Zażalenie na niezałatwienie sprawy w terminie

Odpowiedź prawnika: Zażalenie na niezałatwienie sprawy w terminie

Zgodnie z komentarzem do k.p.a., zażalenie na niezałatwienie sprawy w terminie jest specyficzną instytucją, do której nie stosuje się odpowiednio przepisów dotyczących odwołań. Zażalenie można wnieść jeżeli organ pozostaje w bezczynności. Przepisy wyraźnie nie wskazują, czy w przypadku zażalenia na niezałatwienie sprawy w terminie zażalenie należy wnieść bezpośrednio do organu wyższego stopnia, czy też za pośrednictwem organu, którego bezczynności zażalenie dotyczy. Należy jednak uznać, iż takie zażalenie powinno zostać wniesione bezpośrednio do organu wyższego stopnia.

Jeżeli organ wyższego stopnia uzna zażalenie za uzasadnione, powinien wyznaczyć dodatkowy termin załatwienia sprawy oraz zarządzić wyjaśnienie przyczyn i ustalenie osób winnych niezałatwienia sprawy w terminie, a w razie potrzeby także podjąć środki zapobiegające naruszaniu terminów załatwiania spraw w przyszłości.

Wyznaczenie terminu załatwienia sprawy powinno nastąpić w formie postanowienia, natomiast pozostałe czynności dokonywane są poprzez zarządzenie o charakterze wewnętrznym. Na postanowienie o wyznaczeniu dodatkowego terminu do załatwienia sprawy nie służy zażalenie (tak NSA w wyroku z dnia 24 maja 2001 r., sygn. IV SA 572/99). Na postanowienie to nie służy również skarga do WSA (tak NSA w postanowieniu z dnia 20 maja 1998 r., sygn. IV SA 1149/96).

Istnieją rozbieżności co do formy orzeczenia, jeżeli organ nie przychyla sie do wniosku. Zgodnie orzecznictwem NSA, odpowiedź stwierdzająca niesłuszność merytoryczną żądania jest decyzją administracyjną, od której stronie przysługuje odwołanie do organu wyższego stopnia, a nie skarga do sądu administracyjnego” (Tak NSA w postanowieniu z dnia 7 października 1983 r. SA/Lu 172/83). Istnieje równie pogląd doktryny, iż taka odmowa powinna być udzielona w formie postanowienia.

Jeżeli zażalenie na niezałatwienie sprawy w terminie zostało wniesione, można mówić o wyczerpaniu środków odwoławczych i wnieść skargę na bezczynność do sądu administracyjnego (tak NSA w wyroku z dnia 8 października 1999 r., sygn. IV SAB 43/99).