego. Dokonał on przecież zgłoszenia wierzytelności w postępowaniu upadłościowym, po czym wierzytelność ta, o ile spełnione zostały przesłanki przewidziane przez prawo, zostanie wpisana na listę wierzytelności i zaspokojona po spieniężeniu majątku wchodzącego w skład masy upadłości. Nie można wszakże zagwarantować, że wierzyciel uzyska zaspokojenia w 100 % wartości wierzytelności. Po zakończeniu postępowania upadłościowego wierzyciel może dochodzić należności zgłoszonej do masy upadłości, która nie została zaspokojona w toku postępowania. Tytułem egzekucyjnym jest wówczas wyciąg z zatwierdzonej przez sędziego-komisarza listy wierzytelności, zawierający oznaczenie wierzytelności oraz sumy otrzymanej na jej poczet przez wierzyciela. Po nadaniu temu wyciągowi klauzuli wykonalności nadaje się on do wykonania, upadły może jednak bronić się zarzutem, że wierzytelność objęta listą wierzytelności nie istnieje albo że istnieje w mniejszym zakresie.